Vandaag stond er op papier een gelijkwaardige tegenstander op het programma. De vorm van de dag zou bepalen of we over Twenthe heen zouden wippen of juist definitief op achterstand gezet zouden worden in de strijd om plek drie. Over die vorm kan ik kort zijn: er was maar één team dat vóór rust voetbalde – en dat waren wij!
Wat een geweldige eerste helft speelde zich voor onze ogen af. Misschien wel de beste, en zeker de mooiste, van het seizoen. Ondanks een aantal geblesseerden werd het een hoogstaande partij. Het duurde zeker 25 minuten voordat de gasten zich voor het eerst op onze helft waagden – en dat was ook meteen het enige wapenfeit van Twenthe in die fase.
Wij hadden op dat moment al afstand moeten nemen. Prachtige vrije trappen, rebounds en scrimmages voor het Twentse doel – het zat er telkens nét niet in. Tot de 41e minuut, wanneer alles klopt: na een langlopende aanval wordt de bal klaargelegd voor Bram de Haas, die fenomenaal afrondt. Eindelijk de verdiende beloning: 1-0!
Na rust probeert Twenthe een tandje bij te schakelen en zoekt nadrukkelijker onze helft op. Toch zijn de eerste grote kansen opnieuw voor Overwetering, maar zowel Maik Jansen als Oskar Kappert weten net niet te scoren.
In de 54e minuut komen de gasten via een snelle uitval op 1-1, maar lang genieten ze niet van die stand. Vrijwel direct vanaf de aftrap is het Dennis Willemsen die – na een geweldige slalom van Nick Oosterwijk – de 2-1 binnenschiet.
In de 60e minuut lost good old Bram van Bessen de moegestreden Rémon Elshof af. Tien minuten later komt Labrouche voor Koers en even daarna maakt Samson zijn opwachting voor Willemsen. Ook Twenthe wisselt volop, maar ondanks hun drang naar voren is het opnieuw Nick Oosterwijk die de wedstrijd definitief beslist. Hij zet werkelijk iedereen te kijk, omspeelt de doelman en schuift de 3-1 binnen.
Kort daarna fluit de uitstekend leidende scheidsrechter Ben Mulder af. Een verdiende overwinning en een schitterende teamprestatie.
