Sallandia is door het gelijke spel tegen Albatross niet meer te achterhalen door de ploegen onder ons. De tweede plek geeft recht op twee thuiswedstrijden, mocht je de 1e ronde doorkomen in de nacompetitie. De finale is dan op neutraal terrein. De kans is niet heel groot, maar we gaan onze huid zeker duur verkopen.
Vandaag dus de wedstrijd tegen Albatross. Sallandia was de eerste helft de bovenliggende partij, maar vergat 1 ding: het maken van doelpunten. Een schot van Jeremy van Krieken stuiterde via de onderkant van de lat weer het veld in. Ook kregen Van Meeteren en Dyon Makel grote kansen, maar vonden het net helaas niet. Albatross kwam er niet aan te pas en beperkte zich tot verdedigen.
In de tweede helft kwam de wedstrijd wat meer in evenwicht. Toch was het Sallandia met een hele grote kans. Dyon Makel kon vrij inkoppen, maar vond de goede Albatrossgoalie op z’n weg. Tien minuten voor tijd een dieptebal waar Mitchel Kiffen aan de noodrem moest trekken. Er volgde een ‘je kan hem geven rode kaart’.
Daarna wat geklungel achterin wat resulteerde in een zwaar onverdiende 0-1. Vlak daarna bijna de 0-2, maar die bleef ons bespaard. In de slotminuut een vrije trap van Marco van Meeteren die op de paal belandde. De rebound werd binnengewerkt door Van Krieken. Een zuur gelijkspel, maar door de verrassende nederlaag van Loenermark voelde het toch als een overwinning.
In deze verzwaarde vierde klasse was handhaving het doel, mede door de kleine selectie en het ontbreken van een 2e elftal en O19-selectie. We zijn dan ook supertrots dat we dit met z’n allen hebben gepresteerd. Volgende week het uitduel tegen Diepenveen. Er is nog een mini kans om kampioen te worden. We moeten dan zelf 2x winnen en Diepenveen 2x verliezen. Dat gaat natuurlijk nooit gebeuren, maar dromen mag altijd.
