Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Gerard Somer.
EREDIVISIE………
Met de volgende alinea sloot ik mijn vorige column af: ‘De club heeft al een aantal prijzen binnen, namelijk de meest behaalde punten in 1 seizoen en het evenaren van Nederlands record van Tonny van Leeuwen door nu al 23 maal de nul te houden. Maar deze prijzen zijn aardig voor de statistieken. Er is echter maar 1 prijs, die telt en dat is….. PROMOTIE NAAR DE EREDIVISIE!‘
En nu vier weken later is het zover. Een promotie, die zijn weerga niet kent. Go Ahead speelt volgend seizoen in de hoogste afdeling van het betaalde voetbal in Nederland. Een ontknoping van het seizoen, die niemand had verwacht. De play-offs waren een zekerheidje en GAE had een ploeg, die een kans zou kunnen maken om via de nacompetitie te promoveren. Met nog 2 wedstrijden te spelen en 4 punten achter kon de rood/gele brigade rechtstreekse promotie volgens kenners en 99,9 % van de supporters vergeten. Maar het onmogelijke gebeurde. Het hele seizoen tot aan de laatste wedstrijd nooit op een promotieplaats gestaan en dan na afloop van de gewonnen wedstrijd tegen Excelsior nog een uur wachten op de uitslag uit Doetinchem bracht de rood/gele brigade in extase. De wrange smaak van de wedstrijd tegen RKC werd hiermee goedgemaakt.
Onverwachte kampioenschappen, promoveren en niet degraderen in de laatste wedstrijd zijn de mooiste momenten, die je als speler en coach in je carrière kunt meemaken. Het niet degraderen als speler met Go Ahead in 1965 met winst tegen Telstar en het kampioenschap als coach van Heracles in 1985 tijdens de laatste wedstrijd tegen RBC zijn onvergetelijke momenten, die je altijd bijblijven. Over alle loftuitingen voor GAE hoef ik niet te schrijven, die zijn al genoeg verwoord in de media. Een groot compliment gaat dan ook naar de technische leiding en in het bijzonder naar Kees van Wonderen, die gedurende het hele seizoen alle kikkers in de kruiwagen heeft gehouden, wat in het huidige betaalde voetbal geen sinecure is.
Maar na de promotie sta je de volgende dag toch weer met je poten op het koude zijl. Wat geweest is, is geweest. Er moet weer aan de toekomst gewerkt worden met respect aan het verleden. Er is veel werk aan de winkel. De selectie zal op eredivisie-niveau gebracht moeten worden en niet zoals het bij mijn Heracles-tijd gebeurde met het aantrekken van twee topamateurs omdat er geen geld was.
Het sterkste gedeelte van team, namelijk de verdediging, gaat een aantal sterkhouders verliezen en niet de minste. Beukema en Gorter gaan “vercashen”. Droste vertrekt en of Veldmate nog te zien zal zijn volgend jaar, is nog maar de vraag. Brouwers, de man op het middenveld die de lijnen uitzet, staat ook in de belangstelling van gerenommeerde clubs. De as van een elftal (keeper, centraal duo, centrale middenvelder en een scorende spits) moet een ploeg laten draaien. Al met al moet er nog veel gebeuren om een gedegen eredivisieploeg samen te stellen. Kees van Wonderen en Paul Bosvelt hebben bewezen dat zij weten waar Abraham de mosterd haalt. Voor de aandeelhouders ligt er een schone taak om voldoende geld te generen om ze daartoe in staat te stellen. De ontvangen transfergelden zijn een goed begin om de selectie te versterken. Alex Kroes zal als oud directeur/eigenaar van SEG Football (één van de grootste makelaarskantoren) zijn destijds opgedane ervaring moeten aanspreken om er voor te zorgen dat Go Ahead, net zoals in 1963, weer een volwaardige eredivisieploeg wordt, die het record van 24 jaar achtereen eredivisie kan verbeteren en niet zoals in 2016 er na een jaar weer uitvliegt.
Van een ding ben ik gelukkig af. Ik hoef mij niet meer te ergeren aan ESPN als bij het begin van een uitzending alle emblemen van de eredivisieclubs langskomen. Mijn clubje staat er nu ook bij en hopelijk voor een hele lange periode.
