Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Robert Heukels.
De verhalen achter het acteren
Misschien is het de tijd, deze unheimische coronaperiode, dat ik nog iets meer me wil verdiepen in processen en mensen. Misschien komt het ook omdat ik een tijdlang perschef en teammanager ben geweest bij mijn liefde Go Ahead. Ik weet: wat wij als supporters zien op het veld vertelt vele verhalen. De verhalen kennen we helaas minder goed, ze blijven grotendeels onzichtbaar. Waar velen zich ergeren, komt er bij mij een tegengif naar boven: mededogen en interesse. Waarom blinkt de een uit en valt de ander tegen? En is het een gevecht of is het gewoon gebrek aan kwaliteit? Wat zijn de echte verhalen achter het acteren?
Wat ik zie is dat de club momenteel gedragen wordt door mannen die er echt voor gaan. Ze stonden er letterlijk tijdens de digitale supportersavond: Alex Kroes, Jan-Willem van Dop, Kees van Wonderen en Paul Bosvelt. Ze gaven gepassioneerd antwoord en namen alle vragen bloedserieus. Geen enkele vorm van arrogantie, het was een handreiking: laten we samen de schouders onder zetten en nee, het is niet gemakkelijk allemaal, maar ja, we hebben die ambitie: langzaam naar nummer 14 in de Eredivisie.
Je hoeft het niet altijd met dit viertal eens te zijn. Als ik er vanuit een helikopterview naar kijk zie ik heus wel wat zaken waarvan ik denk: kan beter, kan anders. Ik zie ook dat we veel te lang al veel te veel spelers in en uit zien vliegen, ik vermoed een zekere blinde vlek voor de echt creatieve spelers met groeimogelijkheden, tegelijk zie ik ook dat er voor het eerst sinds jaren op alle fronten een heldere lijn is en een duidelijk doel. Wat velen begrijpelijkerwijs vervelend vinden is dat er niet pats-boem een swingend geheel op het veld staat. Het is degelijk, het is erg serieus allemaal, heel erg overwogen, dat spel van ons Kowet. Soms behoorlijk saai. Niet ons DNA, roepen velen dan. Spektakel willen we zien! Maar wat Jack de Gier al zag, ziet Kees van Wonderen ook. Spektakel met een totaal nieuwe spelersgroep is vaak je ondergang. Eerst dat fundament leggen, eerst die boel achterin save krijgen, eerst de laatste zes spelers goed op hun plek krijgen. Gorter, Droste/Eersteling, Veldmate, Beukema, Kuipers, Idzes, Brouwers. Die mannen houden keer op keer al de nul.
De rest is lastiger. Dat komt ook omdat genoemde zes karaktervolle gasten nog niet zo ver zijn dat ze ook aanvallend briljant zijn. Ook al hebben zij de helft van de tot dusver zeer magere productie op hun naam staan, het regent nog geen steekpasses, crosspasses en indrukwekkende series van in dribbelen. Dat is een volgende stap. Voorin hebben mede daardoor de vijf aanvallende spelers het moeilijker dan velen denken. Zij zijn afhankelijk van aanvoer en vorm, fitheid en vertrouwen. Met de komst van Sam Hendriks en Jacob Mulenga en de opgeleefde Mael Corboz als regisseur is er al veel ondervangen. Nu nog twee spelers aan de buitenkanten die gaan groeien in hun rol en er staat –sneller dan verwacht- een heel aardig elftal.
In de achterliggende weken is bovenstaande de zoektocht geweest van Kees van Wonderen en zijn staf. Ik vind dat ze dat uitstekend hebben gedaan. De ploeg oogt steeds fitter, er sluipt iets van herkenbaarheid in en er beginnen spelers op te vallen met een contant hoog niveau, keeper Jay Gorter voorop, die vorig seizoen al tegen FC Twente (2-5 bekerwinst) had laten zien een groot talent te zijn. Daarbij acteert Van Wonderen voortreffelijk in de media: rustig, realistisch, positief en verre van defensief of ongeduldig. Desondanks staat er keer op keer een vent met ambitie. Het moet beter, het zal beter.
Het valt me tegen van mijn vakgenoten van De Stentor en RTV Oost dat daar weinig oog is voor het hele proces. Ze lijken op die burelen liever te varen op het ongeduld van supporters. Nu mogen supporters van mij altijd veeleisend en ongeduldig zijn, het is immers hun club, hun leven en hun eerlijke emotie. Maar media hebben de taak te zien wat er echt speelt. Niet gemakkelijk, de media weten ook heel veel niet, maar een beetje meer nuance kan soms geen kwaad. Aan de andere kant, zo weet ik van vele gelouterde trainers, kan wat prikkelen vanuit clubwatchers ook wel eens goed uitpakken, het houdt de boel wakker en op scherp. Bij een jonge ploeg in ontwikkeling moet je alleen wel goed aanvoelen wat de potentie is, waar het naartoe gaat en waarom dingen gaan zoals ze gaan. Kretologie en kort door de bocht-journalistiek, daar heeft niemand baat bij.
Maar hey, ik ben inmiddels de 50 voorbij en een nostalgisch schrijver, ik moet de dingen ook niet mooier maken dan ze zijn. Romantisch schrijven heeft ook zo zijn grenzen. Desondanks hoop ik dat één speler zich nog gaat ontpoppen als een sensatie. Bradley van Hoeven. Voor het eerst krijgt hij nu wat langer de kans in de basis van een BVO. Hij valt nog niet mee. Weet hij zelf ook vast wel. Er zit nog te weinig power in, duels gaan te veel verloren, dat ene doelpunt tegen Cambuur was nog te veel die ene zwaluw. Maar ik ben toch niet blind? Het is toch veel te gemakkelijk om nu te roepen dat deze jongen veel te licht is en o ja, die Zakaria ook…
Deze jonge gasten met nog weinig kilometers op de teller, moesten het doen in een team van opbouw, waarbij –ik verval in herhaling- de aanvoer en de passing nog lang niet perfect gaat. Ik heb de twee frêle spelers nog lang niet afgeschreven omdat ik zie dat ze ‘iets’ hebben: talent, een manier van bewegen, het vinden en zoeken van ruimtes, een bepaalde verstilde drift. Als ik mijn favoriete elf nu mag neerzetten, staan ze op 12 en 13, maar ik denk niet dat ze daar blijven.
Ook bij deze twee zoek ik liever het verhaal achter het acteren, dan zomaar wat conclusies te trekken. Als Sam en Jacob gaan scoren als mallen, Mael de lijn vasthoudt en de laatste zes steeds meer rust krijgen aan de bal, wordt alles beter. Want nee, in de geest van de vier beleidsbepalers: met een doelsaldo van 6-6 en een plekje in de middenmoot is het nog niet goed. Het gaat het wel worden.
