Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselen elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Ditmaal is het de beurt aan Erdal Ascipinar.
Vijf april is de datum dat vorig jaar mijn lieve mamma overleed. Precies één jaar lang zonder haar mooie glimlach, haar goedheid, haar heerlijke kookkunst, haar wijsheid maar bovenal haar liefde doorgebracht. Ondanks dat wij al onze geliefden erg missen moeten we verder met ons leven. En het leven kan heel mooi zijn als je het kan relativeren en kan genieten van de kleine dingen. Tijdens de corona maatregelen komt het nog meer naar voren hoe sterk de mens kan zijn en hoeveel je als mens kan hebben en kan verdragen.
Gelukkig hebben wij gezamenlijk één grote liefde, namelijk Go Ahead Eagles. Ik denk dat het voor velen van ons dé belangrijkste bijzaak is van het leven. Op vijf april jongstleden, precies een jaar later na het overlijden van mamma, moest ons Kowet naar Breda voor een zeer moeilijke uitwedstrijd. De drie wedstrijden ervoor hadden allemaal verschillende gezichten. Tegen Dordrecht waren we heer en meester, creëerden genoeg kansen en wonnen gemakkelijk met 5-1. Uit in ‘s Hertogenbosch speelden we een armetierige wedstrijd tegen FC Den Bosch. Na een voorsprong van 0-2 mochten we uiteindelijk de billen dichtknijpen met een gelijkspel in de extra tijd en ook nog eens door een eigen doelpunt van FC Den Bosch zelf. Roda JC thuis was een soort van schaakspel met een bloedeloze 0-0 als eindstand, eerlijk gezegd zat er ook niet meer in. Eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat Roda een zeer stugge ploeg is en ook weer in vorm verkeerd de laatste tijd, dus zo raar was de eindstand van 0-0 niet.
Op maandagochtend de vijfde werd ik via de groepsapp gevraagd naar de snelweg te komen om samen met andere Kowet supporters de spelersbus uit te zwaaien als een soort van ‘hart onder de riem’ en vocale steun daar wij niet in stadions aanwezig mogen zijn vanwege de corona maatregelen. Mooie beelden leverden het uiteindelijk op en de spelers vonden het geweldig, bedankten ons later ook op verschillende sociale media. Ook gaf de vocale steun en vele fakkels van de trouwe Kowet supporters hen een extra ‘boost’.
En dat hebben we later gezien die middag. Voordat ik naar huis ging, ben ik gauw langs het graf van mamma gegaan om haar daar te eren en een gebed te doen. Ook een extra ‘boost’ voor mij dit wekelijkse ritueel, want van zoiets kleins krijg ik dan energie en ben ik enorm trots op mijn familie dat ze allemaal in Deventer begraven liggen. Ik kan ze dus altijd bezoeken wanneer en hoe vaak ik maar wil, dat geeft mij weer kracht en rust in het hoofdje.
De wedstrijd tegen NAC op tweede paasdag was van hoog niveau van ons Kowet. Het regende kansen en het positiespel was keurig verzorgd en zeer gedisciplineerd. Enige kanttekening was dat we te weinig gebruik hebben gemaakt van de vele gecreëerde kansen. Hadden minimaal met 0-3 de rust moeten ingaan en dát in Breda tegen NAC, de rijkste en grootste club van de eerste divisie! Ook na de rust gaven we bijna niets weg: het hele elftal inclusief de invallers voetbalden geduldig de wedstrijd uit en boekten een dik verdiende en belangrijke overwinning.
Aankomende twee wedstrijden kunnen zeer cruciaal zijn voor de strijd om plek 2 om zodoende een directe promotie af te dwingen. De Graafschap uit en Almere City thuis. Twee directe tegenstanders voor die belangrijke promotieplek. Twee zogenaamde ‘6 punten’ wedstrijden in het verschiet dus. Heerlijke potjes. Maar laten we alsjeblieft wel met beiden benen op de grond blijven staan en niet onnodig druk op de selectie leggen. Het eerste doel was de playoffs halen en dat hebben wij inmiddels met vlag en wimpel wel behaald en dat met 22 clean sheets!!! 22 wedstrijden geen goal tegen gehad! Ongekend. Kowet is niet te kraken en Kowet krijg je niet klein, duidelijker als nooit tevoren. Wat een ijzersterke defensie hebben wij toch mensen, heerlijk. Dus laten we vooral fit en gefocust blijven voor de hoogstwaarschijnlijk 3 belangrijke play-off potjes. En alles wat meer is, is zeer zeker mooi meegenomen en moeten we natuurlijk met twee handen aanpakken. Maar bovenal mogen we de realiteit niet uit het oog verliezen, we staan immers nog op 5 punten achterstand t.o.v. de Graafschap op het moment van schrijven. Maar goed we zullen zien hoever we gaan komen. De jacht van de Adelaar gaat onverminderd verder.
Verder wil ook even terugkomen op de ‘deadline’ van 1 april inzake de contracten. Ondanks dat de bedrijfstak voetbal een keiharde business is en elk dubbeltje soms omgedraaid moet worden moeten we ook kijken naar het menselijke aspect. Kijk, als je niet meer verder wilt met een voetballer is dat goed je recht, heb ik absoluut geen problemen mee. Alleen vind ik dat de datum wel mag worden opgeschoven naar de laatste wedstrijd van het seizoen en dit geldt dan voor iedereen in het voetbal. Voor alle clubs en alle voetballers. Voetballers blijven bovenal ook mensen met ook hunnie eigen financiële verplichtingen en verantwoordelijkheden dus als je weet dat je contract niet verlengd wordt, gaat het toch ietwat knagen aan zo’n speler. Het kan dus zeker effect hebben op het spel van de betreffende spelers. Dit is geen kritiek naar de club toe maar naar de gehele bedrijfstak voetbal met de KNVB als hoofd.
Daarnaast snap ik zeer zeker de keuzes van de club waarom er wel en waarom er niet verlengd gaat worden. Vooral rondom de aanvoerder van Kowet, Jeroen Veldmate is er wat onbegrip vanuit de supporters en media. Laten we eerst vooropstellen dat Jeroen Veldmate een uitermate goede aanvoerder is en positioneel uitstekend uit de voeten kan en ook doelgericht is met een goede trap in de benen. Helaas heeft Jeroen zijn leeftijd wat tegen, maar vooral z’n snelheid zal hem straks aan parten spelen als we zouden promoveren. In de eredivisie wordt je er zo uitgelopen met alle druk van de sterkere clubs daar je straks één van de kleinste begrotingen hebt en vooral zal gaan spelen om te overleven. Al gun ik Jeroen zeer zeker een contractverlening toe en misschien ook meer wat zekerheid om in de toekomst als trainer bijvoorbeeld de jeugd te laten trainen. Maar goed, het bestuur is wijs genoeg om knopen door te hakken. Dit alles is van latere zorg, focus nu is PROMOTIE proberen af te dwingen met Kowet, want het zit er echt in. Deze groep is mentaal en positioneel ijzersterk gebleken na 32 eerste divisie-potjes en 3 bekerpotjes tegen de niet minsten wel te verstaan.
In de laatste uitwedstijd in Breda (seizoen 2019/2020) zagen we in een redelijk bezet uitvak een mooie vlag, veel fakkels, rook en zelfs een ladder van paar meter hoog! Maar nog mooier was de tekst wat op die vlag stond, het was namelijk als steun voor onze zieke kameraad en medesupporter Dennis Hendriksen oftewel ‘Henne’. Keep on fighting Henne stond erop. Ongeveer anderhalf jaar verder gaat het naar omstandigheden redelijk goed met Henne. Laatst mocht ik even bij hem op bezoek komen van zijn vriendin, wel met inachtneming van de coronaregels. Dus alleen en met mondkapje op mocht ik naar Twello. Hij revalideert tegenwoordig thuis daar hij zeer goede ontwikkelingen heeft gemaakt in de revalidatiecentrum Daan Theeuwes te Woerden. Zijn motoriek is ook beetje bij beetje beter geworden. Erg trots op deze jongeman en bovenal fanatiek Kowet supporter pur sang! Ook trots op zijn lieve vriendin Melissa die Henne onvoorwaardelijk steunt en door het vuur gaat voor de liefde van haar leven. Mijn respect hoor. En natuurlijk iedereen die Henne op zijn of haar eigen manier gesteund heeft is er nog meer kracht, saamhorigheid en liefde gekomen bij deze twee toppers. Grote klasse! Het was weer heerlijk om Henne in levende lijve zo te zien en ook van het feit dat hij genoot van mijn bezoek. Pretoogjes alom. Als de corona voorbij is (we zijn er bijna, ff nog volhouden allemaal) gaan we weer mooie tijden beleven in het stadion en op de tribunes. Hopelijk dan in de Eredivisie maar sowieso met Henne , zij aan zijn op vak 19! Keep fighting Henne!
Mamma dank voor jouw inspiratie waardoor ik toch maar steeds weer blijf schrijven, terwijl ik denk ‘nu is het wel genoeg geweest’. Hou van je en mis je enorm mams ♥️
