Wekelijks delen bekenden met roodgele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Dit seizoen zijn de vier columnisten Erdal Ascipinar, Robert Heukels, Martijn Jongbloed en Edwin Lugt. Vandaag is wederom de beurt aan de oud-voorzitter van Go Ahead Eagles.
DE LOKALE DRIEHOEK VAN UTRECHT IS LAF EN HULDE AAN DE ROZE KAMERADEN
Op 15 december staat voor Go Ahead Eagles de uitwedstrijd tegen FC Utrecht op het programma. Bezoekende fans zijn niet welkom, daartoe hebben de Utrechtse driehoek van Burgemeester, Openbaar Ministerie en Politie in al haar wijsheid besloten. Op de website van de Gemeente Utrecht staat letterlijk dat dit besluit is genomen omdat er ‘tijdens de wedstrijd ernstige ordeverstoringen werden gepleegd door supporters van Go Ahead Eagles’.
Je moet het maar durven. De lokale driehoek van de gemeente Utrecht had zeker haar hoofd even afgewend toen er na de wedstrijd een veldbestorming van een 100-tal Utrechtse kansloze capuchon-jochies plaatsvond. Nee, dat wordt niet eens benoemd, de agressie kwam volgens de driehoek toch echt (uitsluitend) uit het bezoekersvak.
Maar dan nog, zowel FC Utrecht als Go Ahead Eagles hebben naar aanleiding van de gebeurtenissen tijdens en rondom deze wedstrijd meer dan adequaat opgetreden: FC Utrecht heeft maar liefst 54 relschoppers een stadionverbod opgelegd en Go Ahead Eagles heeft degenen die zich schuldig hadden gemaakt aan het gooien van vuurwerk richting FC Utrecht fans, ‘geïdentificeerd en gestraft’. Als gevolg van het laatste heeft de aanklager van de KNVB de door hem jegens Go Ahead Eagles aangespannen tuchtzaak zelfs geseponeerd, aldus algemeen directeur Jan-Willem van Dop.
Ieder weldenkend mens zou aannemen dat het voorgaande reden is om de fans uit Deventer weer met open armen te ontvangen. Maar niet voor de lokale driehoek van Utrecht. Nee, die straft liever 1.200 goedwillende fans voor het gedrag van enkele rotte appels (die nota bene uit de fruitmand zijn verwijderd) dan beide betrokken clubs voor hun aanpak te belonen. Want ook FC Utrecht is allerminst blij met deze situatie.
Wat de lokale driehoek van Utrecht doet is ronduit laf en werkt tevens contraproductief. Wanneer begint men nu eens te snappen hoe met voetbalsupporters om te gaan en zowel op de juiste momenten als om de juiste redenen de ‘bonus’ en de ‘malus’ toe te passen? Hetzelfde geldt voor de strijd tegen hooligans en het hierin ondersteunen van een club met raad én daad.
Ik maak hierbij een sprongetje naar Rotterdam, meer specifiek: naar de inmiddels veelbesproken BOOS-uitzending van Tim Hofman met de titel ‘Geweld, antisemitisme en homofobie: hoe Feyenoord achter zijn hooligans blijft staan’.
In deze uitzending wordt pijnlijk zichtbaar hoe bestuurders en medewerkers van Feyenoord compleet klem zitten. Tussen een stel gewelddadige mafkezen enerzijds en het gebrek aan dekking vanuit de overheid anderzijds. Volgens ex-burgemeester Ahmed Aboutaleb ‘bestaat er angst voor de harde kern bij de directie’.
Ja, vinden we het gek? We hebben hier namelijk te maken met criminelen die er niet voor terugdeinzen om te dreigen – of erger.
Feyenoord stelt terecht dat de club niet ‘de exclusieve eigenaar van deze problematiek is’; de toenemende maatschappelijke verruwing vormt immers al zo’n 40 jaar een probleem.
En als er dan vanuit de overheid -met dank aan de politiek, die al tientallen jaren roept maar op dit gebied niets wezenlijks onderneemt- onvoldoende steun wordt geboden, dan is er voor een club, hoe erg en onrechtvaardig dat ook voelt, bijna geen andere optie dan op bepaalde terreinen ‘mee te bewegen’.
Dit laatste vormt nota bene ook de conclusie uit een in 2021 door de Erasmus Universiteit en de Gemeente Rotterdam gezamenlijk uitgevoerd onderzoek: ‘harde repressie werkt niet, onderling gemaakte afspraken geven de meeste kans op succes’.
Als we dit weten, wat verwachten we dan van een paar welwillende medewerkers op een afdeling supporterszaken van een voetbalclub? Als deze, zoals in BOOS wel erg scherp wordt gesteld, de hooligans ‘beschermt en met hen samenwerkt’, dan doen zij dit om in gesprek te blijven en, hoe tegenstrijdig en eenzijdig ook, ‘de goede vrede te bewaren’.
Ik twijfel er daarbij niet aan dat zij hiertoe van bovenaf worden geadviseerd, wellicht zelfs vanuit de politie/gemeente.
Dat daarbij onvoldoende voor de slachtoffers wordt opgekomen is een pijnlijk en onverkwikkelijk feit. Het is echter kenmerkend voor onze gehele maatschappij en het bijbehorende strafstelsel: liever praten dan (hard) straffen.
Het beroep op de tijdens het supporterstoernooi mishandelde scheidsrechter om e.e.a. ‘buiten justitie op te lossen’ is hier een duidelijk voorbeeld van. Goed? Nee. Begrijpelijk? Ja.
Zolang de politiek blijft wegkijken en niet bereid is om de maatschappelijke problematiek daadwerkelijk aan te pakken, zal dit ook niet veranderen.
Hiermee bagatelliseer ik overigens op geen enkele wijze het walgelijke gedrag van de betrokken Rotterdamse hooligans. Of het nu de Roze Kameraden, Joden of voorstanders van Feyenoord City zijn, het is dieptriest dat een kleine groep idioten de gore moed heeft om hen te beledigen, te bedreigen en/of te molesteren.
Ga lekker met rivaliserende hooligans in een bos knokken maar onthoud je van dit soort laf gedrag.
Dat laatste kan trouwens zeker niet gezegd worden van degenen die aan deze documentaire hebben durven meewerken. Dat zijn voor mij de echte helden en zij verdienen alle respect!
NB De twee daders van de hierboven beschreven mishandeling van de scheidsrechter hebben gisteren overigens een taakstraf van 150 uur gekregen.
Zo ‘straffen’ wij in Nederland. Niet meer doen hoor, jongens!
