Wekelijks delen bekenden met roodgele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Voor dit seizoen zijn dit Erdal Ascipinar, Robert Heukels, Edwin Lugt en Martijn Jongbloed. Vandaag is het alweer de beurt aan Martijn Jongbloed.
Op weg naar talent: wie rijdt er eigenlijk?
De auto draait Twello binnen. Het dashboard ruikt nog naar het broodje kaas van vanochtend, terwijl op de achterbank een gespannen jongen in trainingspak zijn veters checkt. Zijn moeder werpt hem een blik toe via de achteruitkijkspiegel. Ze zegt niets, maar de stilte spreekt boekdelen.
Het is niet de eerste keer dat ze hem hierheen rijdt en het zal ook niet de laatste zijn. Op de parkeerplaats van SV Twello zijn de auto’s al niet meer te tellen. Een stoet van ouders, uit alle hoeken van het land, die hun kinderen hier naartoe brengen. Voor sommigen een routine, voor anderen een sprong in het diepe.
Bij Go Ahead Eagles noemen we ze de onzichtbare drijvende krachten: ouders en opvoeders. De mensen die dagelijks kilometers maken, boterhammen smeren en rugzakken vullen. En toch, hun rol gaat veel verder dan dat. Ze zijn het vangnet als de bal figuurlijk naast gaat, de cheerleaders bij een eerste overwinning en soms ook de kritische spiegel. Zonder hen geen spelers, zonder hen geen club. Daarom nemen wij ze serieus. Niet alleen als chauffeurs, maar als partners in het proces.
Tijdens onze jaarlijkse bijeenkomsten, zoals de 24/7 bijeenkomst, de kerstmaaltijd en de barbecue, zitten ouders niet aan de zijlijn. Ze zijn onderdeel van de driehoek die we koesteren: ouders, kind, club. Hier maken we verbindingen. We praten over tegenslag en groei, over autonomie en samenwerken. Over hoe zij de balans kunnen vinden tussen het sturen en loslaten van hun kind. Een talent wordt misschien geboren, maar het echte potentieel komt pas tot bloei door de juiste steun – en die begint thuis.
Neem onze bijeenkomsten over mentale veerkracht. Een vader van een jonge spits zei ooit: “Ik dacht dat ik moest coachen. Maar eigenlijk moest ik alleen luisteren.” Die woorden blijven hangen. Wij organiseren die momenten niet alleen voor onze spelers, maar juist voor de mensen om hen heen. Samen zorgen we ervoor dat onze jongens en meiden niet alleen sterker worden op het veld, maar ook daarbuiten. Want voetbal draait om meer dan scoren: het is karakter, doorzettingsvermogen en samenwerking.
En toch? Doen wij het perfect? Nee! Soms missen we een signaal, raken we een verkeerde noot of zien we een kans over het hoofd. Daar praten we over. Want net zoals een speler fouten maakt om te leren, geldt dat ook voor ons als organisatie. We vallen, staan op, en rijden weer verder. Altijd in beweging, samen met ouders en onze community.
Dus, de volgende keer dat u langs een trainingsveld loopt en een ouder ziet staan met een kop koffie in de hand, stel uzelf dan eens de vraag. Wie is hier echt de motor achter talentontwikkeling? De speler op het veld? Of misschien toch de persoon langs de lijn, die nooit de spotlights zoekt maar zonder wie het licht niet eens aan zou gaan?
