Wekelijks delen vier bekende Deventenaren met rood gele roots, hun visie op Go Ahead Eagles en meer. Robert Heukels, Gerard Somer, Erdal Ascipinar en Marco Timmer wisselden elkaar wekelijks af met een eigen column over hun cluppie. Marco Timmer wordt vervangen volgende week, hij haakt af vanwege zijn enorm drukke werkzaamheden. Volgende week klimt zijn vervanger voor het eerst in de pen. In deze vakantieperdiode krijgen gastcolumnisten de kans, vandaag Toon Schuiling
Een leven lang
Maandagmiddag – Erik van Luttikhuizen meldt zich. “Een gastcolumn over Go Ahead, kan dat?” Op straat, in de kroeg en op het werk. Go Ahead is al een leven lang, te pas en te onpas, mijn favoriete gespreksonderwerp. Een stukje tikken. Dat moet lukken. “Fijn”, antwoordt Erik. “Woensdag klaar. En stel je ook even voor”.
Virus – Goed dan. Toon Schuiling is de naam. Als jochie op de Wiejese Kippenmarkt geïnfecteerd met het roodgele virus. Virussen doen het goed op markten. Ook toen al. Op de Kippenmarkt woonde ik naast de bakker. De bakker had twee zonen. Stef van de bakker en Herman van de bakker. Stef was voor FC Twente, Herman voor Go Ahead, toen subtoppers in de Eredivisie. Ik had meer met Herman. Dus werd ik voor Go Ahead. Ook was daar mijn Ome Jan uit Deventer. Die ging vaak naar de Vetkampstraat. Een enkele keer met mijn vader. Dat wilde ik ook. Maar dat mocht ik niet. Ome Jan was op zich een nette kerel. Maar niet in het stadion.
Van Hetenstraat – Mijn middelbare schooltijd verdeed ik in Deventer. Eerst op de MAVO aan de Van Hetenstraat. De school van juffrouw Schutte. In Wijhe was ook wel een MAVO maar die was openbaar. Ik katholiek. ‘Dus je gaat naar de katholieke school in Deventer of Zwolle’, zo verordonneerde mijnheer pastoor. God zij dank werd het Deventer. De stad van Go Ahead. Na de Mavo-5 ging ik door naar de MEAO aan de Nieuwe Markt. Het gebouw voelde als Colditz maar ik leerde er wel bier drinken. De directeur, mijnheer van Neck was gek van Go Ahead. Soms liep er een speler een paar centjes bij te verdienen. Zo was Dwight Lodeweges er assistent -conciërge. Eens een assistent, altijd een assistent.
Hyperventilerend – Best wel veel woorden om jezelf voor te stellen. Ik had ook kunnen schijven, dat het roodgele virus er al vroeg in zat. Maar dan was het een korte column geworden. Enfin. Het virus is nooit verdwenen. Jaar in, jaar uit wordt mijn maandag ingekleurd door de uitslag van het weekeinde ervoor. Diepe dalen, een enkel succesje. Een week van het padje na de promotie in 2013. Op zoek naar een touw na de wedstrijd tegen RKC. Hyperventilerend voor de TV op 12 mei jongstleden. Oud collega’s uit Enschede, Wijhe, Apeldoorn en Zwolle appten mij die avond. Een actieve herinnering aan mijn werkprestaties was er niet. Maar dat Go Ahead mijn club is stond, ook na jaren, nog kraakhelder op hun netvlies gebrand.
Passanten – Het te pas en te onpas het over Go Ahead te willen praten. Waar zit ‘m dat nu in? Niet in het voetbal in elk geval. Dan zijn er betere opties. Maar wat dan wel? Vorige week mocht ik samen met 20 andere supporters aanschuiven bij de directie en de technische staf. Een soort van warming up, zeg maar. Er zat van alles. Het ging over van alles. Robert Heukels droeg een mooi verhaal voor. De ruwe bolsters van Vak 19 lieten de bobo’s weten dat ze niet moesten denken dat zij de club waren. “Jullie zijn gewoon passanten”. Het ging over spelers, het roken op de tribunes, de muntenautomaten en de nieuwe pisbakken achter de IJsseltribune. Er zat van alles, het ging over van alles. En wij hadden het allemaal naar onze zin. Wij voelden ons één, wij voelden ons thuis. Jong, oud, geen rangen, geen standen. Dat zal het zijn. Gewoon Go Ahead, een leven lang.
Toon Schuiling
