Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het weer de beurt aan Robert Heukels
Sam
Laat ik het maar eerlijk zeggen, mijn minieme rol in de RvC van Go Ahead Eagles was geen doorslaand succes. Toen ik ja zei tegen het aanbod van voorzitter Edwin Lugt plaats te nemen in dit orgaan deed ik het voor hem en voor de club. Ik nam me voor alle vrije tijd die ik had in roodgeel te steken, maar had een lange termijn visie in mijn hoofd die meer topsport in de club moest brengen vanuit een sterk brein, een sterke wil te groeien. De gekte van de korte termijn haalde de RvC waarin ik nauwelijks was begonnen in en voordat ik goed en wel binnen was, werd de RvC opgeheven. Daar zat ik dan met alle ideeën en goede contacten, de club was wederom op een kruispunt beland en ging naar rechts, omdat naar links geen goede afslag was gebleken. Ik zette alles op papier en gaf het aan Hans de Vroome en Edwin Lugt, mannen die ik vertrouw, mannen met een roodgeel hart. En dat was het dan.
Over die paar maanden kan ik een boek schrijven, maar dat zou voor sommige mensen nogal vervelend zijn en wat heb je daar aan. De mensen die ik vol verwondering en verbazing destijds in en rondom de kleedkamer aantrof, zijn ook allang weer elders aan het werk in de voetballerij, eentje is zelfs heel ver weg, gelukkig zijn er momenteel verstandigere mensen die het roodgele roer stevig in handen hebben.
In die treurige periode debuteerde september 2017 een grote jonge jongen. Voor hem was dat niet zo fijn. Als talent hoop je binnen te komen in een lekker draaiend elftal, waar de routiniers je de weg wijzen en de creatieve geesten zeggen: jongen, fijn dat je de bal hebt afgepakt, geef hem nu maar aan mij, dan gaan we lekker voetballen. Sam Beukema kwam echter in een team zonder kompas, met een malende staf en een wankel samengestelde selectie. Desondanks kopte, tackelde en duelleerde hij zich stoer door zijn wedstrijden. De algemene opinie: geen groot talent, geef hem liever maar niet de bal, maar wel een gozer van de stad en eentje met karakter.
Niemand kon in dat gekke jaar boven komen drijven, ook een piepjonge Sam niet. En toen John Stegeman kwam en koos voor het duo Veldmate-Bosz kraaide er geen haan naar. Waar was Sam, niemand die het wist. Na Stegeman kwam Jack de Gier en ook die wist aanvankelijk niet zo goed wat te doen met die stralende Sam, die voor een appel en een ei en soms dat niet eens gewoon een Eagle bleef, omdat ie in alles roodgeel ademde. Ondertussen begon de stylist Bosz wel heel veel verdedigende steken te laten vallen en bleek dat als je naast de slimme, uitgekookte aanvoerder Veldmate een jonge hond zette, de boel aardig op slot ging. Die jonge hond was Beukema.
Meningen raakten verdeeld. Voor- en tegenstanders roerden zich. De opbouw ging met deze twee niet al te vlotjes, verdedigend stond het daarentegen als een huis. De een noemde Sam overschat, de ander zei: geef die jongen kilometers en je zult het zien. Ik hopte rusteloos van de ene naar de andere groep. De twijfel zat hem in het gemis aan snelheid en souplesse, de hoop in zijn grinta en uitstraling. Goeie kop, sterke wil, een winnaar.
Enfin, corona, einde competitie en weer een nieuwe trainer. Kees kende geen twijfel. Sam in de basis, logisch, altijd. En toen gebeurde er iets wat ik met grenzeloze bewondering begon te volgen. Sam leek wel met de minuut groter en beter te worden. Timing: geweldig. Inzet: een tien met griffel. In de lucht: schier onklopbaar. Snelheid en souplesse: zwaar in ontwikkeling. We keken naar een jongen die overduidelijk als een top prof aan zichzelf had gewerkt en doorwerkte, een jongen die plots goals ging maken, lef ging vertonen, leiderschap uitstraalde en met zijn partners in crime Jay Gorter en Luuk Brouwers Go Ahead een nieuw gezicht gaf: jong en grenzeloos ambitieus. Sam, Luuk en Jay accepteren geen puntverlies. Er zijn maar twee opties: drie punten en een cleansheet. Hun ultieme verbond.
Natuurlijk, Sam is nog geen wereldster. Er valt nog altijd veel aan zijn spel te verbeteren, maar dat weet Sam. Ook dat zie je. Inmiddels 22 en met lof overladen staat hij heel anders in het spectrum dan als onzekere 19-jarige debutant, maar zijn uitstraling is geen spat veranderd. In zijn ogen danst plezier, in zijn woorden proef je de roots, de liefde voor roodgeel. Nul kapsones. Nul overbodige pretenties. Wel ambitie, wel honger, wel het lef voor de prijzen te willen gaan. Als ESPN-verslaggever Mark van Rijswijk hem wat vragen stelt, geeft hij die stralend en vol trots het voetbalplaatsjesboek van Go Ahead, als de lokale verslaggever Patrick Kieftenbelt op zijn beurt Sam een cadeautje geeft omdat de Sam Beukema Academy bij vv Diepenveen van start is gegaan, straalt en lacht hij net zo hard. Sam is altijd Sam.
Ooit schreef ik dat Marco Parnela mij Go Ahead Eagles had teruggegeven. Daarmee bedoelde ik dat ik dankzij Parnela weer trots voelde. Een voorbeeld, een man met de borst vooruit, nederig, stoer, sterk. A la John Oude Wesselink. Later voelde ik die trots bij Bart Vriends, een sieraad voor de voetballerij, geweldig mens, groot aanvoerder. Het past in de lijn dat wederom een centrale verdediger me raakt als speler en mens. Sam Beukema heeft het geflikt: hij is een van de grote boegbeelden van een nieuw Go Ahead, een elftal vol hoop en toekomst. Een team van honger en groei. Hij belichaamt dat. Door onwaarschijnlijk hard te werken aan de droom laat hij alle sceptici en twijfelaars een poepie ruiken. Maar hij haalt niet pedant zijn gelijk, hij heeft er geen maniertjes van gekregen, hij vraagt niet om respect of excuses, hij doet gewoon wat hij doet, hij werkt nog even wat harder door, is niet overdreven gaan geloven in zichzelf, Sam is gewoon Sam.
Zo lang het kan, zal ik van hem als roodgele held genieten. Sam is topsport, hij doet precies wat ik Go Ahead in 2017 zo gunde: bouwen aan een klimaat waarin groei en honger niks bijzonders is, maar een tweede natuur. Bloed, zweet en tranen vanuit visie en een sterk brein. Het heeft een naam. De naam is Sam Beukema.
