Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Roy Beumer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Robert Heukels.
Het grote belang van identiteit
De winterstop kon niet snel genoeg voorbij gaan. Net nu we in de flow zaten en al die gelijke spelletjes hadden ingewisseld voor prachtige zeges, moesten we weer kerst en
oud en nieuw vieren. En alle opwinding en lof die over Go Ahead Eagles heen vielen tot
ons nemen. Het was hoe dan ook een fijn eind van een bewogen jaar, met die knappe 2-5
zege in Enschede als bevestiging van een proces.
Dat laatste is vrij essentieel in het bouwen van een echt team. Als staf kun je nog zo
secuur en hard werken aan progressie, zo lang je steeds weer twee verliespunten moet
incasseren, blijft het lastig het gelijk aan je kant te krijgen. Zodra je wint, vliegt dat gelijk
meteen naar je toe en dan willen de mensen allemaal weten hoe je dat toch klaarspeelt.
Iedereen begint je te geloven, de winnaar heeft altijd gelijk en het proces gaat ineens in
vliegende vaart verder.
De volgende fase is cruciaal. Kan de club de juiste identiteit aannemen? Passen de
verwachtingen nog bij de kwaliteiten van de ploeg of is Deventer al weer een beetje
oververhit? Dat managen van verwachtingen is iets dat in het voetbal een steeds grotere
rol speelt en in alle geledingen van de club moet daar zorgvuldig mee omgegaan worden.
Een heel fascinerend fenomeen en bij Go-Ahead nooit zo gemakkelijk, omdat de
hunkering naar succes groot is, de angst voor teleurstelling gigantisch is en we zeldzaam
mooi juichen kunnen, maar ook snel in de stand ‘het is niks, het wordt niks en het zal
ook nooit wat worden’ schieten. Waar dat elders wel eens tot berusting of cynisme kan
leiden, leidt dat in Deventer vaak tot oprechte woede. De cultuur bij Go-Ahead is eerlijk,
rauw, schitterend, maar ook gevaarlijk. Te veel woede verlamt.
Gelukkig is die woede nu wel weg. Het is grote winst dat er nu geloof is. Het vertrouwen
in de staf en de selectie groeit met de dag, volkomen terecht en verdiend. Deze mannen,
spelers en trainers en specialisten, hebben in een sfeer van teleurstelling samen de
ruggen gerecht en zijn opvallend stoïcijns gaan bouwen aan een aura van
onbuigzaamheid. Verliezen is geen optie meer. Jack de Gier en de zijnen hebben een echt
team geboetseerd, waarin vele posities dubbel bezet zijn en mannen echt hun plaats
moeten verdienen. Dat is ook de verdienste van Kick Maatman die met zijn beloftenteam
het zó goed doet, dat al die jongens vrij gemakkelijk openvallende posities in de
hoofdmacht kunnen innemen. Wat zichtbaar is: er wordt op een breed front keihard
gewerkt en heel veel spelers lijken fit, fris, gretig, hongerig. De uitgangspositie ten
opzichte van de vorige winterstop is daardoor gek genoeg beter. Toen hadden we plus
minus 13 jongens die het moesten doen, velen al op leeftijd en door een intense periode
voor de winter al op het tandvlees strijdend. Nu is er veel meer variatie mogelijk en lijkt
de rek er nog lang niet uit. Het lijkt wel of we juist steeds fitter zijn.
Het enige wat de club nu moet doen, is zichzelf zuiver definiëren. Te vaak lees ik nu dat
de ploeg maar een paar puntjes achter een promotieplaats staat. Liever zou ik Go Ahead
Eagles als jager, als hongerige Adelaars, als getergde underdog positioneren. Zo goed
kunnen we ook weer niet voetballen, maar de prooien die nog voor ons uit lopen zijn
–op Jong Ajax na- echt niet zoveel beter. De ploegen achter ons overigens ook niet zoveel
slechter. Het wordt een intense tijd en het komt nu aan op honger, op wie het beste kan
jagen, het minst gaat twijfelen, het in de hersenen het sterkt voor elkaar heeft. De wil
geeft dit seizoen zonder twijfel de doorslag. En dat moeten we Alex Kroes, Paul Bosvelt,
Hans de Vroome en de TS absoluut nageven: ze hebben een selectie vol karakters
samengesteld waarbij die gretigheid, dat bloeddorstige, er volop in zit.
De chemie in de Adelaarshorst kan dan uiteindelijk de doorslag geven voor een mooie
tweede seizoenshelft. De toppers komen naar ons en dit Go-Ahead speelt liever
provocerende pressing (een mooiere term dan countervoetbal) dan dat het heel
dominant en frivool de boel eens stuk speelt. Dat is het voetbal van nu, het is hoe
Liverpool speelt, hoe vele clubs in de toplanden vanuit het omschakelen toeslaan. Soms
is dat niet zo spectaculair, maar wel effectief en het leidt vaak tot winst. Ik wens in 2020
Go-Ahead en onze prachtige aanhang daarom vooral veel rust, veel discipline, een
ijzersterke wil en een waanzinnige teamgeest. Ik hoop vooral dat we vanuit een goed
gekozen identiteit op succes kunnen jagen. We zijn geen favoriet, we zijn de jagers en
dat maakt ons levensgevaarlijk.
