Een aantal (on)bekende Deventenaren met rood gele roots delen iedere week hun visie op Go Ahead Eagles en meer met ons. Deze week is het eindelijk weer de beurt van Erdal Ascipinar die zijn eerste column na de zomerstop schrijft.…
Toen ik destijds op het Alexander Hegius Scholengemeenschap in de derde klas van de Havo zat, had ik na de eerste semester 5 onvoldoendes waaronder ook een 3. Niemand gaf mij nog een kans dat ik dat jaar zou overleven en naar de vierde klas over zou gaan. Met bloed, zweet en tranen kreeg ik het uiteindelijk toch voormekaar, al moest ik ook welgeteld één keer valsspelen, als het uiteindelijk een ‘overwinning’ oplevert moest dat maar. Ik had namelijk een proefwerk wiskunde van één van de beste leerlingen uit de klas bijna 1 op 1 nagemaakt. Had wel paar extra foutjes erin gezet anders zou het natuurlijk opvallen.
Het originele proefwerk met een 4 had ik van het stapeltje uit de leraar z’n lade weten te bemachtigen en de degene met een 7 had ik er voor teruggelegd. Zo kreeg ik uiteindelijk ook een voldoende voor het vak wiskunde. Wiskunde kon je niet echt leren, voor dat vak moest je talent en inzicht hebben. Pythagoras en Co konden mij eenvoudigweg niet bekoren en bovendien had ik het talent en inzicht er niet voor. De rest van de onvoldoendes werkte ik wel weg op eigen kracht, door beter en meer te leren, maar ook nog vaker te oefenen.
Aan het einde van het schooljaar had ik geen één onvoldoende meer en ging ik ‘makkelijk’ over naar Havo 4. Velen konden het niet geloven, maar ik had het wel geflikt. Als ik nu kijk naar ons Kowet zie ik veel overeenkomsten, ietwat te weinig kwaliteit, geen focus, conditioneel komen ze zwak over, geen voetbalgogme en al helemaal geen zefvertrouwen vandaag de dag. Op dit moment is het net een ‘pec 2.0’ van vorig seizoen en met z’n allen hebben wij gezien hoe het met hen is afgelopen.
Als wij onverhoopt toch gaan degraderen, is het echt funest i.v.m. de toekomstplannen. Het wordt dan heel moeilijk om gelijk terug te keren naar het hoogste niveau daar er simpelweg heel veel concurrentie is in de KKD. Ook de plannen omtrent stadionuitbreiding zullen dan wel weer in de lades terug worden gestopt. Eeuwig zonde als het zover zou komen. Maar er is hoop, we missen op dit moment heel wat potentiële basisspelers door blessures en ook zullen er paar transfervrije spelers bij komen (daar is de club hard mee bezig en een meedogenloze Italiaan is als eerste aangenomen) en ook is er tijd genoeg om er bovenop te komen.
Wij moeten de tijd zien als een vriend en niet als een vijand net zoals hoop. Hoop is ook een onderdeel van lef en moed, zolang we erin blijven geloven en alles zullen geven door bravoure te tonen kunnen we het uiteindelijk gaan redden en het tij hopelijk op tijd keren. Laten we ook niet vergeten dat bij de eerste 5 wedstrijden er drie topclubs bij zaten hè en bovendien is Groningen uit ook niet altijd makkelijk. Alleen van Sparta hadden we thuis moeten winnen, maar ja daar maakte Fernandes een grote fout en waren we eigenlijk vanaf dat moment kansloos, ondanks een magere 0-1 nederlaag.
Maar dat er wat moet gebeuren is nu wel duidelijk. Zelfkennis is namelijk het begin van alle wijsheid. Nog harder werken en nog meer trainen, zodat je uiteindelijk topfit gaat worden. Ook moet de TS zorgen voor een solide defensie en meer zelfvertrouwen kweken in de spelersgroep. Als je zelfvertrouwen hebt, hoef je niet naar de ranglijst te kijken om de eerste stap naar boven te zetten. Dan gaat het straks vanzelf, de punten zullen echt wel komen dan. Wij, de supporters, moeten onze spelers onvoorwaardelijk steunen en hen helpen in strijd tegen degradatie door nog harder te zingen en met de handen nog meer klappen totdat ze blauw worden (ook weer niet te blauw, krieje blauwe vingers van, nou dat is wat een Deventernaar zeker niet wilt).
Want laten we eerlijk zijn, ons Kowet zal altijd tegen degradatie uit de eredivisie moeten vechten. Wij houden van onze club zoals die is. Onvoorwaardelijke liefde is dat je van iemand houdt zoals diegene is en niet zoals jezelf zou willen dat diegene zou moeten zijn. Kowet is nu eenmaal een club van heel vaak verliezen en in dalen leven, maar als het dan eens piekt en boven zichzelf uitkomt dan is het nog méér genieten en wordt het ‘Kowetgevoel’ hierbij extra versterkt. Daarom houden wij van deze club, ook daar wij uit Deventer of omgeving komen. Wij zijn de echte ‘Support your Local’ supporters en zullen onze trots nooit en ten nimmer in de steek laten. Of het nu in de ere, eerste of welke divisie fan ook is, wij zullen altijd blijven komen en ons Kowet DNA nooit verloochenen. Daar hoort zelfs af en toe valsspelen bij, zoals een beetje met Sow is gebeurd.
Toen ik mijn column aan het schrijven was, kreeg ik weer eens nare berichten over medesupporters. Een zus en echtgenote van onze medesupporters blijken borstkanker te hebben. Omdat ik beide supporters goed ken, raakte het mij. Ik wens de beide jonge vrouwen ongelofelijk veel sterkte, beterschap en kracht toe met de strijd tegen deze rotziekte. D.H. en R.W. veel sterkte mannen, ik denk aan jullie en doe een gebed voor jullie🙏🏻 Dan is voetbal maar bijzaak en wordt je weer eens even stil en ga je relativeren. Gezondheid van je naasten en ook van jezelf is dan wel het allerbelangrijkste in het leven. Sterkte!
