Een aantal (on)bekende Deventenaren met rood gele roots delen iedere week hun visie op Go Ahead Eagles en meer met ons. Voor de eerste keer na de zomerstop is Edwin Lugt weer de auteur!
AGAINST MODERN FOOTBALL EN DE ROODGELE MACHINE DIE GO AHEAD EAGLES HEET
Natuurlijk was al bekend dat het binnen het voetbal al lang niet meer gaat om de sport, de supporter en het creëren van een zogeheten ‘level playing field’ voor clubs, waarbij alle deelnemers een redelijke kans hebben om te winnen aangezien er vergelijkbare uitgangspunten en randvoorwaarden van toepassing zijn.
Nee, zowel het nationale als het internationale clubvoetbal wordt al ruim 20 jaar volledig door commerciële belangen gedomineerd.
Bedraagt het hoogste spelersbudget binnen de Eredivisie 30x meer dan het laagste, tegelijkertijd is dit budget dan weer 4x zo laag als dat van het hoogste in Europa. Zo hebben clubs als Barcelona, Real Madrid, Manchester City, Manchester United en Bayern München in hun eentje meer omzet dan alle Eredivisieclubs bij elkaar.
De winnaar van de Champions League zal, net als 9 van de laatste 10 keer het geval was, derhalve ook dit seizoen wederom uit Engeland of Spanje gaan komen (inderdaad, Bayern was de 10e), dus de rest doet weliswaar zijn best maar in feite voor spek en bonen mee. Nou leveren die spek en bonen de twee Nederlandse deelnemers Feyenoord en PSV dit jaar wel minimaal het lieve sommetje van € 30 miljoen op (excl. ticketverkoop, sponsoring en prestatiebonussen) en dat is dan weer meer dan de totale omzet van clubs als Go Ahead Eagles, FC Volendam en Excelsior bij elkaar.
Enfin, de commerciële belangen en het gebrek aan onderlinge solidariteit, de voetballiefhebber heeft er inmiddels mee leren leven maar het is er al met al niet leuker op geworden. Om die reden heb ik wel sympathie voor de beweging ‘Against Modern Football’ (AMF), een internationale subcultuur van voetbalfans die zich afzetten tegen de hierboven beschreven ontwikkeling van en binnen de sport.
Ultieme voorbeelden hiervan zijn de oprichting van twee Engelse clubs door fans, uit onvrede met het door ‘hun club’ gevoerde beleid: AFC Wimbledon (2002) en FC United of Manchester (2005).
Eerstgenoemde club, inmiddels uitkomend in League Two (4e niveau), vond zijn oorsprong in de aankondiging dat Wimbledon FC -inderdaad, van de Crazy Gang met o.a. Vinnie Jones- naar het 100 km verderop (….) gelegen Milton Keynes zou verhuizen. Hoe bedenk je het.
De oprichting van de tweede club, nu spelend op het 7e niveau, was een reactie op de overname van Manchester United door de Amerikaans Glazer familie – die sindsdien overigens ook heeft laten blijken niets met voetbal te hebben en de club uitsluitend als verdienmodel te beschouwen.
AMF-ers drinken liever met maten (niet te verwarren met ‘met mate…’) een biertje op de tribune in een authentiek stadion, klagend over het o zo matige, maar wel met bloed, zweet en tranen doordrenkte potje voetbal, dan dat zij in een met voor 15% met voetbaltoeristen gevuld theater zitten waarbij er na een doelpunt meer mobiele telefoons dan handen de lucht in gaan.
Ook de schrijver dezes, die in een vorig leven (lees: eind jaren zeventig) tweewekelijks op de -toen nog- onoverdekte Diemenzijde van De Meer in Amsterdam stond, denkt af en toe met weemoed terug aan de regenachtige avondwedstrijden voor een krappe tienduizend hondstrouwe fans.
Gelukkig biedt ons eigen land echter nog steeds enkele mogelijkheden voor AMF-liefhebbers. Het meest lichtende voorbeeld daarvan is en blijft wat mij betreft Go Ahead Eagles. Kowet is qua locatie, stadion (dank Martin Kleine Schaars!), fans, sfeer op de tribune én (financieel) beleid hét voorbeeld van AMF en ik hoop dat dit ‘tot in de eeuwigheid’ zo zal blijven.
Op één gebied klopt het plaatje echter niet meer. Want – waar is het matige voetbal gebleven? Hoezo ‘financieel gezond maar sportief aan de grond’?
Afgelopen zaterdag zat ik met name de eerste helft met verwondering, nee, bijna verbijstering te kijken hoe een roodgele machine SC Heerenveen op eigen helft vastzette, opjoeg en keer op keer door zowel het middenveld als de verdediging van de Friezen sneed.
Zó goed heb ik Go Ahead echt nog nooit zien spelen – en dit was natuurlijk ook niet tegen de minste club. Het was werkelijk een genot om te aanschouwen en ik heb er de rest van het weekend van moeten bijkomen.
Daarmee heeft zich echter wel direct een nieuwe uitdaging aangediend. Op X / Twitter las ik namelijk dat Go Ahead Eagles uit de laatste 9 thuiswedstrijden in de Eredivisie maar liefst 23 punten heeft behaald. Een ongekend aantal waarbij voor eens en altijd is aangetoond hoe belangrijk De Adelaarhorst en haar fanatieke publiek voor de prestaties zijn.
Tegelijkertijd hebben de laatste 9 uitwedstrijden slechts een schamele 4 punten opgeleverd en dat is natuurlijk een bizar groot verschil.
Aan voetbalkwaliteiten zeker geen gebrek, maar de grote vraag nu is of René Hake en zijn staf erin zullen slagen het team van het benodigde zelfvertrouwen te voorzien zodat zij dit seizoen ook buitenshuis (veel) punten gaan verzamelen.
In dat geval kunnen er nog hele mooie dingen in Deventer gebeuren. Op basis van sportieve prestaties met een AMF-club Europa in, dat zou wat zijn…
