Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Jan-Willem van Dop wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Vandaag dus de beurt aan Robert Heukels…
Wie zijn wij, wat is Go Ahead Eagles?
In de roes is het oppassen geblazen. Go Ahead staat op het kruispunt van gelukzaligheid en ambitie. De weg naar het walhalla lonkt, de weg naar pijn en afzien moet ingeslagen worden. In topsport telt gisteren alleen als de lessen worden geleerd en het goede wordt bewaard voor morgen. Maar morgen moet het beter zijn.
Deze gedachten bekropen me bij het lezen van een verhaal in de kwaliteitskrant Trouw. De sportverslaggever van dienst was in de Randstad gesommeerd helemaal naar Deventer te gaan en eens te schetsen wat de terugkeer van Go Ahead Eagles in de eredivisie behelsde. Het mannetje schreef het op als in een keurig opstel, sprak zijn verwondering uit over het feit dat Paul Bosvelt op de fiets naar de wedstrijd kwam en liet niet na te concluderen dat Kowet een volksclub is. De roodgele mensen vonden het een topstuk, het werd driftig gedeeld op social media. Ik vond het een klote verhaal. Ronduit beledigend. En daarmee pakte ik ook mezelf flink bij de kladden.
Ook ik maak me er graag schuldig aan de romantiek te bejubelen die rondom Go Ahead heerst. We hebben ook een fantastische club met een ontroerend mooie aanhang. Maar ik merk dat we in een valkuil lopen, steeds weer. We focussen ons zo op de beleving en het sentiment, dat we vergeten dat we een topsportclub zijn. En dat alleen de absolute drang naar beter, hoger, sneller, ons voort kan brengen. En dat is precies wat de fanatieke supporters zo graag willen. Nooit meer Keuken Kampioen Divisie. Altijd de dromen achterna.
De eerste drie wedstrijden in dit huidige seizoen gaven een mengeling van opluchting, blijdschap en vrijheid. We waren er weer bij, we hoorden weer gezang en we sloegen op het veld geen slecht figuur, we bleken niet het zwakste jongetje van de klas. En dan komen ze, die gasten uit het westen. Alsof Deventer een soort Madurodam is. Ze verdiepen zich niet of nauwelijks in het ontstaan van dit elftal, ze vragen niet eens naar de keuzes van Kees, maar als we dan met 2-0 van Sparta winnen komen ze allemaal vertederd ons een aai over het bolletje geven. Zo leuk, dat Kowet. Wat een stadion, wat een sfeer, wat een heerlijke volksclub. Ja, ja. We weten het. Emmen, vonden ze ook zo leuk altijd.
Als het mannetje van Trouw ons nou eens serieus had genomen, was het gegaan over de visie van Kees, de structuur van Alex, de ongekende input die Jan-Willem levert en het fijne inzicht van Paul bij het kiezen van de juiste versterkingen: goedkoop en op de groei. Hoe kan het dat een club met zo’n begroting zulke stappen maakt? Waar komt die viereenheid vandaan van de mannen die ik net noem, hoe duidt je die chemie?
Louis van Gaal – sorry dat ik hem weer aanhaal maar ik heb nu eenmaal veel respect voor zijn ideologie en heb zijn boeken mogen schrijven-, vertelde me ooit waarom hij zo nadrukkelijk in de weer ging met zijn vrienden van de media. Dat had een dringende reden: zijn spelers en staf moesten keer op keer geconfronteerd worden met zijn visie en zijn structuur. Binnen de poorten, maar ook daarbuiten. Als media dan gaan duwen en trekken en het verhaal een andere richting opgooien is dat de grootste ruis die er bestaat. Dus bleef Louis van Gaal steeds maar weer de schoolmeester die het nog eens een keer ging uitleggen. Niet voor de vrienden van de media. Wel voor zijn spelers en zijn club.
Niet zo lang geleden was ik bij een supportersbijeenkomst en zaten de vier leiders van dit Go Ahead zeer open en bevlogen hun plannen en daden uit te leggen. De supporters, betrokken en kritisch, stelden geweldige vragen, journalisten kunnen daar wel eens wat van leren. Er kwam gaandeweg een verhaal op tafel, een eerlijk en open verhaal en boven zowel de vier leiders als de supporters kwam een grote wolk als in een stripverhaal met maar één woord en dat in kapitalen: AMBITIE. Ik keerde met een heel goed gevoel naar huis. Eindelijk.
We moeten dat vasthouden. Leiding, spelers, supporters. Ambitie. Het brengt ons al een fikse tijd ver. De enige weg is omhoog en daarvoor hebben Alex, Kees, Paul en Jan-Willem de voorwaarden op alle vlakken gecreëerd. Ze weten waar we vandaan komen, ze kennen de pijn die je moet lijden om vanuit het peloton stukje bij beetje, de ene tegenstander na de andere inhalend, bij een kopgroep kan komen. Daarvoor moet je een beetje gek zijn, meer uren willen maken dan anderen en de wet van deliberate practise (de lat hoog liggen, die toch halen, vervolgens lat omhoog en steeds weer daar leggen waar je er net niet bij kunt, maar wel realistisch gezien naartoe kan werken) heilig verklaren. De honger naar beter moet altijd blijven. En ja, af en toe een lekke band hoort daarbij, trial and error is verbonden aan sport, dan sta je weer op en ga je weer door. Samen.
Met zo’n growth mindset zit je met de huidige selectie van Go Ahead Eagles goed. Heel veel jongens hebben de leeftijd en de potentie hoger uit te komen dan waar ze nu zijn. De oudere spelers zijn geen ingedutte types, maar perfecte leermeesters. De staf zit vol mannen die ook nog fiks moeten leren en groeien, maar een geweldige focus hebben. Go Ahead Eagles heeft het momentum waarin veel dingen in elkaar passen en vallen. Het is een verhaal en dat is precies wat sport is: het verzamelen van verhalen. Inspirerend, motiverend, ontroerend. Het is aan de club en aan de media dat verhaal keer op keer te vertellen, zodat het een tweede natuur wordt. Go Ahead moet de volksclub zijn waar je als jonge speler niet wilt zijn, maar moet zijn om je dromen te verwezenlijken. De ondertitel die de club moet dragen: hier wordt goed voetbal gespeeld.
Mijn droom is dat mijn club altijd op handen zal worden gedragen waar het gaat om de sfeer en het gevoel, maar veel meer dan dat droom ik ervan dat we serieus worden genomen. En dat lopende dit seizoen meer en meer mensen zich afvragen: wat gebeurt daar allemaal, wat is hun verhaal? Home of Eus 2021/2022, kijkcijfer sky high.
