Wekelijks delen bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar, Jan Willem van Dop en verschillende gastcolumnisten wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Erdal Ascipinar.
Paar dagen voor de wedstrijd tegen het Sittardse Fortuna, kregen wij het trieste bericht binnen dat de moeder van één van onze beste vrienden en fanatieke Eagle helaas was overleden. De oneerlijke strijd tegen die rotziekte K. had ze uiteindelijk verloren ondanks haar dappere strijdlust. Voor de wedstrijd had we het plan gevat om de familie een hart onder de riem te steken, daar zij pal achter het stadion wonen hadden we het dus gecombineerd met de thuiswedstrijd tegen Fortuna. Bewapend met fakkels, een grote bos roodgele rozen en een mooie spandoek togen we naar de Veenweg. Met een traan, en een brok in de keel zongen we uit volle borst ‘You ‘ll never Walk Alone’. Als geen ander weet ik hoeveel kracht zoiets geeft. Misschien een klein gebaar maar met een grote oprechtheid.
De familie vond het prachtig en zij waardeerden het enorm. Tranen vloeiden in overvloed, hetzij door verdriet, hetzij door trots. De fakkels werden ontstoken samen met de boys van vak 17. Ik had als ‘groepsoudste’ de eer om de bos bloemen aan ‘pappe Tousalwa’ te overhandigen. Ondanks zijn verdriet om het verlies van zijn partner en geliefde, zag ik zijn ogen toch wel een kleine glinstering. Priceless. Ik hoop dat de dappere strijder ‘mamma Tousalwa-Holleboom’ eindelijk haar rust heeft en samen met mijn mamma in de roodgele hemel de meest lekkere lahmacuns en loempia’s gaan maken (Jer, dank voor deze zin bro) voor alle roodgelen die heen zijn gegaan in de afgelopen jaren.
Ik ben blij dat ik mamma Ria ooit blij heb kunnen maken met een echte Bossche bol van Jan de Groot. Den Bosch is niet zo 1, 2, 3 om de hoek, maar door mijn werk als hoofdconducteur kom ik er regelmatig en laat die beroemde bakkerij nou net gelegen zijn aan de overkant van het Bossche station. Ik had het haar ooit beloofd en bij mij is het; ‘’Een man een man, een woord een woord’’. Later hoorde ik van mijn kameraad dat zijn moeder ontzettend had genoten van deze beroemde bol. Bij deze wens ik nogmaals, Jermy en alle familieleden enorm veel sterkte toe met het verlies van mamma Ria. Koester alle mooie momenten die jullie samen hebben meegemaakt. Wij, jouw kameraden dus, staan altijd klaar als je ons nodig hebt. Wanneer en voor wat dan ook. Nadat we afscheid hadden genomen van iedereen, liepen we door naar de Adelaarshorst voor de mooiste bijzaak van ons leven. Ondanks de regen, dat letterlijk met bakken uit de lucht viel, was het een heerlijk ouderwets avondje Kowet.
Alle ingredienten van een memorabele wedstrijd zaten in deze epos. Thuis 0-2 en 1-3 achter komen tegen Fortuna en dan toch maar weer over een enorme wilskracht beschikken om deze ‘zes punten pot’ uiteindelijk winnend met 4-3 af te sluiten. Respect voor de strijders van Kowet 1. Wat een veerkracht en vechtlust van de Kowet mannen, maar bovenal ook een krachtige wisselwerking met het roodgele publiek was aanwezig. Op een gegeven ogenblik jutte zelfs de hoofdtribune de rest van de tribunes op, het moet niet gekker worden mensen, maar prachtig natuurlijk! Als vriendengroep op vak 19 droegen wij deze overwinning op aan mamma Ria (RIP) , mede doordat 1 van ons na de 3-1 achterstand zei dat we alsnog zouden winnen!
De week erop zouden we een potje voetballen in de Arena tegen het ‘almachtige’ Ajax, maar het ‘almachtige’ veranderde op het eind in een ‘allememaggies’! De Ajacieden konden hun ogen niet geloven met de brilstand op het scorebord. Geschiedenis van Deventer makelij werd er geschreven door een bonte mix van Spaanse furie, Hollandse nuchterheid, Duitse onverzettelijkheid, Molukse strijdvaardigheid, Griekse tragiek en een niet te kloppen Surinamer op doel. Deze vechtmachine wist voor het eerst in ons ‘betaald voetbal bestaan’ een punt uit Amsterdam mee te slepen. Verdiend? Jazeker! Verdedigen is ook een kunst hè. Het was vooraf op papier een David tegen Goliath strijd. Het kleine maar dappere Kowet met een selectie dat een marktwaarde heeft van ongeveer 8,8 miljoen euro tegen het grote Ajax met een marktwaarde van ruim 338 miljoen euro!!! (Bron transfermarkt) Het is dus niet verwonderlijk dat je dan met 5 man achterin gaat spelen.
Onze no-nonsense trainer had het van te voren al goed uitgestippeld en had een prima tactiek te voorschijn getoverd. Kees doet echt z’n achternaam eer aan. Zeer compact werd er verdedigd en als mensen deze werkwijze bestempelen als ‘de bus parkeren’ mogen ze wat mij betreft gelijk Arriva of Keolis opbellen om zodoende van dit Kowet te kunnen leren inzake de bus parkeren. Hou toch op man, en met name de supporters rondom Amsterdam. Op verschillende sociale media werd er gal gespuwd en gejankt omtrent het anti-voetbal van Kowet. Lekker makkelijk praten met een reservebank dat nog steeds ‘tig’ keer meer waard is dan de hele selectie van Kowet.
Na 12 speelrondes 17 punten binnen te hebben geharkt en ook nog eens de tradionele top vijf (Ajax, Psv, Feyenoord, Az en Vitesse) hebben ontmoet, is de conclusie simpelweg dat ons Kowet met een buitengewoon goed seizoen bezig is. Ons rest niets anders dan onze club mét al onze vezels in het lichaam kei-en keihard te supporten, zodat de tegenstander het al in de broek doet voordat ze het veld oplopen. Tegen Heracles en Fortuna hebben wij met zijn allen kunnen zien hoe belangrijk de twaalfde man was. Op naar de volgende wedstrijd, tegen het nog zwalkende FC Groningen in de Adelaarshorst, de zoveelste ‘6 punten wedstrijd’! Even een weekje rust en dan alles geven voor de club. Wat een goed stel hebben wij toch in Deventer. Zijn we trots en zuinig op.
Ps: Beterschap en een voorspoedig herstel strijder en aanvoerder Bas💪🏻
