Wekelijks delen bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar, Jan Willem van Dop en verschillende gastcolumnisten wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Gerard Somer.
Een goede buur is beter dan een verre vriend
Het afgelopen weekend was er één waar ik mij zeer op verheugd had. Twee derby’s tegen ploegen waar ik in de vorige eeuw vele duels heb uitgevochten. Zaterdag Go Ahead –Heracles en zondag NEC –Vitesse. Beide wedstrijden zou ik eindelijk eens weer in het stadion bijwonen. Maar helaas kwam er afgelopen vrijdag een kink in de kabel. Mijn rechterbeen, dus niet mijn chocoladebeen, liet het weer eens afweten, zodat ik weer veroordeeld werd tot de beeldbuis.
Een aantal van deze altijd mooie ontmoetingen staan nog steeds als speler en trainer in mijn geheugen gegrift. Als speler staat mij het duel Heracles – Go Ahead in het seizoen ’64/’65 bij. Dit was het 2e seizoen in de eredivisie van de rood/gelen. Insiders vinden dat dit altijd nog het moeilijkste seizoen is in een hogere klasse. Wij vochten in die dagen tegen degradatie en moesten op 19 april 1965 uit tegen Heracles. De ploeg uit Almelo was veilig en kon vrijuit voetballen. Dat deden zij dan ook. Er werd ons geen strobreed in de weg gelegd en wij wonnen die wedstrijd met 6-0 door doelpunten van Kanselaar (2),Ter Mors, Lefering (2) en Niehaus. Een goede buur bleek destijds beter dan een verre vriend.
Als trainer van Heracles werden wij kampioen van de eerste divisie in 1985. De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen in de eredivisie was een thuisduel tegen Go Ahead. Een goed begin is het halve werk en een overwinning tegen mijn oude club zou met een technisch en tactisch voor eredivisie begrippen zeer beperkt elftal een uitstekend resultaat zijn. Aan de Bornsestraat versloegen wij de Deventer trots met 1 – 0. Een aantal zogenaamde Deventer supporters kon de nederlaag niet verkroppen en belden direct na de wedstrijd mijn vrouw op met de mededeling dat zij ons huis aan de Henri Dunantlaan kwamen verbouwen. Ook toen al van die idioten. Tot 11.00 ’s avonds politiebewaking voor de deur. Dit was een van de weinige overwinningen van Heracles dat seizoen met als gevolg weer de terugkeer naar de 1e divisie.
Over de Gelderse derby in Nijmegen zullen we het maar niet hebben. Wat een zaadpartij. Dit had niets met voetbal te maken. Elkaar kaarten aansmeren en meer van dat gedoe. Dan was de derby in Deventer van een ander kaliber. Dit was een duel om nooit meer te vergeten. De wedstrijd had alles in zich. Strijd, passie, fraaie acties, fouten en onkunde. Het voetbal was niet altijd goed, maar de inzet en de sfeer in het stadion waren ook voor de tv te voelen. De jonge ploeg van Van Wonderen is een echte vechtmachine geworden. Niemand zie je verzaken. Ook na de gelijkmaker van Heracles gingen de kopjes niet naar beneden. Een tegendoelpunt kort voor de rust komt hard aan. Fadrhonc, mijn oude trainer zei altijd: 5 minuten voor de rust en 5 minuten na de rust nooit een tegengoal incasseren. Met 10 punten uit 9 wedstrijden ligt de ploeg op koers. Maar de strijd duurt nog wel even. Tussen het linkerrijtje en de degradatieplaats liggen voor de Adelaars maar 3 punten.
De twee rode kaarten waren in mijn ogen zeer terecht en natuurlijk ook oerdom. Jeugdige overmoed?? Botos mag dit nooit doen, zeker niet op de plaats waar het gebeurde. De elleboog van Lidberg was heel stom. Vroeger met 1 tv camera kon je dit nog wel eens flikken. Tegenwoordig met al die camera’s kan dit niet meer. Als Lidberg zijn kont in de tegenstander draait, komt die er nooit meer aan.
Als oud verdediger let je veel op de huidige spelers, die op die positie staan. Voor centraal achter heeft de club 4 nuttige krachten. Nauber, Kramer, Bakker en nu ook Idzes. De laatste twee zijn meer de voetballende centrale verdedigers, die van nature bij balbezit de diepte zoeken. Nauber en Kramer zijn meer echte mandekkers. De combinatie van een mandekker en een voetballende verdediger blijkt ook goed te werken, gezien de laatste wedstrijden en geeft Brouwers nog meer de ruimte om uit te groeien tot een grote meneer.
Zondag een belangrijke wedstrijd tegen mijn oude club Vitesse, dat donderdag eerst moet aantreden tegen Tottenham. Bij winst in Arnhem wat er met de huidige instelling en de eventuele vermoeidheid van Vitesse inzit, geeft dit de rood/gele brigade wat meer lucht.
