Het leven van de gemiddelde Kowet-supporter is zo verwend geraakt de laatste tijd dat men de realiteit uit de ogen is gaan verliezen. Mede ook doordat wij een ongekende thuisreeks neer hebben gezet en bovendien al een tijdje bij de bovenste 5/6 plaatsen van de Eredivisie bivakkeren, zijn we met z’n allen een beetje gaan dromen.
Daardoor vonden wij het raar dat we al niet wonnen in Nijmegen. Tevens verloren wij afgelopen zondag ook weer eens na lange tijd een thuiswedstrijd van een sterk en slim spelend FC Twente overigens waar ook niet op gerekend was. Een week ervoor was de uitwedstrijd tegen NEC niet verloren gegaan en was het gelijke spel de juiste weerspiegeling van die wedstrijd. Al was het ietwat zuur, dat je de tegentreffer pas in de laatste minuut tegen kreeg, terwijl je zelf net ervoor op voorsprong was gekomen.
In het voetbal moet je tot de laatste seconde gefocust en geconcentreerd zijn om een wedstrijd, waarin je voor staat, winnend af te sluiten. Als het dan onverhoopt niet lukt, dan moet je achteraf blij zijn met een punt tegen een, in mijn ogen een ongeveer even sterke concurrent. Ondanks dat wij tot nu toe beter hebben gepresteerd dan de Nijmegenaren.
Tegen RKC uit (wedstrijd er voor) zat alles wel weer eens mee en ‘jatten’ tenslotte de drie punten aldaar. Eerlijk is eerlijk. Die avond in Waalwijk waren wij voetballend gezien de veel mindere van RKC en ook hadden wij veel minder kansen dan de Waalwijkers. In de aanloop naar ‘de derby van het oosten’ pakte Kowet dus vier punten in twee uitwedstrijden en waren de supporters ervan overtuigd dat Kowet in een thuiswedstrijd niet zomaar zou verliezen, daar wij het lopende seizoen thuis alleen gelijk hadden gespeeld tegen Sparta en de overige 5 potjes hadden gewonnen.
Helaas viel die droom snel in duigen, want na ongeveer een half minuutje ‘voetbal’ was het al 0-1 voor de Tukkers. Ga er dan maar aan staan om de snelle achterstand weg te poetsen. Ze hebben daar bij FC Twente een keeper in het doel staan die wel 2,5 meter lang en 2 meter breed lijkt en daarnaast kan deze reus ook nog eens goed keepen.
FC Twente kon dus lekker achterover leunend counteren met die comfortabele snelle voorsprong en voor we het wisten stond het al binnen 25 minuten 0-2. Alleen met hulp van Hans Kazan zouden wij deze wedstrijd nog kunnen omkeren, daar we als Kowet zijnde in de eerste helft echt helemaal niets in te brengen hadden tegen de grote broer van ‘pak m weg’ 50 km verderop uit dezelfde provincie. De eerste 45 minuten was het dus allemaal gelaten en erg slapjes, zowel op het veld, als op de tribunes.
Mij lijkt het alsof de zondag wedstrijden ons minder gezind zijn. Het is gewoonweg wat tammer en slapper dan in een avondwedstrijd. Op de zaterdagavond bijvoorbeeld verandert daarentegen ons stadion in een sprookjesachtige decor voor de Kowet-supporters en wordt het een onneembare vesting met een intimiderende sfeer voor de tegenstanders, waar uiteindelijk vele clubs de kop stootten.
In de tweede helft kwam Kowet beter uit de startblokken en in tegenstelling tot de eerste helft werden er hier en daar eindelijk wat kansjes gecreëerd. Wat volgde was uiteindelijk de aansluitingstreffer van Llansana die ik zelf samen een maatje niet meer ‘live’ in het stadion meemaakten, daar we ons moesten begeven naar Enschede voor het ‘Hennafeest’ van medesupporter Mertcan en dochter Binnur van onze broeder Mustafa. Bij deze alvast de felicitaties voor dit mooie en jonge stel.
Lopend naar de auto hoorden we op een gegeven ogenblik een orkaan van geluid en wisten we dat ons Kowet gescoord had. Ook wel weer eens tof om dat ook weer eens mee te maken. Het gejuich en gezang van een doelpunt terwijl je niet in het stadion zit.
Om een lang verhaal kort te houden hebben wij uiteindelijk verdiend verloren van een sterk en leper Twente. We moeten gewoon onze plek kennen en vooral trots zijn op het team en zijn prestaties. Tot nu toe hebben wij alleen van de bovenste 4 clubs uit de Eredivisie verloren, wat natuurlijk geen schande is. Op dit moment staan we nog steeds op een zeer knappe vijfde plaats in de ranglijst. Ons hoofddoel is nog steeds ‘niet degraderen naar de KKD’ , maar nog beter is het, om ‘helemaal niet in de gevarenzone te geraken’.
Zodoende om in een zonnegloed een kleine regenbuitje tegen te komen, is voor ons Kowet makkelijk te dragen. Er zullen vast nog vele donderwolkjes boven de Adelaarshorst komen, de kunst is juist om niet te capituleren maar het gevecht aan te gaan, immers; “Daventriae aquila est imperator”
Ik ga alvast iedereen fijne kerstdagen en een gelukkig, maar bovenal gezond nieuwjaar wensen. Tot volgend jaar allen.
