Het vernieuwde Wijhe pakte een verdiend punt in duel met Barbaros. Een mooi begin van de competitie en vertrouwenwekkend voor dat wat komen gaat, aldus onze correspondent Anton Kleine Schaars.
De eerste competitiewedstrijd zit erop en eindigde in een 1 – 1 stand. Er zijn natuurlijk al wat wedstrijden gespeeld de afgelopen weken, maar vandaag was het voor het “echie” en de eerste test om te kijken waar deze jonge ploeg staat in de Zondag 2e klasse. De vorige confrontatie met Barbaros in het afgelopen speeljaar eindigde in een staking, maar niets wees er vanaf het eerste fluitsignaal op dat er een iets van die vervelende afloop bij beide ploegen was blijven hangen. Het was Barbaros dat de eerste helft het betere van het spel had. Dat was niet enkel te danken aan de goede individuele technische kwaliteiten van Barbaros spelers, maar zeker ook door het weinig creatieve spel van Wijhe92.
Het is wel een beetje een kenmerk van deze jonge ploeg om niet erg sterk uit de startblokken te komen. Helemaal verwonderlijk is dat ook niet, want deze selectie is drastisch verjongd na het afzwaaien van een handvol routiniers. Komt nog bij dat, de dit seizoen uitstekend gestarte linksback Yannick Koekoek geblesseerd aan de kant moest blijven. Dolf Marsman tot nu toe vooral als spits geacteerd is zijn vervanger in de achterhoede en naar later blijkt op een meer dan voortreffelijke wijze. Douwe Booij is zijn vervanger in de spits.
Zoals gezegd was het de eerste helft niet sterk wat Wijhe liet zien. Weinig creativiteit, een matig aanspeelbaar middenveld en dus veel “laagtempo” in de achterste lijn. Daar verras je een tegenstander niet mee, nee andersom daar roep je de problemen mee op je af. Als Wijhe wel een keer in de buurt van de zestien van Barbaros kwam liep het vaak spaak op slordigheden in de passing. Het is wel mooi om te zien dat de opnieuw uitstekend keepende Joep Weerkamp van grote waarde is. Dat Wijhe’92 tegen een 0 – 1 achterstand aanloopt na ruim een halfuur spelen is zeker niet zijn schuld. De tegenstander in je zestien toelaten, onvoldoende wegwerken, een kluts en het is zo maar een feit. Het betekende geen kantelpunt in de wedstrijd, het verloop, tot aan het rustsignaal van de uitstekend leidende heer Van Zuuk, liet een zelfde beeld zien.
Na rust liet Wijhe zich van een andere, betere kant zien. Een ogenschijnlijk kleine omzetting Tim Liefers vanuit de voorhoede naar het middenveld en Menno Ruiter vandaar naar de voorste lijn en Wijhe heeft het heft in handen. De wedstrijd speelt zich gedurende deze tweede termijn vooral af op de helft van Barbaros. Die houdt wel constant twee snelle aanvallers op de flanken voorin. Met lange ballen worden ze ook regelmatig bereikt, maar de solide verdediging van Wijhe met Lars Elshof en Bas Heutinck in het centrum hebben afdoende weerwoord.
Wijhe krijgt wel mogelijkheden, maar soms lijkt het erop dat het lef nog moet groeien. Er wordt nauwelijks van afstand geschoten en het valt niet mee, om in een dichtbevolkte zestien, soepeltjes door te combineren. Maar wat voor Wijhe gold in de eerste helft zie je Barbaros in deze fase over zichzelf afroepen. Ze proberen hun voorsprong ook te verdedigen door tijd te rekken en blessure behandelingen te laten plaatsvinden. Scheidsrechter Van Zuuk heeft het goed in het oog en leidt het rustig en duidelijk in goede banen. Wijhe houdt het spannend, maar de ontlading is groot als in de 87e minuut Menno Ruijter de bal binnenkant paal in het doel van Barbaros tikt. “Slordige verdedigen en veel mensen op een kluitje” zagen voor rust voor het Wijhe doel, nu zijn de rollen omgedraaid.
Een verdiend punt, misschien wat weinig gezien het spelbeeld van de tweede helft, maar dan moet je echt ook het eerste deel beter je best doen. Toch een mooi begin van de competitie en vertrouwenwekkend voor dat wat komen gaat.
