Wekelijks delen bekenden met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Eric Whittie, Robert Heukels, Erdal Ascipinar en Edwin Lugt wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Eric Whittie, echter heeft hij zijn plekje voor een keer afgestaan aan Patrick Kieftenbelt.
Home of Football Cup: Trots gevoel bij toernooi van Go Ahead Eagles voetbalacademie
Het is 06:15 uur op woensdagmorgen 1 mei. Ik rijd door de groene natuur die Diepenveen rijk is. De zon komt langzaam op. Het belooft een zomerse dag te worden op ‘De Zunnebargh’. Het sportcomplex van de lokale voetbalclub in het dorp, tevens een partnervereniging van de voetbalacademie die graag gastheer is van de eerste editie van de Home of Football Cup.
Ruim een jaar geleden zat ik met mijn teammanager te praten over de mooie voetbalacademie van Go Ahead Eagles. Tijdens dat gesprek gaf Jauko aan dat hij van één ding droomt: Een eigen jeugdtoernooi georganiseerd voor en door de voetbalacademie. Hij had echter nog geen enthousiaste medestanders gevonden. ‘Gaan we doen,’ riep ik. ‘En ik zal een aantal anderen ook vragen of ze mee willen helpen,’. Amper drie weken later was de commissie gevormd en gingen we aan de slag. Overigens niet voordat we hoofd opleidingen Eric Whittie overtuigd hadden van het idee. We hebben hem beloofd dat alles tot in de puntjes geregeld zou worden. ‘We moeten dit gaan doen mannen, volgens mij wordt het heel mooi,’ waren zijn letterlijke woorden.
Weken en maanden gingen voorbij. Vergaderingen, overleggen, discussies. Het hoort er allemaal bij; We wilden graag iets unieks. We realiseerden ons dat het al vrij uniek is dat een BVO in Nederland met bijna al z’n stafleden een internationaal jeugdtoernooi opzet. Onderweg naar Diepenveen denk ik daar nog even over na. Vanuit de hele academie zijn er op datzelfde tijdstip van 06:15 uur mensen onderweg om te komen helpen. Als alles maar goed gaat en soepel verloopt. Dat is mijn enige hoop voor vandaag, al mijmerend in de auto.
Op de dag zelf mag ik mijn mooie O14 team coachen. Het is een fantastisch leuke groep waarin het individu zich goed kan ontwikkelen omdat het zo’n fijn team is. Overigens is dat niet alleen binnen de O14 groep zo maar geldt deze constatering voor alle teams binnen de academie.
Eerst moeten we nog aan het werk. De geluidsinstallatie moet gereed worden gemaakt, grote spandoeken die normaal in de Adelaarshorst worden opgehangen zorgen nu voor een échte Go Ahead Eagles uitstraling in het pittoreske Diepenveen. Als om 8:20 uur alles gereed is zitten er ongeveer 25 mensen aan een kop koffie met een groot punt gebak. Michael, één van onze teammanagers is jarig. En als er iets gewonnen is of we moeten iets vieren dan doen we dat uiteraard.
Er is niet lang tijd voor koffie. De eerste spelers druppelen namelijk binnen. De eerste speler die ik tegenkom speelt vandaag bij Calcio Associazone Partner. Later op de dag vertelt de trainer van SC Cambuur mij dat hij uitgelegd heeft aan z’n spelers dat het Nederlandse jongens zijn die op een school zitten in Rome. Matthias en ik hebben er keihard om gelachen. Want Calcio Associazone Partner is namelijk een team bestaande uit spelers van de partnerclubs van Go Ahead Eagles.
Naast het organiseren van het toernooi zijn we druk geweest met de selectie hiervan. Alle partnerverenigingen hebben een uitnodiging gehad om één O14 en één O15 speler uit te nodigen voor trainingen bij onze voetbalacademie. Na vier trainingen hebben we met onze trainersstaf een selectie van spelers gemaakt die deelnemen aan het toernooi. Met gespannen koppies kwamen de jongens binnen. Ik bedenk mij gelijk dat het ook een hele impact heeft. Stel je voor je bent een jongen die normaal keept bij Voorst en vandaag samenspeelt met jongens uit Deventer, Apeldoorn, Harderwijk enzovoort. 18 Jongens van verschillende clubs… En dan mag je spelen tegen Hannover’96, Royal Antwerp, Cambuur en de Graafschap. Een fantastische belevenis.
Dit partnerclubteam staat de gehele periode onder leiding van Thijs Smit en Teus Hendriks. Twee collega trainers binnen de academie. Twee jongens die een week voor het toernooi nog een afsluitende training organiseerden waarbij in twee uur tijd alle facetten van de opleiding aan bod zijn gekomen. Nadat ze een sportmaaltijd hadden genuttigd maakten de spelers kennis met videoanalyse en vervolgens werd er getraind op de doelstelling die tijdens de videoanalyse werd uitgelegd.
Het leverde deze spelers uiteindelijk een 7e plaats op met twee hele mooie overwinningen. Maar nog belangrijker, het heeft de spelers een ervaring opgeleverd die ze zich het hele leven blijven herinneren.
De dag vliegt voorbij. Het is warm (27 graden!) en aan publieke belangstelling is er geen gebrek. Het staat soms afgeladen vol. De limonade is niet aan te slepen en uiteindelijk wil iedereen ook graag eten. De pasta-maaltijd die tijdens de lunch wordt geserveerd is gemaakt door Peter, de grensrechter van ons onder O14 team. Hij is twee dagen lang op de school waar hij werkt bezig geweest om alle spelers tot in de puntjes te verzorgen. Het eten was heerlijk, alle spelers en vrijwilligers hebben dankbaar een bordje gegeten.
Net zoals de scheidsrechters en grensrechters. Een aantal keren op de dag heb ik gesproken met de leidsmannen en vrouw van de Deventer Scheidsrechtersvereniging. We spraken over de fijne samenwerking. Want het is toch prachtig dat de DSV ervoor zorgt dat er 10 leden aanwezig zijn om de wedstrijden te voorzien van arbitrale trio’s. En ik zei het gekscherend tegen een aantal bestuursleden. ‘Jullie hebben geen stagiaires gestuurd he.’ ‘Nee, er zijn mensen die al jaren in het vak zitten en top amateurniveau in de hoogste divisies fluiten aanwezig’, was het antwoord.
Alles verloopt goed, de wedstrijden spelen zich af in een fanatieke maar harmonieuze sfeer en uiteindelijk blijken Union Sint Gilloise en Hannover’96 de sterkste. Zij spelen de finale waarin de Belgen het sterkst blijken. Go Ahead Eagles O14 dat uiteindelijk vierde wordt en strandde in de halve finale speelde in de poulefase nog met 0-0 gelijk tegen de uiteindelijke winnaar. ‘Hebben wij niet van verloren trainer,’ riep één van m’n fanatieke spelers nog. Het is de trots van een mooie prestatie.
Als aan het einde van de dag alle prijzen zijn uitgereikt overheerst er bij iedere vrijwilliger ook trots. En dat heeft met name te maken met de reacties van de bezoekende teams. Het is namelijk zo dat je als organisatie iets te bewijzen hebt als je een toernooi start. Als aan het einde van de dag ieder team zegt dat ze de service fijn vonden, de compactheid van het complex en het wedstrijdschema kunnen waarderen, de ontvangst als prettig hebben ervaren en de gehele organisatie top vinden. Dan mag je ook even trots zijn.
15 uur later zit ik thuis, de benen languit op de bank en ben ik de eerste foto’s en video’s al aan het terugkijken. In onze groepsapp wordt natuurlijk nog even gesproken over de dag. De dag was compleet toen ik van mijn maatje Jip Ellenbroek de volgende quote van Johan Cruijff doorgestuurd kreeg: ‘Ik heb geen geheim van succes. Gewoon je best doen, iets leuk vinden en goede mensen om je heen verzamelt. Want alleen kan je niks en met zijn allen kun je alles’.
Toen was de dag compleet en dit was samengevat in twee regels wat we er met z’n allen zeven maanden in hebben gestoken.
Foto’s: Carlo Bruil
