Een aantal (on)bekende Deventenaren met rood gele roots delen iedere week hun visie op Go Ahead Eagles en meer met ons. Deze week is het weer de beurt aan Eric Whittie!
Het is een eer…
Toen Roy Beumer mij benaderde om een column te schrijven was ik verbaasd. Een column is in mijn beeld een geschreven stuk waarin o.a. standpunten worden ingenomen die reacties oproepen en daarom vaak prikkelend zijn. Mensen aanzetten tot diverse reacties en dit doen door directe en stellige opmerkingen waarbij het in mijn ogen niet positief hoeft te zijn, maar ook niet negatief. Ik twijfelde heel erg om hier in te stappen omdat iedereen die mij een beetje kent weet dat ik een absolute positivo ben. Tot mijn verdriet zie ik dat minder en minder om mij heen, ik geloof echt dat alles maakbaar is en daar zat mijn twijfel: zitten de lezers wel te wachten op positieve geluiden.
Roy heeft mij weten te overtuigen en ik beschouw het als een eer dit te mogen doen, waarbij ik zal proberen de lezer mee te nemen in de opzet, ontwikkeling en professionalisering van de prachtige voetbalacademie van Go Ahead Eagles.
Dit zal ik stap voor stap doen net zoals we dit in de afgelopen jaren met elkaar gedaan hebben bij onze voetbalacademie en in dit artikel zal ik vooral ingaan op de manier waarop wij denken over de juiste aanpak om talenten tot volle bloei te laten komen. Welke voorwaarden daarvoor nodig zijn en hoe we dit met elkaar oppakken, in de volgende columns neem ik jullie dan mee langs de scouting / partnerclubs / contacten ouders en andere pijlers van onze opleiding.
Toen ik in 2019 mocht beginnen bij Go Ahead Eagles trof ik al voor een groot gedeelte de cultuur aan die mijn absolute voorkeur heeft: via een positieve mensbenadering waarbij we uitgaan van de kwaliteiten van elkaar (dit geldt voor iedereen dus van speler/talent tot coach en alles wat daar tussen zijn/haar steentje bijdraagt) en dit koppelen aan wederzijds respect en een ‘normaal’ gedrag.
Vergeet niet dat de door ons geselecteerde talenten tot de bovenkant in hun leeftijdsgroep behoren en op basis van bepaalde kwaliteiten binnenkomen. Natuurlijk hebben zij naast deze pluspunten ook nog, zoals wij dat noemen, ‘kluspunten’, echter we leggen de focus op het ontwikkelen van de goede kwaliteiten. Wij willen graag van een 8 een 9 maken want dat is nodig om de sprong van de jeugd naar de hoofdmacht te maken.
Deze aanpak betekent ook veel voor onze stafleden want zij moeten mee in deze visie, zij moeten ALLES benoemen wat zij zien en niet alleen de zaken belichten waar nog verbetering in moet worden gebracht. Daar zijn wij in ons land heel goed in, het benoemen van ontwikkelpunten. Door het benoemen van alles wat een speler laat zien zullen er meer positieve opmerkingen komen dan minder positieve, tenslotte zijn het goede voetballers en is de uitvoering vaak heel behoorlijk.
De spelers krijgen hierdoor zelfvertrouwen, durven meer acties uit te voeren die wellicht nog niet eerder zijn gedaan, ontwikkelen daardoor hun specifieke kwaliteiten en worden beter en beter. Het is helemaal niet iets heel bijzonders wat wij doen maar zoals ik hierboven al schreef ‘gewoon normaal doen’ waarin wij geloven en het is onze overtuiging dat dit de sleutel is tot de soms explosieve ontwikkeling van onze jongens.
Deze aanpak is door de hele academie ingezet en heeft fantastische consequenties want ook de open houding en respect voor elkanders standpunten bij de stafleden heeft impact. We werken in een omgeving waarin we elkaar aanspreken, standpunten uitwisselen en iedereen van elkaar wil leren. Ik kan jullie verzekeren dat dit enorm veel energie geeft en het is ook niet zo vreemd dat er vrijwel geen verloop is, iedereen wil leren en er bij horen.
In een van de volgende columns zal ik jullie ook meenemen in de rol van de ouders in onze academie want we zien een duidelijke samenhang tussen spelers / ouders / stafleden.
Eric Whittie
