Assistent trainer Kick Maatman zit als Deventenaar en Kowet fan op een plek waar zijn ambitie lag. In een openhartig interview vertelt hij dat hij absoluut niet naar Zwolle zou gaan, maar ook dat hij bijeen geraapt moest worden na de verloren finale tegen RKC.
Een afvaardiging van Deventer Voetbal nam plek in de grote vergaderruimte aan de Vetkampstraat. Aan de andere kant van de tafel zit de 41-jarige Kick Maatman, assistent trainer bij Go Ahead Eagles. Daarnaast verantwoordelijk voor het tweede en bovenal Deventenaar, met een zwak voor Go Ahead Eagles. “Sinds vorig jaar zit ik op de plek waar ik wil zitten”. Achter Kick zien we de Adelaarshorst, schuin langs de Leo Halle tribune kijken we het stadion in. Kick hangt zijn lederen jackie achterop de stoel en pielt wat met zijn roerstaafje dat meekwam met de bak koffie.
“Als voetballer was ik er ook al mee bezig waarom een trainer iets deed”
Al vanaf zijn jongere jaren was de voetbalfanaat Kick Maatman er van overtuigd dat hij trainer wilde worden. “Tot aan mijn blessure was het alleen maar voetbal, ik was een van de aanvoerders van de A1 en mocht vaak met het tweede mee, maar door die blessure was het in één keer klaar…”
Ondanks de enorme teleurstelling van zijn heupblessure, waardoor Kick zijn veelbelovende carrière moest beëindigen, wist de voormalige centrale verdediger al dat zijn uitgesproken visie op voetbal er voor zou zorgen dat hij als trainer door het leven zou gaan. “Als voetballer was ik er ook al mee bezig waarom een trainer iets deed”. Al op jonge leeftijd stond hij aan het roer van een elftal bij De Gazelle en beleefde hij bij die Deventerclub een soort van ‘jongensboek’ droom. “Ik was 21 en had ook 36-jarigen erbij lopen, ik stond in de groep en erboven”.
Kick liet de kleine club op De Rielerenk ontstijgen vanuit de kelderklasse tot aan een tweedeklasser: “Verliep bijna in een roes, hadden al een aardig ploegje en aangevuld met onder meer jongens die elders uitgekotst waren, maakte ik een mix die een ongekende prestatie neer zetten”. Met zijn natuurlijk overwicht maakte Kick er een voetbalmachine van die zelfs hoofdklassers versloeg in de beker: “Ik kan met moeilijke jongens omgaan, weet ze aan mij te binden, maar pleur ze er net zo makkelijk uit en dat wisten ze”.
“Juist voor mijn ontwikkeling wel prettig, word je gelijk ‘een grote jongen’ van die situatie”
De ambitie om trainer te worden, was voor Kick een onderdeel van zijn zoektocht: “Ik was ook wel op zoek naar iets waar ik goed in was”. Vanuit het schuiven met voetbal-Flippo’s op tafel ontspon er een plan waarmee Kick succesvol was, maar lukte dat ook met een andere groep: “Ik kan wel een duidelijke mening en visie vormen hoe voetbal gespeeld moet worden, echter is dat ook afhankelijk van het spelersmateriaal”. Die kans bood zich met ROHDA Raalte: ”Na 8 jaar Gazelle was ROHDA een bewuste keus, ik kende enkele jongens uit mijn periode bij Kowet, ook lekker dichtbij natuurlijk”. Kick werkte immers met zijn schoonvader samen als eigen ondernemer in de bouw.
In Raalte ontwikkelde Kick zich verder, waarna het hoofdstuk Go Ahead Eagles voorbij kwam. Met de visie om ooit assistent te worden, startte Kick aan de Vetkampstraat in 2014 en kon de positie van assistent al vrij snel invullen na zijn rol bij de jeugd. Onder Jan van Staa, in de winter van 2017, werd Kick voor de leeuwen geworpen en hij voelde zich er direct gelukkig in een moeizaam jaar: “Juist voor mijn ontwikkeling wel prettig, word je gelijk ‘een grote jongen’ van die situatie”. Kick kan de vinger niet leggen op wat er mis ging toen: “Pakte allemaal niet uit als we wilden, klopte allemaal nét niet en het was ook niet meer om te buigen”.
“Dé les was dat de positiviteit moest weer terugkeren rond de club en er moest een toptrainer komen”
Binnen de rol van assistent ervaart Kick wel de ruimte: “Een assistent-trainer is er niet alleen om de pionnen uit te zetten, met een goede trainer vorm je samen een mening”. Kick voelt zich op zijn gemak in de gewenste rol: “Ik heb dit bereikt, waar anderen in het verleden wel eens voorrang kregen”. Hij houdt er van keihard te werken, maar verliest niet uit het oog dat hij zelf ook beter wil worden. Na het dramatische seizoen 2017-’18 moest er iets drastisch veranderen binnen de club: “Dé les was dat de positiviteit weer moest terugkeren rond de club en er moest een toptrainer komen”. Op de vraag of John Stegeman een toptrainer is klinkt er een 100% ‘Ja’: “Zijn visie over het voetballen, de daadkracht en energie waarmee hij dingen overbrengt, het tactische vermogen om het te krijgen zoals hij het wilde”. Maar Stegeman bepaalde wel veel meer dan bijvoorbeeld Van Staa: “Zijn idee was ook de enige manier toen, moest ook iedereen in mee, wat ook dé manier is om succes te bereiken”.
Maar met die dominante trainer moest Kick dus wel concessies doen aan zijn eigen visie: “Ik kon voor 99% mee in zijn duidelijke mening, ik heb er fantastisch mee samengewerkt”. Stegeman startte met flitsende resultaten verrassend goed aan het seizoen en rond de winter kwam er een soort kink in de kabel: “Het ging fantastisch, zat af en toe ook wel mee, maar we wisten dat er weer een andere fase zou komen.” In die fase werd het direct rumoerig zoals het een volksclub betaamd: “Het werd inderdaad minder en daar doet iedereen aan mee, ook jullie in de pers, om het dan meer naar beneden te sabelen”, reageert Kick geërgerd. “Het is makkelijk als buitenstaander om een suggestieve mening te geven hoe bepaalde dingen komen…”.
”Soms ben ik wel eens geïrriteerd over de media, denk ik: wat lul je toch dom”
Kick praat gemakkelijk, maar scant ook constant de omgeving af. Zo gaat zijn blik diverse keren over het supportersplein en de daarachter liggende wijk. Huizen worden er gerenoveerd en werklui krioelen er als mieren, het ontgaat Kick absoluut niet. De koel ogende Kick is diep van binnen best een emotioneel man die zich ook wel stoort aan randzaken die invloed uitoefenen op zijn werk: ”Soms ben ik wel eens geïrriteerd over de media, denk ik: wat lul je toch dom”. Maar de reflectie vindt de Deventenaar dan thuis: “Mijn vrouw zegt dan ‘boeien’, heeft ze nog gelijk ook, want wij moeten het zelf laten zien”. Uiteindelijk haalt GA Eagles de tweede ronde al enkele wedstrijden voor het einde van de competitie. De finale wordt zelfs gehaald waar RKC thuis dan het slotstuk moet worden. Kick hangt achterover in zijn stoel en denkt terug aan die roerige dag. “De goal vlak voor rust was onze redding, RKC was vijf klassen beter”. RKC kwam op een 0-2 voorsprong, maar de thuisploeg scoorde vlak voor de thee de 1-2 waar Kick aan refereert.
“…maar ik wil het mijn kinderen ook niet aan doen naar Zwolle te vertrekken”.
Hij omschrijft aansluitend de situatie in de kleedkamer waar Stegeman het woord neemt en de tactiek aanpast en toelicht: “In de rust de groep oppeppen en benaderen dat je nog in leven bent, Marco en ik kietelen dat persoonlijk bij de jongens, lopen ze langs om ze met een boost weer de kleedkamer uit te krijgen”. De kracht van het stadion, afgeladen met publiek moest uitgebuit worden: “We zeiden tegen de jongens, schijt aan alles, we spelen de goede kant op, we klappen er overheen”. En dan staat iedereen er ook weer, ondanks dat ze weggespeeld waren voor de rust.
Kowet herrijst en lijkt de promotie binnen handbereik te hebben als Langedijk in de 89ste de winnende binnenschiet: “Na de ontlading zeven aanvallers weer terug in positie gezet, maar de sfeer toen was zo intens, nog nooit zo meegemaakt”. Uiteindelijk loop het alsnog verkeerd af, een gebeurtenis die volgens Kick nu nog door dreunt binnen de club. Op de vraag of Kick zelf wel was gepromoveerd, is de assistent trainer onverbiddelijk: “Nee, er was niets aan te doen, het was onmogelijk te promoveren toen”.
“Ik ben compleet van slag geweest, moest bij elkaar geraapt worden, kon niet stoppen met huilen”.
Zo dichtbij, enkele seconden verwijderd van promotie, het raakte Kick diep in het rood-gele hart: “Ik ben compleet van slag geweest, moest bij elkaar geraapt worden, kon niet stoppen met huilen”. Marco Heering ‘klom uiteindelijk in de telefoon’: “Mijn vrouw moest mij komen halen, het was pittig en dan vertelt later op de avond John ook nog eens dat hij zou vertrekken, dat was ook nog wel een tik…”.
Er ontstaat een wond die nog niet geheeld is in Deventer, ook niet bij Kick: “Twee maanden later kwam dé wedstrijd voorbij op TV, maar ik heb hem afgezet, kreeg het niet voor elkaar”. Dat is de supporter in Kick. Toch kijkt hij terug op een prettige samenwerking met Stegeman: “We hebben geweldig samengewerkt in die periode, natuurlijk succes gehad, maar zeker fantastisch mee samengewerkt”. Op de vraag of hij niet mee had gewild naar Zwolle is Kick gedecideerd: “NEE, maar John had anders het antwoord ook wel geweten, maar ik wil het mijn kinderen ook niet aan doen naar Zwolle te vertrekken”.
Iets houdt Kick nog wel even in Deventer: “Ik zou niet zomaar weg gaan, ben wel een jongen van de club”. Maar de voetballerij is onvoorspelbaar, weet ook Kick: “Je weet het inderdaad nooit, je moet wel altijd je ogen open houden, maar Zwolle lijkt mij geen optie, nee…”
“…het is Jack zijn werkwijze om geleidelijk te verbeteren”
Een roerig seizoen is dan ten einde, alles moest bij elkaar geraapt worden om een hele nieuwe start te maken. Een rol in de keuze voor een nieuwe oefenmeester is niet weggelegd voor Kick: “Uiteindelijk beslist Paul, samen met Alex, welke trainer er komt”. Het eerste overleg na de bekendmaking van Jack de Gier is met Marco Heering: “Marco kende Jack wel, veel contact gehad en de samenwerking werkt geweldig”. Want ook De Gier is een fanatieke trainer: “Hij wil altijd verbeteren, het is Jack zijn werkwijze om geleidelijk te verbeteren”.
Een volledig nieuwe groep kent volgens Kick ook zijn voordelen: “Ten opzichte van vorig jaar hebben we met de huidige selectie iets meer mogelijkheden dan vorig jaar”. En de rol samen met Marco Heering onder hoofdtrainer De Gier verloopt ook soepeltjes: “We kunnen allemaal goed met elkaar overweg, we spreken allemaal wel dezelfde taal, krijgen ook de ruimte onze visie te ventileren”. Of de rolverdeling bewust meer op Kick gericht is, reageert de rossige Deventenaar verrast: “Ik leid niet de trainingen, doen wij samen, dit wordt vooraf verdeeld”. Het is de stem van Kick die simpelweg verder draagt gedurende de uren achter de IJsseltribune.
“Ook hier houdt het natuurlijk een keer op en ik heb wel de ambitie”.
Of het hoofd trainerschap iets is voor Kick brengt hem wel enigszins aan het weifelen: “Ik zou het niet nalaten om het laatste diploma te halen, maar meer om mijzelf te ontwikkelen, beter te worden, niet om hoofdtrainer te worden”. Want zover wil Kick helemaal niet kijken, laat hij blijken. Maar is dat wel zo? “Ook hier houdt het natuurlijk een keer op en ik heb wel de ambitie”. Maar aan de andere kant is het ook een kind van de club die zich erg prettig voelt in zijn huidige rol: “Ik ben heel tevreden nu, als de clubleiding nu binnen zou komen lopen met een contract voor tien jaar, dan doe ik dat”. Want met het tweede kan Kick natuurlijk zijn ei kwijt als hoofdverantwoordelijke waarbij hij een gelijke strategie hanteert als bij het eerste: “Het is allemaal gebaseerd op voetbalideeën, die duidelijkheid is prettig, want er zijn zoveel meningen hier geweest de afgelopen jaren”. “Continuïteit is wel goed voor een club”, zo oppert Kick die een binnenkomend telefoontje wegdrukt.
“…wij hebben nog steeds veel last van dat we op 5 seconden na gepromoveerd zijn”
De huidige situatie komt natuurlijk ook ter sprake, want van euforie is geen sprake: “We hadden drie keer moeten winnen in plaats van gelijk spelen, er zat meer in…”. Het zorgt voor een vreemde, misschien wel negatieve tendens: “Het ligt ook aan het verwachtingspatroon, het is nog niet stabiel genoeg, je merkt dat het wel gaat gebeuren…”.
Kick leunt eens achterover in zijn stoel en vouwt zijn handen in de nek, peinzend vervolgt hij dan dat hij er nog potentie in ziet: “Voetballend moeten we nog beter worden om onze wil op te kunnen leggen bij de tegenstander”. Maar die negatieve tendens, het gemis van chemie ook met het publiek, Kick heeft er wel een duidelijke mening over: “Volgens mij zijn wij er allemaal nog niet over heen, wij hebben nog steeds veel last van dat we op 5 seconden na gepromoveerd zijn”.
En dat is niet het enige, Kick somt verder op: “Wij als supporters vinden dat wij in de steek gelaten zijn door Stegeman, wij vinden er ook wat van dat De Vroome een stapje terug heeft gedaan, en ook dat er geen “grote namen” zijn gehaald…” Alles bij elkaar geeft het de supporter niet het gevoel dat het weer wat gaat worden… De negativiteit overheerst door de diepe wond die de supporter nog heeft”.
“…als het één geheel wordt met het publiek worden Corboz, Berden en Beukema de helden van nu”.
“We hebben hier en daar wat roeptoetervolk, we staan 1-0 voor tegen Jong AZ en je wordt de kleedkamer in gefloten, dan zitten de spelers elkaar, vol onbegrip, aan te kijken in de rust”. Het stoort Kick dat een klein groepje op zo’n moment een negatieve sfeer brengt: “Het is relatief natuurlijk, maar het helpt niet, want wie help je daarmee, wat is het doel om op iemand Facebook helemaal af te branden… ik erger mij daar wel eens aan…”
Want het kan ook anders zo mijmert Kick, terugkijkend op vele mooie thuisduels waarbij het publiek als één man achter de ploeg gaat staan: “Want daar kan ik enorm van genieten, daar gaat het team dus écht beter van spelen”.
De visie dat het glas halfvol is, wil Kick nogmaals onderstrepen: “Het is net even niet zoals het kan zijn, het ligt heel dicht bij elkaar”. Het helen van ’de wond’ kost tijd: “Soms is de klik er niet, als het één geheel wordt met het publiek, worden Corboz, Berden en Beukema de helden van nu”. Maar het spel laat natuurlijk ook te wensen over: “Het gelijkspel tegen Jong AZ is het bewijs dat je er niet beter van wordt, het is natuurlijk niet spectaculair wat we nu hebben getoond”.
Ondertussen zijn er twee fijne overwinningen behaald tegen Dordrecht en afgelopen zondag in Velsen en dan ziet alles er natuurlijk wel zonniger uit.
“…als Zakaria wil spelen, zal hij Richard van der Venne er uit moeten spelen en zover is ie nog niet”.
Ook zijn er dan nog de vragen van de volgers van Deventer Voetbal, iets waar Kick zich ook wel op had voorbereid, want ook hij volgt via Twitter en Facebook de populaire website: “Zakaria zeker, dat hij moet spelen?” En inderdaad, de vraag waarom de talentvolle Eddahchouiri niet speelt is hot onder de supporters: “Dat Bannink nu niet speelt geeft al aan dat de concurrentie moordend is, maar het middenveld staat nu beter en als Zakaria wil spelen, zal hij Richard van der Venne er uit moeten spelen en zover is ie nog niet”. Maar het talent Zakaria wordt zeker onderkend bij de technische staf: “Zakaria gaat vanzelf basisspeler worden, het is een goeie jongen, ook een goede speler die er gaat komen door hard te blijven werken”.
Waarom Bosz dan regelmatig opduikt in de selectie had Kick ook al op Twitter voorbij zien komen: “Gino heeft gewoon uitzonderlijke kwaliteiten aan de bal, het is een uitstekende speler met name in de opbouw”, maar Kick geeft ook aan waarom hij er nu niet meer in staat: “In het begin van het seizoen is Gino, op basis aantal mindere dingen, gepasseerd want verdedigend kwam hij niet altijd even goed uit de bus, iets waar we ondertussen hard aan werken met hem”. Tenslotte de in een vormcrisis verkerende Tsjech Jaroslav Navratil: “Jaro is inderdaad wel eens beter geweest, maar het is een hele belangrijke speler die mag best even wat minder kan zijn”.
“Onze huidige buitenlanders zijn uitmuntende profs, zit veel rek en potentie in”
Want perspectief ziet Kick toch zeker: “Er zit veel toekomst in dit team, maar het moet wel meer omarmd worden zodat we tot grotere hoogtes kunnen stijgen, dat we echt beter worden”. Tijd is een rol, tijd is er niet… “We moeten beter worden, langere fases in de wedstrijd dominant worden”.
Buitenlandse jongens, veel nieuwelingen, het kost tijd… “Onze huidige buitenlanders zijn uitmuntende profs, zit veel rek en potentie in”. Die buitenlanders worden geroemd door de selectie: “Ik denk dat we aardig raak zitten met jongens als Corboz, Edqvist, Mertens en uiteindelijk ook Rabillard…”. Eigenlijk zijn die buitenlanders wel ‘nieuw’ voor de club die altijd in Nederlanders investeerde: “Het kost tijd om hier nieuwe helden van te maken, ze zijn bijzonder gefocust om zich verder te ontwikkelen, ze willen allemaal heel graag”. Want er moest snel gebouwd: “Je kan niet zomaar een kant en klaar blik aan spelers open trekken, het is makkelijker als je een vast kern hebt…
Kick zelf is, als verdediger in hart en nieren, bijzonder gecharmeerd van de opmars van Sam Beukema: “Sam is wel winnaar gebleken, no-nonsens en vanuit een onmogelijke positie zichzelf terug geknokt”, Kick herkent zichzelf daar wel in, had hem zelf ook kunnen gebeuren…
“Er is niets wat ik, per definitie, nu anders zou doen”.
Erg ver vooruitkijken wil Kick niet, over promotie praten al helemaal niet: “Die kans is misschien klein, maar als die kans er is moeten we die grijpen”. Want de enige doelstelling die Kick voor ogen houdt, is het behalen van de play-offs, iets wat voor druk zal zorgen: “We hebben druk nodig, het gaat beter worden gedurende het seizoen, dus eigenlijk voel ik geen druk, we willen vooral beter worden”.
Als Kick het allemaal over zou mogen doen, wat zou hij dan veranderen? Kick zucht en zakt diep in zijn stoel, hij denkt duidelijk na en bij de afvaardiging van Deventer Voetbal schiet het ook door het hoofd dat hij iets mogelijk niet wil zeggen. Toch komt hij weer rechtop in zijn zetel en is gedecideerd: “Er is niets wat ik, per definitie, nu anders zou doen”. Een toekomst zonder voetbal voorgesteld, brengt een glimlach op het gelaat van Kick: “Een leven zonder voetbal is wel gek, maar goed; een leven zonder Kowet ook, die binding zal altijd blijven”.
