Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Gerard Somer.
Mentaliteit
Tijdens mijn dagelijkse wandeling (advies vaatchirurg) kwam ik in het park bij Humanitas “Appe” tegen. Appe is een echte Go Ahead supporter van de oude stempel. Altijd zeiken, maar kom niet aan zijn “kluppie”. Ik ken hem nog van de klaverjas partijen na de middagtrainingen in het restaurant onder de hoofdtribune. Egbert ter Mors en ik tegen twee broodkaarters. Bij winst, wij kips leverworst met stukjes augurk. Bij verlies moesten wij trakteren op een “jonge klare”, wat ook meestal het geval was. Appe was nu niet te spreken over de club. “Wat doat ze toch aan de Vetkampstroate”. Het is al een beroerde tijd voor mij door de corona en het spel van “Kowet” is ook niet om vrolijk van te worden. Verliespartijen tegen de 2e teams van Ajax en Dos, sorry FC Utrecht. Ik kan mij nog goed de wedstrijden herinneren in een totaal uitverkocht en kolkend stadion tegen de Nederlandse topploegen. De wedstrijden tegen Telstar uit en Celtic heb ik ook nog steeds op het netvlies.
Toen de naam Celtic viel, dacht ik al wandelend aan deze wedstrijden. Als u deze column op woensdag 7 oktober leest, dan is het precies 55 jaar geleden dat wij in het Celtic park met 1 – 0 verloren. Thuis gingen wij met 6 – 0 de bietenbrug op. In 1965 had men nog nauwelijks tv en er was toen bij de club geen geld om de tegenstander te bekijken. Een vriend (geen voetbalkenner) van Willem Beltman moest voor zaken toch naar Schotland en ging Celtic bekijken. Conclusie: ze konden heel hard lopen, maar het voetbal was niet best. Dat hebben wij geweten. Ze lieten ons in Deventer alle kanten van het veld zien, met, jawel, goed voetbal. In Glasgow waren wij wel goed voorbereid en door een over mijn lijf mentaliteit van de hele ploeg speelden wij daar een uitstekende wedstrijd.
Het afgelopen weekend was er één om niet snel te vergeten. Niet alleen door het begin van de tweede coronagolf. Het startte met de nederlaag van de Deventer Trots tegen de beloften van FC Utrecht. Zaterdagmorgen achter een hek op een heuveltje naar de wedstrijd van mijn kleindochter kijken. ’s Middags de ontknoping van de Binckbank Tour met een ontketende Mathieu van der Poel, die op klasse en mentaliteit de eindzege bereikte. Zondagmorgen begon de ergernis over de “gelovigen” uit Staphorst die met 3x 600 gekkies in de kerk gingen zitten zingen onder het motto: Niet de angst, maar de Schepper regeert. Wat een mentaliteit.
Zondagmiddag FC Groningen – Ajax gezien met een terechte overwinning van de mentaal sterke thuisclub. Daarna steeds geschakeld tussen Sparta – AZ en Luik – Bastenaken – Luik. Op wilskracht kwam Sparta van 0 – 4 terug tot 4 – 4 en ging Van der Poel nog een extra training doen van 257 kilometer en eindigde daar nog als 6e. Wat een mentaliteit heeft die kerel.
De wedstrijd van GAE op vrijdagavond tegen de beloften van FC Utrecht was de eerste 75 minuten niet om aan te zien. Het lijkt wel schoolvoetbal, zei mijn vrouw. Was de wil om te winnen bij spelers en technische leiding wel aanwezig? Of is het project belangrijker, zeker als de coach voor de wedstrijd zegt, dat hij niet kijkt naar het resultaat maar naar de ontwikkeling? Je moet volgens mij altijd een wedstrijd ingaan om te winnen. Dat zag ik pas in het laatste kwartier na de 0 – 2. Een goed resultaat was ook vrijdagavond mogelijk geweest als na een kwartier de angel bij FC Utrecht (Davy van de Berg) een persoonlijke dekking had gekregen. Één van de drie trainers op de bank moet dat toch ook gezien hebben. Maar inderdaad, ik kan in mijn stoel achter de laptop natuurlijk lekker lullen. Ben niet verantwoordelijk voor het project, alleen maar, net zo als Appe, een oude azijnzeiker met nog steeds een rood/geel hart.
