Vandaag stonden we tegenover de nummer 2 van de competitie, SDOL. We wisten dat het een lastige wedstrijd zou worden, zeker gezien het slechte veld en de felle strijd die we verwachtten.
Onze voorspelling was simpel: de eerste die scoorde, zou waarschijnlijk de wedstrijd winnen. Helaas bleek dit uit te komen en na een indrukwekkende reeks van 8 of 9 overwinningen op rij, moesten we deze keer het veld verlaten met een 1-2 nederlaag.
De wedstrijd verliep als een echte ‘vechtpartij’. We kwamen op achterstand door een corner en vervolgens werd het nog erger toen we een domme overtreding maakten binnen ons eigen strafschopgebied. SDOL maakte gebruik van die kans en schoot de penalty keurig binnen.
Wat deze wedstrijd extra frustrerend maakte, was de manier waarop de scheidsrechter de zaken leidde. Hij floot een bijzonder slechte wedstrijd. Zo werd er bijvoorbeeld een duidelijke penalty voor ons niet gegeven, terwijl mijn nummer 10 totaal onterecht werd aangeslagen zonder dat de tegenstander daarvoor werd bestraft. Wij maakten één overtreding en kregen direct geel voor en de tegenstander moest er eerst bijwijze van 30 overtredingen maken tot ze een kaart kregen ondanks het harde spel dat ze speelden.
Hoe dan ook, we moeten naar onszelf kijken. Dit verlies is een wake-up call. Het laat zien dat we niet mogen denken dat we er al zijn. De competitie is nog lang, en we hebben het nog steeds in eigen hand. Deze nederlaag moet ons niet ontmoedigen, maar juist motiveren om nog harder te trainen. Volgende week staan we er weer, en dit verlies zullen we goedmaken.
We hebben onszelf bewezen in de afgelopen wedstrijden en moeten blijven geloven in onszelf. We blijven vechten, en de komende wedstrijden zullen ons de kans geven om terug te slaan. Het seizoen is nog lang, en wij gaan ervoor
