HET VERDWENEN UIT-SYNDROOM EN FIFA: VOOR AL UW BOTER
Het is en blijft een unieke club, dat Go Ahead Eagles. Alles tegendraads. Qua stadion en de locatie ervan, qua achterban en sfeer op de tribunes en nu ook weer qua sportieve prestaties.
Wijs ik er aan de vooravond van het seizoen op dat uitwedstrijden niet ‘des Go Aheads’ zijn en dat deze ook nu weer dé grote uitdaging zullen gaan vormen, blijken de heren voetballers daar ineens heel anders over te denken. Ok, na 4 uitwedstrijden was er slechts één schamel puntje behaald, maar daarbij konden wel direct 3 clubs uit de verwachte top 5 worden afgestreept.
Desalniettemin schreef ik in mijn column van 4 oktober dat Kowet met 9-12 punten uit de resterende 13 uitwedstrijden ‘conform verwachting’ zou presteren. Het moest echt allemaal thuis gebeuren, want vanuit De Adelaarshorst ging sinds bijna een jaar vrijwel iedere tegenstander met lege handen naar huis.
Het voorgaande is echter een inmiddels volledig achterhaalde aanname gebleken, want bij de meest recente 5 uitwedstrijden werden maar liefst 9 punten behaald én bleef het team ongeslagen. Dat kunnen we van ‘thuis’ dan helaas weer niet zeggen. Sinds begin november werden in de laatste 6 thuiswedstrijden namelijk ‘slechts’ 7 punten behaald en werd er zelfs van Ajax verloren.
Dus hoezo een uit-syndroom? Als René Hake zijn jongens de vrije hand geeft en gasten als Oliver Edvardsen, Bobby Adekanye en Willum Thór Willumson (rechtstreeks uit de stripreeks De Wondersloffen van Sjakie) ook durven te voetballen als ze de IJssel zijn overgestoken en de Lebuiniskerk niet meer in het zicht hebben, dan kunnen ze op vrijwel ieder vijandig terrein een resultaat behalen.
Dat bleek afgelopen zondag ook. Zonder geweldig te spelen, werd op Spangen een verdiende ‘zakelijke’ 2-0 overwinning tegen Sparta behaald en daarmee de 6e plaats van deze Traditionsverein uit Rotterdam-West overgenomen. Tijdens de Studio Sport uitzending ’s avonds werd de wedstrijd zelfs vooraf aangekondigd als een strijd om de positie ‘Best of the Rest’. Wie had dat een paar seizoenen geleden kunnen bedenken, toen Kowet er bij en tegen Ajax met 5-1 af ging. Tegen Jong Ajax welteverstaan.
Hoe dan ook, met 26 punten uit 19 wedstrijden blijft het vooralsnog een meer dan memorabel seizoen. Komende zondag komt NEC, de nr. 7 van de ranglijst, op bezoek in Deventer. Een mooi moment om revanche te nemen voor het bekerverlies van vorige week met, eerlijk is eerlijk, een werelddoelpunt van Sai van Wermeskerken.
Dan de FIFA, één van mijn favoriete onderwerpen. De bond die de slogan ‘For the Game, for the World’ hanteert. Slim bedacht en zelfs sympathie-opwekkend. Maar ondertussen is met name de top van deze organisatie al decennialang door en door verrot. Haar eigen FIFA Disciplinary Committee zou er, samen met de FIFA Ethics Committee, een dagtaak aan kunnen hebben om alle interne misstanden en corruptie te onderzoeken, maar het is natuurlijk veel eenvoudiger om voor de bühne een misstap van een ex-voetballer aan te pakken. Dan komt het eigen baantje en, niet te vergeten, het stoeltje op het ereterras immers niet in gevaar.
Ik heb het dan vanzelfsprekend over de ‘Zaak Overmars’. Er is deze maand al weer het nodige over gezegd en geschreven, nu de FIFA heeft besloten dat Marc Overmars gedurende een periode van een jaar geen functie in de voetballerij mag vervullen. Wereldwijd, welteverstaan.
Ja, ik ben wellicht iets minder objectief. We zijn beiden Epenaren, ik ken de familie redelijk goed en heb derhalve van dichtbij kunnen ervaren hoe vernietigend de impact van dit alles op hem, zijn gezondheid en zijn directe omgeving is geweest.
Zelfs zijn eigen cluppie SV Epe, dat het traditionele Paastoernooi sinds 2003 naar hem had vernoemd en daardoor clubs van internationale allure naar de Veluwe wist te trekken, liet hem keihard vallen. Binnen 36 uur nadat Marc besloten had om bij Ajax op te stappen werd hij door SV Epe gecanceld, zonder de feiten überhaupt te kennen en een onderzoek af te wachten. Dan is het gezellig wonen hoor, in een dorp met nog geen 16 duizend inwoners. Natuurlijk was zijn gedrag afkeurenswaardig en ligt de oorzaak bij hemzelf, dat valt niet te ontkennen.
Maar ook zonder het gebeurde te bagatelliseren, is de door FIFA genomen maatregel niet alleen compleet disproportioneel, de Wereldvoetbalbond heeft zelf kilo’s boter op haar hoofd. Wat te denken van de toewijzing van het WK aan Saudi-Arabië, waar op homoseksualiteit de doodstraf staat? Dat kon en kan de toets der kritiek van al die mooie FIFA Committees blijkbaar wél doorstaan?
Met een eigen kind dat vorig jaar uit de kast is gekomen, zal ik ook hier wel weer niet volledig objectief zijn. Maar als ik de pijn en het gevoelde onrecht in de ogen van mijn zoon zie als ik dit onderwerp met hem bespreek, dan realiseer ik me eens temeer dat de FIFA met haar dubbele moraal echt ‘zum kotzen’ is.
