Het einde van een roodgeel super jaar nadert en er valt weinig te klagen. Waar elders in de provincie een trainer er uit wordt gegooid omdat ie ‘slechts’ een punt per wedstrijd haalt nadat hij zijn kluppie net kampioen van de KKD heeft gemaakt (geen grap, dit gebeurt gewoon) en waar iets ten noorden de geldzorgen zich wederom opstapelen (geven ze in Zwolle geen rekenen op school?), staan wij solide en met een stevig met kleingeld gevulde portemonnee in de subtop van de eredivisie.
Het zijn tijden waarin we ons al geruime tijd kunnen vergapen aan voortreffelijke spelers die gedijen onder uitstekende trainers en een supporter als grootaandeelhouder. Alertheid is altijd geboden en rust is in de voetbalwereld altijd bijzonder bedrieglijk, maar er wordt al jarenlang knap werk geleverd met niet zulke geweldige (financiële) middelen.
Het enige waar ik soms nog naar hunker is een topscorer zoals we die hadden in de tijd van Cees van Kooten. Hoewel. De bonk van de Adelaarshorst werd weliswaar vijf (!) keer clubtopscorer, maar zijn hoogtepunt betrof ‘slechts’ vijftien doelpuntjes, iets wat hij zowel in 1976/1977 als 1980/1981 behaalde. Indrukwekkender lijken de cijfers van Wim Bleijenberg (20, 1963), Gert van den Brink (17, 1989), Erik Tammer (23, 1997), Ugur Yildirim (18, 2003 en 19, 2004) en Leon de Kogel (24, 2016), maar dit gebeurde nimmer op het hoogste niveau en heel vaak hielpen al die doelpunten geen snars.
De man die overigens de meeste goals gedurende een enkel seizoen Go Ahead maakte? Fraaie quizvraag, volgens Wikipedia is dat Willy Mos die in 1957/1958 er liefst 28 maakte. Door al die goals werden ‘we’ derde in de tweede divisie-B, dus of we nou moeten concluderen dat Mos de beste roodgele topscorer ooit was? Dan lijken de prestaties van Wietse Veenstra (17 treffers in de eredivisie, 1966/1967) en Ruud Geels (18 in 1971/1972) toch het meest imposant.
Het zijn allemaal heldendaden uit een ver verleden, de laatste jaren moeten we het doen met topscorers die niet meer dan een schamele negen goals per seizoen maken. En dan heb ik het dus puur over wat er te juichen valt in de eredivisie. Is dat erg? Helemaal niet. Zolang er een stuk of vijf, zes spelers er een stuk of zeven, acht maken? Helemaal prima. Sterker nog, Go Ahead presteert het beste als dat laatste het geval is. Denk het jaar Antonia/Falkenburg/Kolder, denk het jaar Cordoba/Brouwers, denk vorig seizoen met Willumsson (8)/Lidberg (7), Edvardsen (7)/Adekanye (6).
In het huidige seizoen schuiven Sow, Rommens en Kuipers nadrukkelijk aan bij Willumsson en Oliver Edvardsen, maar heb je het gevoel dat iedereen wel eens een goaltje kan scoren. Dus tja, hallo. Wat zit ik nou te hunkeren naar een topscorer. Soms word ik echt een ouwe lul. Een roodgele topscorer is zo 1970!
Happy Christmas mensen en wie er ook scoort tegen Excelsior, laat het alsjeblieft de winnende zijn. Wie hem maakt? Het zal me een zorg zijn. De roodgele stoofperen smaken pas echt heerlijk als een roodgele goal er echt toe doet.
