Wekelijks delen bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar, Jan Willem van Dop en verschillende gastcolumnisten wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Erdal Ascipinar.
Na een zeperd in Leeuwarden wacht aanstaande zondagmiddag (jammergenoeg weer geen zaterdagavond derby) de IJsselderby, Kowet-Pec wordt dan weer in ere hersteld. Al ligt Zwolle niet direct aan de IJssel zoals ons eigen mooie stadje. Maar ja, de strijd tussen de ambtenarenstad en de arbeidersstad moet een naam hebben hè! Het is een strijd tussen twee verschillende clubs, de één met een rijke historie, een ouderwetse stadion, en minder geld te besteden dan de ander, die het op zijn beurt weer beter voor elkaar heeft qua budget, de laatste jaren langer in de eredivsie speelt en zodoende meer ervaren is. Met andere woorden, “wij hebben de historie en zij op dit moment de toekomst”, alleen is er wel een mogelijkheid wat aan de toekomst te doen terwijl je de historie nooit meer kunt veranderen. Het vurige roodgeel versus het koele blauwwit.
De laatste nederlaag tegen Cambuur was ietwat geflatteerd qua uitslag. In een kort tijdsbestek werden paar persoonlijke fouten genadeloos afgestraft door de Friezen en was de afstand te groot om het gelijk te trekken. Kan gebeuren. De kunst is, de rug rechten en de volgende wedstrijd er weer vol voor gaan. Het komt dan ontzettend goed uit dat het zwalkende Pec Zwolle naar Deventer komt. Een betere tegenstander om je te revancheren van de oorveeg door Cambuur kan je je niet wensen. Laat het dus maar gelijk deze grimmige derby zijn, welke ooit zo werd benoemd door Menno Pot in zijn boek, De Derby. Deze auteur vond Kowet-Pec één van de grimmigste derby’s die hij mocht meemaken. Qua haat en nijd een beetje Feyenoord-Ajax in het klein. Een heerlijke strijd tussen de oude en op dit moment zeer gewilde Hanzesteden. Volgens Wikipedia staat het na 103 derbywedstrijden 47-38 voor Pec Zwolle. Achttien potjes eindigden in een gelijkspel. Qua doelsaldo staat ons Kowet 174-173 voor. Dus nog meer werk aan de winkel voor de strijders van Kowet aanstaande zondag om wat aan die statistieken te doen.
Wat mij bij één van deze grimmige derby’s vooral bijgebleven is, dat in begin jaren ’80, aan de Verkampstraat wat Pec supporters uitbraken vanaf de huidige Leo Halle. Ik was destijds een tiener en pakte wat stenen om me te verdedigen tegenover de met paraplu bewapende Zwollenaren. Toen ik zag dat het enkele tientallen waren, dacht ik dat het toch beter was om Carl Lewis of Ben Johnson (voor de hedendaagse jeugd zijn dat Usain Bolt of Churandy Martina) hunnie technieken goed op te volgen en een goede sprint te trekken. Toen ik op een bepaalde moment omkeek, was er nog 1 Zwollenaar overgebleven, weliswaar een kop groter en wat ouder dan ik, maar het was er nog maar één. Ik bedacht me gauw om een tuin in te sluipen bij één van de huizen aan de Vetkampstraat, zodoende hem daarheen te lokken. Ik stond al klaar met 1 van de stenen in mijn hand en mijn hart bonkte van hier tot Tokio. Achter het schuurtje bleef ik maar wachten en eindelijk hoorde ik dan voetstappen. Mijn adrenaline steeg inmiddels naar het kookpunt, mijn handen jeukten en ik pepte me zelf op om kalm te blijven maar vooral als eerste de aanval in te zetten als het zover zou komen. De voetstappen kwamen steeds dichterbij. Ik zette mij schrap. Elk moment kon hij voor mij staan. Toen ik door de schemer heen, deze ‘Zwollenaar’ zag, besefte ik dat het een oudere en bekende Eagles supporter was (iemand met heel lang blond haar en minstens zo fanatiek als ik) welke jullie allemaal wel kennen. Hahaaaaa. Enerzijds was ik enorm opgelucht, anderzijds baalde ik ook wel dat ik die Zwollenaar niet te grazen had kunnen nemen. Tja, je was jong en fanatiek.
We hadden warm bloed laten we maar zeggen. En bovenal kwamen we uit de Sluiswijk, een klein en typisch Deventer volkswijkje dichtbij het stadion. Samen met deze Kowet supporter liepen we richting trainingsveld en gingen de hekken over om uiteindelijk achter de IJsseltribune te komen. Deze anekdote vergeet ik nooit meer. Ook herinner ik mij eens een avondwedstrijd jaren geleden in Zwolle. Op een gegeven ogenblik was de politie daar de controle kwijt en liepen met paard en al het uitvak op, het geklater en gemep vergeet ik nooit. Evenals de paniek in de ogen van zowel de politiemannen als sommige supporters. Één grote tyfusbende was het en ook werd er zwaar vuurwerk afgestoken wat weer zorgde voor steigerende paarden. Al is het niet altijd goed te praten en wil het ook niet verheerlijken, maar bij zo’n beladen derby gebeurde er nu éénmaal meer dan bij een gemiddelde wedstrijd. En stiekem genoot ik als puber enorm ervan.
Over en weer is de grimmigheid en vijandigheid tussen Kowet en Pec steeds groter is geworden. Vroeger was de rivaliteit jegens FC Twente veel groter dan met Pec, maar inmiddels is het andersom. Terwijl ik deze column in Kusadasi (Turkije) aan het strand schrijf, krijg ik wat foto’s van vrienden binnen over de Zwolse ‘posteracties’ in Deventer. Laat hunnie maar lekker posters plakken zolang de drie punten maar in Deventer blijven en Zwolle op nul blijft staan. Hoop dat ons internationale gezelschap in de selectie op de hoogte is van de rivaliteit t.o.v Pec Zwolle en alles zullen geven om de stad van de Lebuinustoren, Wilhelminabrug maar vooral de Adelaarshorst te doen vibreren.
“Beat the Bastards”, laat dat de credo zijn. Zondag 19 september ben ik er klaar voor in de Adelaarshorst om onze strijders naar voren te schreeuwen. Nu nog ff genieten van een ijskoude glaasje raki op het strand van Kusadasi. De tijd gaat snel immers, voor ik het weet zit ik weer in het vliegtuig terug naar Nederland.
O ja, qua ludieke acties kunnen ze nooit en te nimmer tippen aan de “jat-actie” van de kampioensschaal uit het stadion in Zwolle door Kowet supporters. De actie werd nog mooier, door deze schaal tijdens een live uitzending van RTV Oost inclusief Deventer Koek en een briefje van honderd euro, ‘voor de geleden schade aan de Zwolse vitrinekast’, terug te geven aan Pec. Ik zie nog steeds die “zuurpruim kop” van die Zwolse technisch directeur Gerard Nijkamp. Goud. En daar gaan wij zondag voor! Goud. Komoptan Eagles!
