Kerstinterview met Alex Kroes: “Ik ben geen gokker.”

Een longread speciaal door Deventervoetbal. Eindredacteur Erik van Luttikhuizen toog naar de Vetkampstraat waar hij ruim 4 uur sprak met Alex Kroes over het leven, Kowet, zijn denkwijze, de vorderingen binnen de club en veel meer wat iedere Go Ahead Eagles fan wil weten.

Het is even voor de Kerst van 2020 en we zitten in gebouw Larenstein en kijken uit op het stadion. Tussen de twee nieuwere tribunes gloort de grasmat van De Adelaarshorst. Er is een doek over dat veld gespannen en de ’groeilampen’ staan klaar voor de avond die weldra valt. Tegenover mij zit Alex Kroes, grootaandeelhouder van Go Ahead Eagles. Alex is geen man die de media opzoekt, temeer hij niet in het middelpunt wil staan. Maar een belofte deze zomer maakt dat we samen, op gepaste afstand, in de grote vergaderzaal zitten. Alex nipt aan een glaasje ranja terwijl ik over mijn warme koffie heen blaas.

Ontspannen zit hij in de stoel aan de andere zijde van de tafel. We mijmeren over zijn 22 maanden aan de Vetkampstraat, maar niet voordat hij zijn ‘roots’ toelicht in Weesp waar hij opgroeide. Als jongste kind in een doorsnee 4 persoonsgezin, waarvan vader en moeder werkten, groeide hij in liefde op. Hij kwam niets te kort maar het was wel zonder bijzondere luxe. Op zijn negende kwam Alex uit voor Ajax, waar hij zich 10 jaar lang richting het eerste werkte. Gedisciplineerd knokte het jonge talent zich zelfs in de nationale elftallen, zat bij de beste 35 jongetjes van Nederland vanaf zijn 14^e, maar uiteindelijk viel hij af. Ajax voedde hem wellicht meer op dan zijn ouders: “Hard werken en zelfdiscipline heeft mij gevormd.” Alex kent een natuurlijke drang: “Ik wil meer dan gemiddeld, ik wil iets bereiken.”

Zijn hele leven stelt Alex doelen, zo ook in Deventer: “Dat heb ik ook onderbouwd, met subdoelen en een routemap er naar toe en het komt meestal uit…” Na het behalen van zijn master’s degree Bedrijfseconomie aan de VU in Amsterdam zette Alex een eigen telemarketingbedrijf op met twee vrienden en niet veel later ging Alex de voetbalmakelaardij in met zijn beste vriend voor een avontuur van 18 jaar: “Want de voetballerij kriebelde, het is een bijzondere en voor mij bekende wereld waarin ik was opgegroeid.” Alex licht zijn weg, richting zijn oude passie, toe door met zijn handen kracht bij te zetten aan zijn verhaal. Schuin zittend in zijn stoel, getogen in een overhemd en een sweater oogt Alex als een doorsnee Nederlander, maar wel eentje die exact weet wat hij wil en wat hij kan.

“De voetballerij is een harde wereld, daar word je ook extra door gehard.” Alex kijkt terug en beseft dat het wijze levenslessen waren, van een romantiserend beeld tot een doordachte slimme zakenman die op het juiste moment ook de koers durfde te veranderen. Het bedrijf, met een internationaal netwerk, dat onafhankelijk kon opereren van de twee vrienden die het samen oprichtte: “Met een ICT backbone, gesteund door een app met directe relevante informatie, was het in 18 jaar een groot en mooi winstgevend bedrijf geworden.” Toch was het klaar voor Alex die iets anders wilde in zijn leven: “Trainersambities heb ik nooit gehad, dus bleef voor mij alleen het club eigenaarschap over.” Het persoonlijke vermogen van Alex geeft hij niet prijs: “Ik heb een prima leven, aldus de 46 jarige miljonair die onderzoek deed in Noord West-Europa richting een club welke hij kon overnemen.

Het werd Deventer, ondanks zijn droom een Engelse club te runnen: “Ik had een aantal clubs gesproken, ook Belgische en Franse, maar dicht bij huis bij het gezin en de rust, kwam ik toch in Nederland uit.” Een beetje toeval noemt Alex het, maar achteraf was dit wel de mooiste club binnen zijn mogelijkheden en ambities: “Ik zit op de plek waar ik het beste af ben van al die mogelijke opties.” Alex heeft 80% van de aandelen in handen, Hans de Vroome de andere 20% en er is nog één ‘gouden aandeel’ in handen van de stichting Go Ahead Eagles /Betaald Voetbal Deventer die de cultuur bewaakt, zoals de clubkleuren, club- en stadionnaam en de lange termijn continuïteit. Wat hij betaald heeft voor de aandelen wil Alex niet kwijt: “Het zit in de miljoenen, een prijs waar ik mee kon leven evenals de vorige aandeelhouders. Zij hebben er meer voor gekregen dan ze ingelegd hebben, ze hebben ooit geld in de club gestoken toen het heel slecht ging, met de onzekerheid dat ze iets terug zouden krijgen, het is hen gegund.” Ondertussen schat Alex in dat zijn aandelen wel in waarde zijn gestegen, hij heeft zelfs een serieuze bieder moeten afwimpelen omdat hij nog midden in een mooi traject zit met Kowet welke nog lang niet afgerond is.

Go Ahead Eagles is een prestige ding geworden voor Alex, die wil bewijzen wat er mis gaat bij heel veel clubs. Hij wil zijn eigenwijze manier van denken in praktijk brengen: “De basis is een gezonde huishouding, niet meer geld uitgeven dan er binnenkomt”, aldus Alex over zijn filosofie binnen ‘zijn’ kleine voetbalbedrijf. Elke beslissing ligt dan wel onder een vergrootglas: “Dat maakt het anders dan de plaatselijke supermarkt, nu dien je aan veel meer mensen verantwoording af te leggen. De club is van iedereen. Daarbij hebben we ook een meer bijzondere rol met veel activiteiten richting de gemeenschap en de medemens. Het bijzondere van een voetbalbedrijf is dat we met meer mensen te maken hebben, mensen die allemaal hun eigen doelstellingen en belangen hebben. Met daarnaast natuurlijk kracht van de media…” Al hun verwachtingen dienen gemanaged te worden. Krankzinnig is dat het soms logisch is dat spelers liever zien dat de hun eigen club verliest omwille van hun eigen belang: “Allemaal eigen BV-tjes, al is er bij ons zeker sprake van een homogene groep, en dat wordt perfect gemanaged door Kees van Wonderen die ‘alle kikkers in de kruiwagen’ houdt.”

Alex werd direct ‘in het diepe geworpen’: “Enkele maanden was ik hier en toen zaten we bijna in de eredivisie en aansluitend konden we op zoek naar een nieuwe trainer.” Met twee handen zet hij zijn relaas kracht bij zonder te verzitten in zijn stoel. Buiten schemert het al enigszins, de stad wordt al wat donkerder en kleuren de tribunes enigszins van de verlichting die op het veld staat. Oranje lampen die het gras doen laten groeien in het doelgebied en kort daarbuiten: “Eigenlijk werd het een behoorlijk seizoen onder De Gier waar we niet helemaal ontevreden over waren, maar we waren het er samen wel over eens dat er binnen de staf iets veranderd moest worden. Met name qua individuele ontwikkeling van de spelers vonden Paul en ik dat er meer gedaan kon worden.

Paul ziet veel trainingen en kan daar prima over oordelen. Ook was de hand van de trainer in ons spel nog niet echt zichtbaar, een lijn die nu wel duidelijk zichtbaar is ondanks dat de resultaten nog niet altijd geweldig zijn.” Na de aanstelling van Kees van Wonderen, namen we de gezamenlijke keuze om de mogelijke assistent trainer een pitch te laten doen. Er waren 4 kandidaten, twee van de bestaande staf, Marco Heering en Kick Maatman, een trainer van Feyenoord en Paul Simonis. “Paul Simonis bleek de beste optie op dat moment en ook financieel paste het binnen de kaders. Voor Paul Bosvelt een moeilijke keuzes omdat Kick en Marco zijn vrienden zijn.” Daarna kwam Corona om de hoek kijken waarvan de impact onduidelijk is: “Wat gaan de supporters doen en de sponsoren als er nog steeds zonder publiek gespeeld gaat worden komend voorjaar?” De financiële impact van Corona is niet te meten. In maart bevroren wij als MT alles om alle risico’s te vermijden. Een pittige beslissing waar Alex nog steeds blij om is: “Natuurlijk had ik Lieftink hier liever zien spelen, maar financieel was dat niet haalbaar en sta ik nog steeds achter die beslissing, die wel als resultaat had dat we opnieuw moesten bouwen.”

“Paul (Bosvelt), Kees (Van Wonderen) en ik zijn daar heel druk mee bezig geweest. Kees was al vroeg aan boord waardoor hij ook een rol kon spelen in de samenstelling van de nieuwe selectie voor dit seizoen.” Vanaf een bijna nulpunt moest er weer begonnen worden, maar de toekomst oogt nu veel beter: “We hebben nu veel meer doorlopende contracten waardoor we er nu beter voor staan.” De jongens die langer vastliggen spelen ook onder trainer Van Wonderen, denk aan Idzes, Brouwers, Beukema en Gorter bijvoorbeeld: “De basis is er voor na de zomer; Kuipers blijft gewoon, Lucassen en Eersteling hebben een doorlopend contract of een optie die we kunnen lichten. Ross loopt nog twee jaar door met een optie, ook op Hendriks hebben we een optie evenals Berden.” Zomaar wat namen waarmee er al een behoorlijke basis staat voor na de zomer van 2021, waarmee de hand van Kroes/Bosvelt langzaam zichtbaar wordt. Voor Alex zelf gaat het ook niet altijd snel genoeg, en hij kan relativeren dat supporters daar soms moeite mee hebben: “We kunnen spelers die onder contract liggen niet zomaar wegsturen, dus we moeten in seizoenen denken en we kunnen pas na een seizoen weer de nodige aanpassingen doen, dus bouwen kost tijd.”

“Jan Willem van Dop, Paul Bosvelt en ik runnen de club gezamenlijk. In de praktijk ligt het werk van de algemeen directeur nu bij Jan Willem van Dop en bij mij. De taken hebben we bekeken en onderling verdeeld. Zo ook met Paul Bosvelt als technisch manager. Het technische beleid en de scouting doet Paul, ik doe de onderhandelingen op sportief vlak en probeer te zorgen dat de financiën overeenkomen met de sportieve verhoudingen.” Als Paul een speler heeft gevonden en samen met Kees positief heeft gekeurd, gaat Alex de financiële onderhandelingen proberen af te ronden. Met zijn ervaring als makelaar, en kennis van de voetbalwereld, weet Alex exact de kwaliteiten van de speler op financiële waarde te schatten.

Maar Alex is eigenlijk ambitieuzer: “Toen ik een voetbalclub wilde kopen had ik mij voorgenomen om meer een rol te spelen in het traject vanaf de scouting tot aan het aantrekken van de betreffende speler, dit voor mijn eigen uitdaging.” Op termijn wil Alex dus wel meer ‘een vinger in de pap’ binnen het sportieve traject dat Paul en Kees nu in handen hebben. Al met al is de huidige rolverdeling zeer positief en glashelder waarin Alex vertrouwt op de kwaliteiten en talenten van Paul en Jan Willem. Zo had Alex wel een rol in de verkoop van Van der Venne: “Mij werd wel verweten dat die verkoop belachelijk zou zijn, maar voor de club was het goed. Zijn contract liep af, de optie die wij hadden was financieel geen haalbare kaart meer. Daarnaast wilde Richard graag een stap omhoog maken en nu ontvingen we een mooi bedrag. Dit met zijn mogelijke vervanger al in huis en één op het oog (Ahannach). Kroes onderstreept dat Van der Venne gemist wordt, maar de mooie opbrengst wordt goed gebruikt voor de doorgroei van de club op lange termijn.

Alex gaat verzitten en vanaf het puntje van zijn stoel praat hij bevlogen. Deels omdat de buitenwacht conclusies trekt over de interne samenwerking. Gebrek aan kennis zo blijkt. Met twee handen probeert hij zijn woorden kracht bij te zetten: “Op dit moment zijn Paul, Kees en ik gezamenlijk verantwoordelijk voor het spelersbeleid, voor het sportieve rondom het eerste elftal. Wij doen dat met z’n allen: De een kan niet zeggen dat spelers niet goed genoeg zijn, of dat er te weinig geld is of dat iemand het slecht heeft gedaan, want iedereen is evenveel betrokken.” Alex is duidelijk de grootaandeelhouder maar voelt zich niet de baas die het autonoom beslist. Intern is het natuurlijk wel eenvoudiger te manager dan de goegemeente: “Ik ben heel blij dat intern alles goed zit, dat we alles heel rustig hebben zo ook in realiteitszin.”

“Ik voel mij een eeneiige tweeling met Paul, we werken goed samen, hebben dagdagelijks contact met elkaar en doen met onze vrouwen ook gezellige dingen samen. De taakverdelingen van het drietal zijn helder, als zij iets oordelen, schaar ik mij achter die beslissing.” Op den duur gaat Alex dus wel een actievere rol spelen in het sportieve traject samen met Paul, iets wat bij Paul wel bekend is en gedragen wordt. “We runnen de club als een bedrijf, onze keuzes zijn zakelijk, maar zeker ook sportief want we willen de nummer veertien van Nederland worden.” Daarmee doelt Alex op de waardevermeerdering van spelers. Jongens als Gorter en Beukema zullen zelf op enig moment weg willen als hun ontwikkeling zo door gaat. “Dat zal uiteindelijk niet tegen te houden zijn, maar we moeten wel de volgende ‘Sam Beukema’ vanuit de jeugd of de scouting op de korrel hebben. Iedereen heeft persoonlijke ambities en die ontwikkeling is niet tegen te houden. Zo vertrok Stegeman ook omdat hij zich sportief en financieel kon verbeteren.”

We zijn dan aangekomen bij het seizoen van de ‘RKC finale’ en het vertrek van John Stegeman naar de rivaal uit Zwolle. De trainer had nu een baas boven zich, dat was anders dan hij gewend was: “Ik was een soort negatieve verrassing voor John Stegeman. Zo heeft de ‘Zamouri-case’ een behoorlijke discussie losgemaakt. John wilde de aanvaller er graag bij hebben en ik heb gezegd dat het akkoord was, zolang zijn salaris in verhouding zou staan met de capaciteiten van de speler en zijn rol binnen het team. John vertrok naar Zwolle waar hij zich echt kon verbeteren, sportief gezien een stap verder met meer financiële mogelijkheden en een beter salaris. Al met al van mij uit ‘no hard feelings’ ten opzichte van John.” Na Stegeman volgde Jack de Gier en momenteel staat Kees van Wonderen voor de groep in Deventer. Alex is zichtbaar in zijn sas met de huidige oefenmeester.

“Het lijkt steeds meer op zijn plaats te vallen, alleen de nummer 10 positie is nog niet volledig ingevuld. Eyibil hadden we gehaald als nummer tien, evenals Ross met Eddahchouri als back-up. Het loopt ondertussen anders en Botos lijkt een oplossing, zo begrijp ik van de technische staf. Ik wacht nu op AEK Athene aangaande een definitief antwoord over de huur van het Griekse talent.” De 19-jarige Giannis-Foivos Botos zou iets kunnen brengen wat Go Ahead Eagles momenteel ontbeert, ondanks dat het geen waarde vertegenwoordigd en hij niet gekocht kan worden: “We moeten een balans vinden tussen presteren en waarde creëren. Spelers als Mulenga en Veldmate zijn belangrijke schakels, iets wat Botos mogelijk ook kan zijn.”  Het zit hem natuurlijk in de balans, want Alex gokt niet en geeft met deze keuze dus wel aan dat er spelers vertrekken in de winterstop: “Er zijn spelers die hebben aangegeven niet helemaal gelukkig zijn en de stap willen maken.”

Het moet een balans zijn tussen waarde creëren en presteren. De doelstelling is altijd play-offs halen: “Zo heb ik een steevast vertrouwen in Van Wonderen en zijn staf, die man is zo begaan met zijn vak en dat werkt heel prettig. Ik heb geen invloed op de opstelling, maar ik probeer wel op de achtergrond te stimuleren.” Alex, die zelf een vergoeding krijgt voor zijn arbeid zonder dat hij op de loonlijst staat bij Go Ahead Eagles, is tussentijds lovend over de groep mensen waar hij dagelijks mee werkt op gebouw ‘Larenstein’: “Veelal bevlogen mensen die ambitieus zijn en prettig in de omgang.” Ondertussen neemt Alex de tijd voor ons gesprek terwijl het buiten donkerder wordt zo kort voor de Kerst. “Als de randvoorwaarden in orde zijn, zoals het stadion, de jeugdopleiding en het verzorgingsgebied, gaan we het doel halen. De wens is binnen een periode van vijf tot zeven jaar, waarbij uitbreiding van het stadion essentieel is. Alleen dan kunnen we naar een omzet van ongeveer 12,5 miljoen doorgroeien.”

Momenteel kijkend naar de omzet van de afgelopen tien jaar, meenemend de televisiegelden naar ratio van de ranglijst van het afgelopen decennium, nemen wij de negende positie in binnen de eerste divisie. Dus de stap naar 12,5 miljoen kan alleen met een groter stadion, waarbij we voor de supporters ook meer service kunnen bieden.” Wat Corona daarnaast gaat doen, nu en in de toekomst binnen de voetbalwereld, weet nog niemand. Maar Alex wil niet kijken naar het ergste scenario: “De tering naar de nering zetten, als er volgend seizoen geen mensen mogen komen dan zullen we nog verder moeten bezuinigen. Dat zal geen gemakkelijke opgave worden, want binnen de organisatie valt niet heel veel meer te snijden, al deze mensen hebben we keihard nodig… Maar de verwachting is dat wij in seizoen 2021 weer volledig terug naar normaal gaan!”

“Het is absoluut lastig dat iedere beslissing onder een vergrootglas ligt”, zo biecht Alex op. Want hij was niet gewend dat de media, social media en de druk van de achterban zo’n invloed heeft. “Elk verhaal heeft meerdere kanten en ik kan niet altijd onze kant van het verhaal vertellen, niet altijd eerlijk alle feiten op tafel leggen. Moreel gezien kan dat niet vanuit een club, dit in tegenstelling tot een speler. Daarmee ben ik wel een schietschijf, verweren kan ik mij dan lastig en dat voelt soms best wel oneerlijk, zeker niet fijn.” De vrouw van Alex leest wel eens voor vanuit Facebook, maar Alex wil het allemaal niet weten; inherent aan dit beroep zo oordeelt hij. “Iedereen mag een mening hebben, iedereen heeft ook een mening, een nieuwe dimensie voor mij. Maar ik laat mij er niet teveel door beïnvloeden.” Zolang Alex het voor zichzelf kan uitleggen, is hij tevreden. “Ik ben de eerste die fouten toegeeft, maar bepaalde fouten kunnen wij vaak pas herstellen na een voetbal seizoen. Met de jongens waarmee we nu door gaan, zitten we wel goed, dus de basis voor komend zomer is goed.”

Alex kruipt weer achterin de stoel nadat hij even op het puntje zat. Hij neemt zijn laatste slok ranja en zijn pretoogjes priemen door de ruimte. Ik zie een zelfverzekerd man, tikkeltje eigenwijs en zeker eigenzinnig. Eigenlijk besef ik nu pas dat het misschien wel zo had moeten zijn, want Hans de Vroome en Alex Kroes lijken in grove lijnen wel op elkaar en dat is voor de club wel zo prettig.

Beukema en Gorter creëren waarde voor de club, Alex vult snel aan: “Brouwers ook, maar ook ‘onopvallende spelers’ als Idzes zullen zich ontwikkelen met als doel voor harde euro’s de deur uit te gaan.” Met de ontwikkeling van jonge jongens uit onze eigen opleiding (neem Gorter en Beukema) zal onze club ook interessanter worden voor talentvolle jeugd. Die kiezen dan niet meer voor Vitesse of FC Twente, omdat ze zien dat ze bij ons wel echt de kans krijgen en Kowet een uitstekende springplank kan zijn. “Ik ben tevreden over de jeugdopleiding, en zeker ook de samenwerking tussen staf en begeleiding.” Met name Eric Whittie krijgt veel complimenten van Alex; arbeid, visie en structuur worden genoemd waardoor de jeugdopleiding stappen maakt: “Ik ben er van overtuigd dat we structureel groeien naar een substantiële bijdrage aan ons eerste elftal.” De laatste jaren is er meer geld in gestopt, iets wat op den duur zijn vruchten af gaat werpen.

We zitten nu nog in een fase waarbij de toptalentjes langzaam in het vizier komen van de grotere clubs waarbij we enkele van die jongens kwijt zouden kunnen gaan raken. Maar die fase moeten we doorheen en er zal een moment komen waarin we ze wel gaan behouden. Als onze toptalenten zien en ervaren dat ze uiteindelijk bij ons de kans gaan krijgen, de nieuwe Sam Beukema kunnen worden, dan zullen ze  blijven.” Alex looft de sfeer en bereidheid: “We werken met beperkingen, maar de flexibiliteit van geest vind ik bijdragen aan de mentaliteit die we willen krijgen. Binnen de beperkingen jezelf verbeteren, met mensen die denken in kansen, wetende dat er beperkingen zijn: Als je daar niet tegen kan is Go Ahead niet de juiste club.” Een gedachtegang richting de kritiek die er wel eens is over Twello, de velden en andere beperkingen die de huidige jeugdopleiding kent: “Ook daar is vooruitgang, stapje voor stapje.” Aan visie ontbreekt het niet bij Alex, zijn verhaal is helder, klinkt doordacht en gestructureerd maar zal zichzelf nog wel moeten bewijzen. Daar is tijd voor nodig, iets wat een buitenstaander niet altijd ziet of begrijpt.

Van de jeugdopleiding naar de omzet van de 118 jaar oude club. Vorig jaar draaide Go Ahead Eagles een omzet van ca. 5,7 miljoen, dit jaar zal dat naar verwachting een miljoen minder zijn: “We gaan mogelijk terug naar ongeveer € 4,5 miljoen, wat voortvloeit uit het mislopen qua inkomsten van spelen zonder publiek. Maar het had veel meer kunnen zijn: De tegemoetkoming van de overheid, het zogeheten nood-investeringsfonds (NOW) en de supportersacties hebben ons positief geholpen dit jaar met de begroting.” Maar voor een club als Kowet is het spelen zonder publiek ‘killing’, zowel het thuisvoordeel en de sfeer zijn weg, maar ook de inkomsten zijn substantieel lager: “Neem de horeca, ticketing en merchandising, daar doet het enorm veel pijn. Dit seizoen komen we er uiteindelijk wel doorheen, mede omdat wij ook ca. € 300.000 minder hebben uitgegeven aan spelersbudget.”

Het keurige huishoudboekje en de vooruitziende blik van het MT dragen er aan bij dat de club zal blijven voortbestaan, ondanks dat de inkomsten enorm zijn afgenomen. “Overal hebben we naar gekeken, de busreizen van de jeugd hebben we geschrapt, allemaal kleine dingen zonder dat de basis van sportief ontwikkelen/presteren in gevaar is gekomen.” Van iedereen wordt meer flexibiliteit verwacht: “De spelers eten nu bijvoorbeeld in de ochtend thuis en zo sprokkelden we hier en daar geld vanaf.” Het boekjaar zal vermoedelijk met een klein verlies afgesloten gaan worden, natuurlijk afhankelijk van nog binnenkomende gelden:” Meer NOW kan wellicht nog een toegevoegde bijdrage zijn, evenals mogelijk nog het transfergeld voor Türüç.

Alex grijnst en verklaart dat de zaak tegen Kayserispor zeker gewonnen gaat worden, maar de Turkse club weigert nog steeds te betalen. De grote hoop voor GA Eagles is dat de club behouden blijft voor de Turkse Süper Lig. Van de huidige 21 clubs staat de oud club van Türüç op een 18^eplek, een directe degradatieplek omdat de onderste vier degraderen in Turkije. Als ze behouden blijven zal de UEFA zeer waarschijnlijk een transferban op gaan leggen aan de club uit Kayseri. Degraderen ze, dan zal de club ook failliet kunnen gaan en kan Kowet fluiten naar hun geld. Alex wil de drie ton pas opnemen in het budget op het moment dat ze het overgemaakt krijgen.

Ik spiegel Alex een andere club voor, benieuwd of zijn zienswijze daarmee veranderd: “Elke club heeft zo zijn beperkingen, overal zal het voor mij hetzelfde zijn. Met mijn manier van denken zal hetzelfde zijn bij Ajax, Feyenoord, AZ en noem maar op. Mijn nummer één regel is dat er niet meer geld uit gaat dan er binnen komt“, zo mijmert Alex. “Ik zou kijken waar er meer bespaard kan worden zodat er verhoudingsgewijs zoveel mogelijk geld naar het voetbal kan gaan, break-even draaien op je omzet minus je kosten (bedrijfsresultaat).”
Als je dan de budgetten naast elkaar zet zie je waar je grosso modo zult eindigen: “Omzet vergroten is dan de strategie. Want het gaat fout als je achtste wilt worden, maar slechts de veertiende begroting hebt. Dat kun je een enkele keer redden, maar structureel werkt dat niet. Met meer geld haal je nu eenmaal betere spelers en zo zal Bayern München waarschijnlijk de komende tien jaar acht keer kampioen van Duitsland worden.”

De ambitie in Deventer is binnen de realiteitszin en daarbinnen moet Alex zorgen dat het geld goed besteed wordt en gaat werken naar de veertiende positie van Nederland. “Als we dit op enig moment voor elkaar hebben, zou het best kunnen zijn dat de goegemeente nog ambitieuzer zal worden en druk uitoefent om een nog hogere volgende stap te gaan maken. Zo lang het een realistisch doel is dan kun je praten over een mooie uitdaging. Lukt dat niet en wordt de roep onrealistisch, dan heb je kans dat ik zeg dat het zo mooi is geweest…” Alex wil alleen werken binnen reële grenzen met een gezond beleid, zijn manier van denken, anders draagt hij het liever over aan iemand anders en verkoopt zijn aandelen.

Na de financiën komt de renovatie van het stadion aan bod. Doelstelling is de overgebleven tribunes ook te vervangen. “De langere termijn projecten, daar steek ik juist wat meer tijd in samen met andere collega’s, ik praat bijvoorbeeld met de partijen als het gaat om het stadion. De Gemeente, mogelijke partijen die onderdeel van het project kunnen zijn, de architect en de buurt. Om eerlijk te zijn, er zit een klein beetje muziek in het stadion project, in februari verwacht ik weer een klein stapje te kunnen doen.” Alex probeert een beeld te schetsen van de plannen voor onder meer de nieuwe IJsseltribune: “Alleen een nieuwe tribune neerzetten gaat ‘m niet worden, dat kost meer dan het oplevert en dat risico kunnen en willen we niet nemen. Met enkele partijen zijn we in gesprek om de tribune weg te halen evenals de velden daarachter. We hebben mogelijk partijen waaraan we het kunnen gaan verhuren, half februari hoop ik daar een volgende stap in te zetten. Aansluitend gaan we er mee naar de Gemeente en de buurtbewoners, met ook de schetsen van de architect: Kleine stapjes zijn er gemaakt, zeker verder dan een jaar geleden. Maar het plan is nog niet klaar om direct uit te voeren en heeft nog even tijd nodig.” Alex hoopt in het nieuwe jaar de routekaart aan de Gemeenteraad te kunnen voorleggen en tussendoor de buurt weer te informeren, iets wat in de loop van 2021 vorm zal moeten krijgen. “Dan moet er nog echt getekend en gebouwd worden, voor je het weet ben je een paar jaar verder”.

Alex is voorzichtig met zijn eigen vermogen: Zo kan hij zich wel voorstellen dat hij gaat investeren in de duurzaamheid van een nieuwe tribune in tegenstelling tot in spelers. Op zijn wensenlijstje staat de nieuwe tribune bovenaan, daarnaast de jeugdopleiding verbeteren net als de scouting. Uiteindelijk een platform zijn voor spelers om waarde te vermeerderen, maar ook het verzorgingsgebied uitbreiden; rood-geel bloed verkrijgen in Apeldoorn, Zutphen, Raalte en Lochem, en natuurlijk in Deventer: “Als dat zich allemaal doorontwikkeld heeft, naast het stadionplan, dan zou het fantastisch in elkaar vallen, dat is eigenlijk het plan.” Hoe lang dat traject duurt is nu nog moeilijk te zeggen: “Dat stadiondeel is redelijk cruciaal daarin, de gemeente Deventer weet precies wat we aan het doen zijn.” De hypotheekrente is onlangs ook aangepast, de eerste vijf jaar zal dat ca. € 25.000 besparing opleveren, daarna zelfs tot € 40.000 per jaar over de lening van 4,5 miljoen.“ Het is een annuïtaire hypotheek, we lossen af van en betalen rente.” De gemeente loopt steeds minder risico, want de club heeft het risico van zes miljoen teruggebracht naar vijf en wij betalen dezelfde rente als alle andere partijen die lenen bij de gemeente.

Buiten is het ondertussen donker, mijn vrouw appt wanneer ik kom eten, en ook bij Alex zie ik zijn telefoon regelmatig oplichten. Het was een goed gesprek waarin we een beetje de geschiedenis in zijn gegaan, geschiedenis die Alex nog niet kent zo ervaar ik. Hij is een zakenman, een leider, een visionair. Geen clubman met historie in Deventer. Toch maakte hij wel de meest legendarische wedstrijd ooit mee op de bijna heilige grasmat aan De Vetkampstraat en dat smaakte naar meer…: “Ik ben wel heel erg benieuwd wanneer we een volgende wedstrijd á la RKC gaan meemaken, zo’n beslissende wedstrijd, een finale van de play-offs, want die gaan wij natuurlijk weer meemaken.” In gedachten gaan we terug en filosoferen over die bijzondere dag, de sfeer, de energie die er destijds was. Er ging veel mis, maar het was ook magisch… “Zo’n wedstrijd gaan wij zeker weer een keer meemaken.”

We raken steeds dieper in gesprek, maar de boodschap verandert eigenlijk niet, want Alex vertelt eigenlijk nagenoeg hetzelfde als een jaar geleden: “Ik realiseer mij wel dat je nu wel langzaam aan succesjes moet gaan zien, Jay Gorter verlengen is nu zo’n succesje, we hebben daar een jaar meer tijd gecreëerd.” Duidelijk merk ik aan Alex dat het hem ook niet snel genoeg gaat, maar zo lopen die trajecten nu eenmaal. Het is ondertussen donker buiten, de Vetkampstraat aan de rechterzijde siert al in de Kerstsfeer met gezellige lampjes in de huizen die grenzen aan het stadion. Het stadionplein is donker, leeg en stil, daar zijn we ondertussen al een beetje aan gewend. Alex sluit ook langzaam aan af en vertelt dat hij, naar zichzelf toe, kritischer is dan het publiek: “Ik heb mijzelf meer druk opgelegd om hier iets neer te zetten dan de meeste mensen denken of voelen.”