Na het gelijkspel van vorige week tegen Activia, was Sallandia erop gebrand om een goed resultaat te halen tegen Colmschate.
Het ging deze week vooral over het beleven van de wedstrijd en dat voetbal af en toe een beetje pijn mag doen en dat deze basis bij uitstek wel de eerste ingrediënten zijn voor een goed recept! Tegen Activia was dit op een aantal vlakken echt onvoldoende en dan wordt het naast het missen van enorme kansen lastig om wedstrijden te winnen.
De omstandigheden vandaag waren prima, fijn zonnetje, prima grasmatje en een kolkende mensenmassa die de spelers naar de drie punten kwamen schreeuwen. Dit laatste was niet helemaal waar, maar de mensen die er wel waren lieten flink van zich horen.
Sallandia begon wat onwennig: door wat wisselingen op het laatste moment moest er wat geschoven worden wat er voor zorgde dat het spelbeeld wat rommelig was. Colmschate maakte hier goed gebruik en na een miscommunicatie tussen Milan Mäkel en Joris Minnes was het de spits van Colmschate die dit cadeautje dankbaar uitpakte en de 1-0 op het scorebord zette.
Sallandia pakte daarna de regie, ging beter voetballen en liet zien comfortabel te zijn aan de bal. Dit overwicht zorgde voor een aantal dikke kansen echter werden deze kansen net als vorige week tegen Activia niet verzilverd. Het was Colmschate dat zelfs op 2-0 kwam en opnieuw was het een cadeautje wat opnieuw door de spits van Colmschate dankbaar werd uitgepakt. Wordt het dan zo’n middag…
Nee dat werd het niet. De rug werd gerecht en het zelfvertrouwen van de ploeg vertaalde zich naar goed en vlot lopende aanvallen in de minuten voor het rustsignaal. Nadat Glenn Koerkamp een penalty miste (hands na een goede actie van Nuno Huisman) was het dezelfde Koerkamp die met een ragfijne voorzet Jeremy van Krieken een niet te missen kans gaf, deze werd dan ook dito binnen geknikt. Ruststand 2-1.
In de rust werden er een paar wijzigingen doorgevoerd om aanvallend meer grip te krijgen en naast de overtuiging dat dit ging lukken, voelde de energie goed. Twee goals tegen, twee fouten en zelf veel kansen gemist. De korte samenvatting van de groep!
Was het dan Sallandia dat vanaf het begin scherp was? Nee, opnieuw een cadeautje werd de ploeg bijna fataal. Een foutieve pass door de as van Ross werd opgepikt door de spits, echter herstelde Ross met hulp van Joris zijn fout.
Daarna was het Sallandia dat liet zien met welke intenties het de tweede helft wilde spelen, met veel energie en met veel drive werd Colmschate beetje bij beetje achteruit gedrukt en na een scrimmage (doelpoging Orlando, in het veld gekomen voor Dyon Mäkel) was het Jeremy die zijn tweede van de middag liet aantekenen en daarmee de verdiende gelijkmaker!
Sallandia drukte daarna zijn stempel nog meer op de wedstrijd en het was wachten op de voorsprong en die kwam er dan ook: na een hoge bal van Jeremy was het Glenn die op magistrale manier diagonaal de 2-3 binnenschoot! En daar waar Colmschate probeerde het tij te keren door een aantal wissels, was het in de omschakeling Sallandia dat opnieuw toesloeg. Het was voor Jordy Molemans een koud kunstje om de 2-4 tegen de touwen te schieten na goed voorbereidend werk van Glenn.
Colmschate sputterde her en der nog wat tegen, maar het was John Ross die voor de welbekende kers op het taartje zorgde: met een fenomenaal schot, liet hij alles en iedereen kansloos en tekende hij voor de 2-5. Een hele fijne overwinning. De ploeg heeft veerkracht laten zien en heeft laten zien dat het kan schakelen op de momenten dat dit gevraagd wordt! Mooie leermomenten die worden meegenomen naar volgende week waar Terwolde wacht, een taaie ploeg die in de beker Sallandia op een gelijkspel hield!
