Het is bijna zover. Op 21 april kleurt De Kuip rood en geel wanneer Go Ahead Eagles het opneemt tegen AZ in de KNVB Bekerfinale. Een historische kans voor de Deventer trots om de bekerwinst te pakken, precies 60 jaar na de laatste bekerfinale (1-0 verlies tegen Feyenoord). We laten deze mijlpaal natuurlijk niet ongemerkt voorbijgaan.
Daarom vroegen we onze vier scherpste voetbalblikken — Carlo Giugie, Sjors Brugge, Arend Koldenhof en Cas Bervoets — om met hun eigen #adelaarsoog terug te blikken op the road to the final én vooruit te kijken naar AZ – Go Ahead Eagles in Rotterdam. Vanaf vandaag publiceren we elke dag één #adelaarsoog, als opwarmer richting dé dag waar heel Deventer naar uitkijkt.
De derde adelaarsoog komt uit de pen van Arend Koldenhof
Blijf ons volgen, deel jouw eigen voorspellingen en herinneringen, en laat ons samen aftellen naar 21 april. De dag dat alles kan. De dag dat Deventer droomt van de beker.
Op naar De Kuip. Op naar de winst. Op naar historie! Komoptan, Eagles! 🦅🔥
De Adelaarsoog van Arend Koldenhof op de bekerfinale AZ – Go Ahead Eagles
Toen ik als kleine jongen opgroeide in Deventer had ik eigenlijk niet zoveel met voetbal. Ik speelde het weleens op een pleintje en keek altijd naar het Nederlands elftal, maar daar bleef het ook bij. Op latere leeftijd werd ik langzaam verliefd op voetbal. En als je als Deventenaar verliefd wordt op voetbal, dan moet je ook verliefd worden op Go Ahead Eagles.
Nou klinkt dat bijna alsof het een straf is om fan te zijn van deze club. Dat is natuurlijk niet zo, maar kan soms wel zo voelen. Ik weet nog een keer dat ik in de Adelaarshorst aanwezig was voor de wedstrijd Go Ahead Eagles – Jong FC Utrecht. Die wedstrijd eindige in 0-0 met bijna geen kansen aan beide kanten. Ondanks dit soort avonden bleef ik toch verliefd op Go Ahead Eagles.
Ik heb mij vaak afgevraagd waarom. Het antwoord is volgens mij heel simpel: Deventer voelt altijd nog, ondanks dat ik er al drie jaar niet meer woon, als mijn stadje. De plek waar ik ben opgegroeid, de plek waarop ik het leven heb ontdekt en de plek waar ik mijn eerste stappen zette als sportjournalist en voetballiefhebber. Dat allemaal heeft ervoor gezorgd dat ik een diepe connectie voel met Deventer en automatisch ook met Go Ahead Eagles.
Toen Go Ahead Eagles de finale haalde stond ik zo hard te springen en te schreeuwen in mijn kamer dat huisgenoten aan mij vroegen of alles wel goed ging. Je club uit jouw stadje die na zoveel slechte jaren de afgelopen jaren zo in een lift zit met dit als hoogtepunt is een gevoel dat alleen voetbalfans zich kunnen voorstellen. Het is niet zomaar een club, het is een verbinder van een stad en allerlei verschillende soorten mensen.
Het is zo mooi en gek tegelijkertijd dat ik als 24-jarige jongen nu al zenuwachtig ben voor een voetbalwedstrijd. Maar dat is het hem juist: het is niet alleen een voetbalwedstrijd. Het is een droom van zovelen die van deze club houden. Het is een droom van een stad. Toen ik afgelopen weekend in Deventer was heb ik genoten van de zogeheten bekerkoorts die voelbaar was in de hele stad. De vlaggen die overal in de stad hingen, de merchandise die overal te zien is en gesprekken die worden gevoerd op straat.
Mijn gevoel over de finale is goed, misschien wel te goed. Ik heb er vertrouwen in dat alle spelers zullen vechten voor de club en de fans. AZ is geen makkelijke tegenstander, maar Go Ahead Eagles heeft dit seizoen al vaker bewezen een taaie ploeg te zijn om tegen te spelen. Het wordt hoe dan ook een prachtige dag. Met duizenden Deventenaren naar de Kuip om te zien hoe de trots van de onze mooie stad gaat vechten om een droom voor zoveel mensen te laten uitkomen.
Ik wil niet weten wat er gebeurd als er gewonnen wordt. Daarover nadenken probeer ik ook niet te veel te doen. Om mijzelf te beschermen, maar toch lig ik soms ’s avonds in mijn bed te dromen, als weer bijna een jongentje van tien, over wat er gaat gebeuren als er maandag geschiedenis wordt geschreven.
Ik heb er zin. Op naar de Kuip en hopelijk op naar een droom die uitkomt!
