Een aantal (on)bekende Deventenaren met rood gele roots delen iedere week hun visie op Go Ahead Eagles en meer met ons. Deze week is het weer de beurt aan Erdal Ascipinar!
Het voetbalseizoen nadert langzamerhand zijn einde en als Kowet zijnde hebben wij het ontzettend goed gedaan dit seizoen. Prachtige wedstrijden gezien die afgewisseld werden met mindere potjes, maar dat hoort bij een club als Kowet nu eenmaal. We hebben hele mooie overwinningen gevierd, we hebben gebaald om onnodig weggegeven punten, verder hebben wij ons ook enorm verbaasd om zoveel ‘niet gegeven 100% penalty’s’ maar bovenal hebben wij ook tranen gelaten om het verdriet van onze aanvoerder Bas Kuipers na het emotionele interview met Hans Kraay jr.
Alle emoties hebben wij met z’n allen beleefd op de tribunes, lachen, gieren, brullen maar ook huilen dus. Daarom is voetbal zo intens mooi, zo puur en zo verbindend. Ik (en ik weet zeker misschien wel heel NL) werd maandag jongstleden enorm geraakt door een Feyenoordsupporter, een moeder die haar enige kind verloren had en het kampioenschap aan het vieren was. Beiden waren en zijn fanatiek Feyenoordsupporter.
Een ‘Feyenoord-moeder’ die het kampioenschap van Feyenoord aan het vieren was met een foto van haar overleden zoon, werd op een gegeven ogenblik geïnterviewd door een medewerker van ESPN. Wat een TV-moment werd dat zeg! Ik brak helemaal toen ze op een gegeven ogenblik zei dat ze haar overleden zoon enorm miste en het haar enigst kind was. Wat een verdriet had deze vrouw, maar tegelijkertijd straalde ze ook weer vreugde en blijdschap uit omdat hunnie Feyenoord weer eens landskampioen was geworden en dit deed ze samen met de foto van haar zoon in haar hand.
Ze wist ook dat haar zoon er gewoon bij was op dat moment, misschien niet fysiek, maar ze voelde zijn aanwezigheid en dat wist ze gewoon zeker. Wat vond ik dit een emotioneel en hartbrekend, ontroerend gesprek, het allerliefste zou ik nu naar haar toe willen gaan om haar te omhelzen en te feliciteren met het kampioenschap van hunnie club. Wat een schat van een vrouw die mij, op haar plat Rotterdams, zo geraakt heeft, een Deventer Turkse man van 52 jaar die enorm fan is van Kowet, maar bovenal ook mens is.
Deze Feyenoord vrouw én moeder liet (een dag na moederdag!!) ons allen weer zien dat voetbal echt ons allerbelangrijkste bijzaak in ons leven is en dat je daar ontzettend veel energie uit kan halen. En ook prachtig dat haar zoon op het Feyenoord-veld ligt naast Christiaan Gyan, oud voetballer van Feyenoord. Als ik ooit de kans krijg om haar te ontmoeten zal ik haar een dikke knuffel geven en haar bedanken dat ze mij en vele anderen heeft laten zien dat je favoriete club en het voetbal in algemeen zo enorm belangrijk is en dat het al dat gedoe (relletjes, stakingen, bierbekers enz enz..) ver overstijgt. Dank lieve Feyenoordse moeder. Dank.
Nog twee potjes te gaan dan is het seizoen echt over voor ons Kowet, want plek 8 gaat hem hoogstwaarschijnlijk niet meer worden of er moet twee keer gewonnen worden en de concurrenten punten laten liggen. Wel kan je het seizoen glansrijk afsluiten met meer punten dan verwacht zowel voor de ranglijst van dit jaar als voor de eeuwige ranglijst eredivisie. De één is belangrijk voor de tv gelden en de ander weer voor de eer! Volgend jaar gaan we onverminderd door met het nog stabieler maken van ons mooie clubje.
Ik heb inmiddels blaren op m’n tong, maar de capaciteit moet echt snel omhoog, je moet het ijzer smeden als het heet is. Er moet gewoon meer geld binnenkomen zodat je kans om een constante factor in de Eredivisie te blijven groter en groter wordt. Voordat ik mijn laatste column voor dit seizoen afsluit, wil ik ook iedereen vertellen dat ik zondag moest werken en helaas niet naar Rotterdam kon (bijna iedereen weet dat ik Hoofdconducteur ben bij de NS). Ik heb vele Feyenoordsupporters SAMEN met de Kowet supporters vervoerd richting het westen zonder ook maar één wanklank. Zaten in clubkleuren kris kras door elkaar en gedroegen zich erg netjes.
Met andere woorden: als je je gasten netjes behandelt, gedragen je gasten zich ook voorbeeldig. Lang leve reizen met eigen vervoer. Tot zondag allen en alvast een fijne vakantie!
