Na een lastige zondagmiddag tegen V&L thuis (5-4) is het de ploeg uit Deventer die moet afreizen na Epse. De ploeg heeft een klein beetje informatie hoe SV Epse er op dit moment voorstaat. Maar heel veel is het niet. De berichten in de wandelgangen lopen een beetje uit één.
De trainers lopen gezamenlijk het veld op. Achter hun ploegen aan. Herman en ik hebben een geschiedenis samen als trainer en speler. We hebben vaker even contact. Soms om niets, soms om met elkaar gewoon even over het leven of over voetbal te praten. Voor mij als trainer zijn dit toch bijzondere wedstrijden. Herman en ik liepen net het veld op en hadden het over onze wedstrijd twee jaar geleden. Een compleet andere wereld waar we in leefden toen. Maar onze ploegen stonden op het veld met een rouwband. Een zware en emotionele periode voor Herman. Het respect was toen daar voor zijn net overleden schoonvader. Pffff wat hield die man van het spelletje. Bij Go Ahead stond hij altijd langs het veld. We hebben gedaan wat we toen moesten doen om al ons respect te tonen en te geven. Maar op deze dagen is het toch altijd weer even kippenvel als je het over dit soort momenten hebt en bijzonder als je dit met je oud trainer mag beleven. Ik voel dan toch dat je iets voor al die mooie jaren als speler iets terug kan geven.
Als de wedstrijd begint, is het Go Ahead wat meteen probeert het initiatief te nemen. In de eerste minuut krijg Jasper Husken al een grote kans. En na een kwartier plaatst Mischa Nijman de bal op de paal na een voorzet van Stan Haitsma. Go Ahead zoekt naar de openingstreffer terwijl SV Epse probeert met twee, drie snelle passes hun Spits Almir Fizovic te bereiken. Maar de spits van Epse wordt steeds onschadelijk gemaakt door de centrumverdedigers van de rood gelen. Na 39 minuten spelen is het raak voor Jasper Husken. De spits die er vorige week drie maakte, is nu weer belangrijk als doelpuntenmaker. Uit een geweldige lange pass van Samy Eisenga. Ondanks dat heel Epse op buitenspel attendeerde laat de scheidsrechter de goal staan. En is dit tevens de ruststand (0-1).
De tweede helft schiet SV Epse met full pressing op de spelers van Go Ahead uit de startblokken. Het is duidelijk dat Epse links of rechts om zich niet gewonnen geeft. Go Ahead blijft steeds keer op keer onder de druk uitkomen en als de linksback van Epse de bal verliest, is het Filip Arsic, die in de basis mocht beginnen, die de bal tegen zijn been aan krijgt. Jasper Husken neemt de bal over en ze gaan met zijn tweeën op het doel van SV Epse af. Maar die worden nu onterecht afgevlagd door de grensrechter van Epse. Helaas voor Go Ahead neemt de scheidsrechter nu het signaal wel over. Wat zeer onterecht werd gegeven. Zo blijft het elke week een spelletje tussen grensrechters van de club en de scheidsrechter. Soms zit je aan de goede kant en soms frustreert het je enorm.
Toch is het Go Ahead dat op 0-2 komt. Na een corner komt de bal voor de voeten van Luuk Ellenbroek die geweldig hard binnen schiet. Een beloning op zijn goede wedstrijd. Terwijl de staf van Go Ahead een wissel voorbereid is het plots 1-2. Almir Fizovic heeft dan toch ergens een gaatje gevonden. En in plaats dat Go Ahead de score kan uitbreiden, moet het in de achteruit. Door een paar wissels, om de balans weer in het elftal te krijgen, lukt dat want op de counter komt de ploeg er vaak gevaarlijk uit. Op een verre uittrap van keeper Bora Akman is het Jasper Husken die de bal genadig hard op de lat van het doel plaatst. De snelle spelers Stan Haitsma en Emre Bayram komen vaak gevaarlijk door mede omdat Epse alles op alles speelt. In de 93ste minuut is het, na een geweldige actie van Jermain Francisca aan de linker kant van het veld die met een bekeken bal de ingevallen Rayshon Admus bereikt, 1-3 voor de ploeg uit Deventer en de welverdiende punten bezorgd.
De hele ploeg verdiend een compliment. Misschien wel meer dan dat alleen. Go Ahead bouwt aan een mooi toekomst en dat beleven we nu met de hele ploeg. Het is niet altijd eenvoudig en er komen tegenslagen, mensen gaan over ons team praten en er komen mooie momenten. Daarom moeten we dichtbij elkaar blijven en ons doel niet vergeten. Niet te snel willen, maar zeker niet te langzaam gaan met de bouwstenen die we nu hebben.
Het is een mooi spelletje. Ik geef mijn oud trainer na het laatste fluitsignaal een hand en bedank hem. Vertraag even mijn stappen zodat Herman het niet ziet. Ik kijk omhoog naar de blauwe lucht en vraag hem of ie genoten heeft?
