Wekelijks delen bekenden met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar, Edwin Lugt wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Robert Heukels.
Soms zeggen beelden veel meer dan woorden en laten klanken zich dieper voelen dan zinnen. De instagram-post van Bas Kuipers deze week sloop zacht maar onstuitbaar binnen. Onder een alleszeggend filmpje had Bas de track ‘Bloodflow’ van het Duitse duo Grandbrothers, gevormd door Erol Sarp en Lukas Vogel, gemonteerd. Dat was een zuiver gekozen voltreffer die paste bij de trance waarin de linksback zich de afgelopen maanden bevond.
Kuipers, toch al een bijzondere jongen in een bijzondere wereld, showt ons in zijn post zijn periode van eenzaamheid. De geblesseerde voetballer, levend in de stilte, geïsoleerd van de waan van de dag en de helse geluiden, de voortrazende beelden, in zijn zoektocht naar volledig herstel. We zien het allemaal langskomen, van de val in Sittard, de aftocht per brancard, de schaven, de wonden, de hulpstukken, de pijn, het doorzettingsvermogen, de hereniging met de bal, het herstel en de herrijzenis. Het is kwetsbaar in beeld gebracht, maar zonder sentimentele overdrijving. Het is wat het is. Pijn lijden, genezing, uiteindelijk gelukzalig in de armen vallen van Jeffrey de Lange na de vurig gewenste rentree.
Bas Kuipers, waarschijnlijk de beste en mooiste aanvoerder van Go Ahead Eagles aller tijden, schreef onder het filmpje de tekst:
Na het overlijden van mijn vader, was dit nog een grote tegenvaller. Spieren en pezen afgescheurd, eigenlijk alles behalve mijn zenuw. Toch nog iets van geluk.
Gek genoeg overviel mij een bepaalde rust en had het ook zijn mooie kanten om volledig bezig te zijn met gezondheid en herstel. Je lichaam is tot heel veel in staat.
Heerlijk om weer terug te zijn, wat een warm welkom en wat een TEAM. Op naar meer!!!
De post van Bas kwam in een week waarin we talloze reddingen van Jeffrey de Lange konden bewonderen op social media, de stoere verdedigers de Amsterdamse miljonairs zagen aftroeven in felle duels en we de selectie gezamenlijk zagen smikkelen om de verjaardag van de doelman en vormgever Philippe Rommens te vieren. We zagen blije gezichten in de kolkende Adelaarshorst en juichende spelers, want 0-0 tegen Ajax, het is en blijft bijzonder.
Uiteindelijk bleef ik hangen bij de zin waarmee de aanvoerder zijn tekst besluit. Op naar meer!!! Het is de tekst die voelbaar is, het is de tekst die de ware sportman siert. Dwars door verdriet, verlies, pijn en twijfel, vocht Kuipers zich terug in de warmte van een klaterend applaus. Het was niet het einde van een maandenlange strijd, het was een nieuw begin. Als Go Ahead na het bereiken van de 30-punten kaap is uitgefeest, dringt een nieuw verlangen zich op.
De maag van de Adelaar knort. Een beloning lonkt, handhaving is nabij, maar daarachter wenkt de onsterfelijkheid van het linkerrijtje. Deze jonge, bijzondere groep, dit echte team zoals Kuipers het terecht duidt, neemt ons dit seizoen mee in filmische beelden. We mogen er naar kijken, we jagen heel soms langs de afgronden van teleurstelling en twijfel, maar bovenal zien we onze roodgele helden vliegen als nooit tevoren.
Het gezicht van dit Go Ahead is terug. Het lijf doet het weer. De geest kwam tot rust. En met Bas Kuipers winnen we zo vaak, zo veel en zo knap. Dat is geen toeval. Luister naar Bloodflow en je hoort het. In de trance van de klanken schuilt steeds weer het lichte, het zonnige, de hoopvolle versnelling naar meer, meer, meer….
Welkom terug Bas, het team is weer compleet en de toekomst kleurt steeds feller rood en geel.
