Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Marco Timmer.
Gefeliciteerd Kees, onze Kees…
Gefeliciteerd Kees. Van harte Sam, Bas, Jay, Luuk, Jeroen, Boyd, Wout, Justin, Giannis, Jay, Bradley, Sam, Jacob, Antoine, Martijn en de anderen. Proficiat Adrie, Hans, Alex, Paul en Jan-Willem. Gelukgewenst alle Eagles-medewerkers en uiteraard alle fans.
Maar vooral, gefeliciteerd Kees. En, bedankt Kees. Bedankt dat je onze trainer bent. Je hebt met je mannen iets buitengewoons gepresteerd. Zo uniek, een gouden prestatie voor de eeuwigheid in de toch al roemrijke Kowet geschiedenis. Bedankt Kees dat je nog maar eens hebt bewezen dat geld in ons voetbal gelukkig niet zaligmakend is. Hart, Passie, Team, Liefde, Samen. Dat wint het van ordinaire munten als iedereen het wil en iedereen er in geloofd. Jouw verdienste!
Ben wel benieuwd wanneer je er zelf echt in begon te geloven. Ik denk dat je het midden februari wel wist. Misschien eerder. Maar ik wist het toen. Toen we samen in de show van Voetbal International met Kees Jansma zaten. Toen je me corrigeerde toen ik zei dat jullie moesten ophouden te roepen dat Kowet de achtste begroting in de Eerste Divisie had. ‘De tiende’, haastte je nog te zeggen om de druk blijvend weg te houden bij jezelf en je mannen. Maar ik moest lachen, want daarna zei je alleen maar dingen waardoor ik wist en voelde: dit wordt een heel bijzonder seizoen…
Go Ahead promoveert. Dat was de eerste zin van mijn roodgele column op 18 februari. Was geen bluf of bravoure of knap gezien van mij. Het was logisch nadat ik jou over je mannen, je team, de spirit, de club, jezelf en het proces had gehoord.
Het proces. O, zo belangrijk en O zo’n klote woord als je fan bent. Maar op een gegeven moment voel en weet je dat het proces niet meer uitmaakt. Dat het niet uitmaakt wat er nog gebeurt in en met de selectie en de club. Dat het namelijk onvermijdelijk is wat er gaat gebeuren. Promotie. Tientallen zaken kan ik noemen, het maakte niet meer uit. Corona. Een lege Adelaarshorst. De contracten die de club moest opzeggen, de blessure van Jeroen, het wegsturen van Eyibil, de blessure van Luuk en die van Berden al zo vroeg in het duel met Excelsior. De aanstelling van Achterhoeker Rob Dieperink bij het duel van De Graafschap. De onwaarschijnlijke hoeveelheid minuten die hij bijtrok in de wedstrijd van de Superboeren tegen Helmond Sport.
De mensen in café De Kleine Pauw waar ik de promotiewedstrijd van Kowet keek zullen het ten strengste ontkennen, omdat ze me schreeuwend en emotioneel voor de televisie hebben gezien, maar van binnen was ik de rust zelve. Go Ahead ging promoveren.
Wat je hebt gedaan Kees is zo onwaarschijnlijk knap. Je hebt van een stel fijne kerels en normale voetballers een onverslaanbare vechtmachine gemaakt. Natuurlijk heb je getwijfeld na het begin van het seizoen. Waar was je aan begonnen? Toen de verwachtingen alweer torenhoog waren in Deventer, je de aanvallend onmacht van je team aanschouwde en een list moest verzinnen. Geslaagd, Cum Laude. Ik zag al ver voor de winterstop wat je aan het doen was. Als je niet (makkelijk) wint, moet je zorgen dat je niet verliest. De bereidheid te knokken, te werken voor elkaar, vuile meters te maken, jezelf weg te cijferen, het defensief omschakelen, het ten koste van alles voorkomen van een doelpunt, het zal er allemaal vroeg in.
Ik heb het gezien en het opgeschreven. Maar ik schreef ook: als je voetbal voor het publiek speelt, speel dan het voetbal dat het publiek wil zien. Dat Kowet-voetbal, aanvallend met heel veel inzet, passie en lef, zoals de Deventenaar, dat zag ik niet in de eerste helft van het seizoen. Wat ik ook niet zag Kees, of eigenlijk wel, maar wat later, is dat je met je werk- en speelwijze juist exact dat deed wat wij willen: Over-mijn-lijk…
Dit bijzondere seizoen, het zal uitvoerig terugkomen in interviews, reportages en documentaires. Een film? Waarom niet! Het script ervoor hebben jullie zelf geschreven. De nul, die heilige nul. Het record van Jay Gorter. Het jongensboek van Sam Beukema, titel: de (T) Rots van Deventer. Het verschrikkelijke zwarte nieuws van het overlijden van Jax, het zoontje van Mitchel Michaelis. Onze Opa Jacob Mulenga. Honderd jaar Vetkampstraat. Het record aantal punten. Corona. De blessures van Jeroen en Luuk, de kopbal van Bas, et cetera et cetera….
Natuurlijk waren we erbij op De Brink waar het volksfeest op zijn Eagles losbarstte. Duizenden mensen. Ook diep in de nacht bij Van der Valk waar de bus aankwam. Natuurlijk stonden we in de erehaag waar de spelers doorheen moesten, sprongen we met Bas Kuipers en tikten we hem even op zijn gouden hoofd.
En nu? Hele verhandelingen kunnen we maken en opschrijven wat er nu met de club, het elftal, de organisatie, de opleiding en het stadion moet gebeuren. Hoeft niet. Dat weten Alex, Paul en Jan-Willem zelf ook wel. Als jullie het even zijn vergeten, mogen jullie altijd bellen. Twee promoties en degradaties in het recente verleden hebben bewezen wat de club wél en juist niet moet doen. Het gas moet er nu vol op. Op alle terreinen. En dat kan.
Een project van zeven tot tien jaar zei Alex in een interview met mij toen hij zijn plannen ontvouwde om van Kowet de veertiende club van Nederland te maken. Ik verklaarde hem voor gek. Niet vanwege zijn gezonde ambitie, wel vanwege de tijdsspanne. Echt geen zeven tot tien jaar. Past niet bij ons. Natuurlijk moeten Alex en de anderen aan verwachtingsmanagement doen. Hebben ze ook gedaan, gaan ze straks weer doen. Maar soms, heel soms, staat er iets in de sterren geschreven waardoor alles in een stroomversnelling komt. En nu? No way back…
Wordt het lastig in de Eredivisie? Wellicht. Maar misschien ook wel niet. Geen wedstrijd zagen we door corona in het stadion en toch verlengden voor het historische duel met Excelsior alweer ongeveer 5500 supporters hun seizoenkaart. Dat is het fundament onder onze club. En nu doorbouwen. Figuurlijk, maar natuurlijk ook letterlijk. Lees je mee gemeente? Ons stadion zal volgend seizoen uitpuilen en we zullen Kees en zijn neefjes naar voren en naar de overwinning schreeuwen. Onze fantastisch mooie Adelaarshorst zal wederom kolken en tot leven komen als nooit tevoren. Nog honderd Vetkampstraat, dé voetbalhoofdstraat van Nederland.
Nog een voorspelling op deze plek? Kowet blijft in de Eredivisie en ook wel een tijdje. Omdat geld niet alles zegt en omdat we een geweldige trainer hebben die weet hoe je een onverslaanbare vechtmachine in elkaar sleutelt. Een trainer die voor alles op het veld een list verzint, omdat hij zo’n gruwelijke hekel heeft aan verliezen.
Gefeliciteerd Kees, onze Kees…
