Wekelijks delen bekenden met roodgele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Voor dit seizoen zijn dit Erdal Ascipinar, Robert Heukels, Edwin Lugt en Martijn Jongbloed. Deze week, ‘live’ vanuit Jordanië (!!), deelt Martijn zijn ervaringen weer met ons!
Voetbal zonder grenzen: lessen uit het buitenland
De eerste training in Jordanië begint laat op de avond. Onder het schijnsel van de stadionlampen druppelen de spelers binnen. Een bonte mix van nieuwsgierigheid en gedrevenheid in hun ogen. Voor ons is dit een kans om niet alleen kennis over te brengen, maar ook om te leren. Want dat is wat we hier doen: observeren, analyseren en ontdekken hoe verschillende culturen omgaan met het spel dat we allemaal zo leuk vinden.
Onze reis naar Jordanië is geen op zichzelf staand avontuur. Het past in een bredere beweging van onze voetbalacademie om internationaal te groeien. Er zijn trainers bij Anderlecht geweest, hebben de methodieken van Newcastle United van dichtbij gezien en zagen hoe Royal Antwerp een structuur opbouwt die prestaties maximaliseert. Al deze ervaringen vormen samen een puzzel die ons helpt om ons eigen programma te verfijnen.
Wat we overal zien? Cultuurverschillen. In Jordanië draait voetbal om respect en hiërarchie. De trainer spreekt, de spelers luisteren. Er is weinig ruimte voor discussie of eigen inbreng. In Engeland daarentegen, ligt de nadruk op intensiteit en fysiek spel. In België zien we de
nadruk op technische ontwikkeling en gestructureerde leerlijnen. En in Nederland? Wij balanceren daar ergens tussenin.
Maar hoe vertalen we deze inzichten naar onze academie? We nemen het beste van elke omgeving mee. De discipline en focus uit Japan, waar we binnenkort mogelijk een samenwerking starten. De fysieke intensiteit van het Engelse voetbal, waarin elke training voelt als een finale. De gestructureerde talentontwikkeling uit België. En de creatieve vrijheid die we in Nederland zo koesteren.
Voor onze trainers zijn deze internationale uitwisselingen meer dan alleen een kans om nieuwe voetbalmethodes te leren. Ze worden uitgedaagd om zich aan te passen aan onbekende omstandigheden, met nieuwe culturen om te gaan en buiten hun comfortzone te treden. Een training geven in een omgeving waar alles anders is – van communicatie tot infrastructuur – dwingt hen om flexibeler en creatiever te zijn. Het leert hen niet alleen betere trainers te worden, maar ook betere leiders en mensen.
Het draait niet alleen om tactieken en technieken. Ook mentale weerbaarheid is een sleutelbegrip. In Jordanië zien we een enorme wilskracht om te slagen, ondanks beperkte middelen. Dat dwingt ons om na te denken: hoe kunnen wij onze spelers nog beter voorbereiden op tegenslagen? Hoe creëren we een cultuur waarin presteren samengaat met mentaal groeien?
De Home of Football Cup brengt internationale clubs naar Deventer. Hier krijgen onze spelers een voorproefje van verschillende speelstijlen. Ze spelen tegen teams met totaal andere voetbalvisies, wat hen dwingt om zich razendsnel aan te passen. Dit soort ervaringen zorgen voor ontwikkeling op een manier die geen training kan simuleren.
Wat blijft hangen na al deze internationale ervaringen? Dat we als academie moeten blijven innoveren. Dat we met een open blik de wereld in moeten blijven kijken. Dat we geen eiland zijn, maar een onderdeel van een wereldwijd netwerk van kennis en ontwikkeling. Dus ja, we leren van de besten. We nemen het mee naar Deventer, passen het toe en maken het beter. Want dat is hoe je groeit. Niet door stil te staan, maar door vooruit te kijken.
En wie weet? Misschien kijken ze over een paar jaar in België of Engeland naar ons als het voorbeeld om van te leren, net als nu in Jordanië.
