Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Roy Beumer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Gerard Somer.
Niet morgen maar nu
De corona pandemie is in ons land redelijk onder controle en van het racismedebat zijn de scherpe kantjes af. Daarom hebben we zo langzamerhand weer tijd voor de belangrijkste bijzaak in menig leven namelijk “HET VOETBAL” en in het bijzonder de rood/gele brigade.
Als je zo oud ben als ik en tegen de 80 loop, dan moet je er ‘s nachts nog wel eens uit. Daarna kom je eerst moeilijk in slaap en beginnen de dromen. Vaak zijn het dromen over vroeger en dan vooral de mooie voetbalmomenten. De wedstrijd tegen Telstar waarin het behoud van de eredivisie veilig werd gesteld, de bekerfinale tegen Feyenoord en de Europacup wedstrijden tegen Celtic passeren dan de revue.
Dat waren andere tijden. Go Ahead was in de jaren 60 van de vorige eeuw een topploeg in de eredivisie waarmee rekening gehouden werd. Het was de club van het oosten. De aanhang kwam niet alleen uit Deventer. Binnen een straal van 40 kilometer rondom de Koekstad kwamen supporters elke 14 dagen naar de Vetkampstraat.
Binnen de club heerste rust. De leiding was in handen van een bestuur, dat verantwoording verschuldigd was aan de Deventer Kring van Werkgevers, dat fungeerde als een soort Raad van Commissarissen. De technische leiding kon zonder druk werken.
In de periode 1963 t/m 1972 heb ik als speler maar 2 trainers meegemaakt en 3 assistenten. Namelijk Fadrhonc, Hughes als trainer coach en Brand, Beenhakker en Van Brussel als assistenten. Ook op het spelersfront heerste er rust. In die periode kwamen er jaarlijks maar enkele nieuwe aanwinsten bij op plaatsen van voornamelijk eigen opgeleide spelers, (o.a. Veenstra, Schneider, Hoekema, Ressel) die voor aanzienlijke bedragen verkocht werden.
Tegenwoordig is de situatie totaal anders. De topclub van het Oosten speelt nu op het tweede plan. GAE is in de loop der jaren van een club een bedrijf geworden met directie en aandelenhouders. Alex Kroes heeft als grootaandeelhouder de touwtjes in handen en bepaalt de koers.
Op het technisch vlak heeft de club in de periode van 2003 tot en met 2020 alleen al 15 trainers versleten, dan praat ik nog niet over de vertrokken assistenten. De laatste jaren kwam er in juni karrenvrachten aan nieuwe spelers binnen, waarvan er een aantal binnen een halfjaar weer vertrokken. Van een duidelijk voetbaltechnisch beleidsplan was geen sprake. Dit seizoen is de situatie niet veel veranderd. Er is een nieuwe coach met alweer nieuwe assistenten. Ook nu weer vliegen er in de 1e trainingsperiode nieuwe spelers binnen uit alle windstreken. De twee ingevlogen Engelsen zitten echter alweer thuis. Voor het nieuwe seizoen moet er nog veel gebeuren. Hopelijk krijgen Bosvelt en Van Wonderen, (de laatste maakt volgens mijn oud collega Dick Schneider een uitstekende indruk) de spelers waarmee zij de stap naar de eredivisie kunnen maken.
In vergelijking met andere BVO’s mag GAE niet klagen. Van alle kanten komt er ondanks de crisis extra geld binnen. Ook de gemeente Deventer, dat erg op de centen zit, steekt de club een hand toe met het verlagen van de rente op de lening. Er gloort licht in de financiële situatie.
Gezien de huidige situatie in het betaalde voetbal moeten er nu spijkers met koppen geslagen worden. Alex Kroes moet nu zijn slag slaan om in de toekomst te komen tot een stabiele eredivisieploeg. Dus Alex “ Niet Morgen maar Nu “
