Een aantal (on)bekende Deventenaren met rood gele roots delen iedere week hun visie op Go Ahead Eagles en meer met ons. Deze week is het weer de beurt aan Erdal Ascipinar!
Toen ik destijds een jaar of 11 was en naar de wedstrijden van Kowet ging, was het allermooiste dat de grote clubs naar Deventer kwamen. Deze clubs brachten altijd wel een ‘legertje’ supporters mee. Vroeger was dat wel een man of 1.000/1.500. Dat maakte erg veel indruk op mij als klein jochie toendertijd.
Meeste indruk maakten toch wel de supporters van Feyenoord, FC Den Haag, Ajax en FC Utrecht. Met veel gezang, vele vlaggen, spandoeken en bravoure kwamen deze groepen het stadion binnen van Kowet. Het gehele kippenhok, de zijde aan Vetkampstraat waar nu de Leo Halle staat, werd toen door hen bevolkt.
Als klein jongentje waren dit ook de wedstrijden om wat zakgeld te verdienen. Ik kocht namelijk altijd eten of drinken voor deze uitsupporters. Door de hekken heen (tussen het kippenhok en hoofdtribune) gaven ze mij een joet of een geeltje (tientje of vijfentwintig Gulden) en ik kocht eten of drinken voor ze. Van hamburgers tot gehaktballen, van chips tot chocoladerepen of van patat tot broodjes kaas. Of simpelweg een colaatje of een bekertje sinas.
Als ik dan het eten/drinken met het wisselgeld terugbracht, kreeg ik altijd fooi. Echt altijd. En het viel mij destijds al op dat ik van de Feyenoord supporters het meeste fooi kreeg. Guldens en knaken. Ik overdrijf echt niet als ik zeg dat mijn seizoenkaart voor grotendeels door hunnie werd betaald.
Misschien waren wij wel een beetje het zelfde slag volk, Deventer stond vooral bekend om z’n fabrieksarbeiders door z’n industrie (blik, metaal, koekfabrieken of grote drukkerijen) en Rotterdam stond bekend om z’n havenarbeiders in de grootste haven van Europa. Rauw volk. Hard werken met opgestroomde mouwen en niet mauwen. Deze arbeiders gunden elkaar gewoonweg wat meer.
Hierdoor kreeg ik steeds meer sympathie voor Feyenoord. Hoe ouder ik werd, des te meer ik inzag dat Kowet wel een beetje Feyenoord in het klein was. Wat volkser en wat rauwer dan de rest en de supporters waren erg trots op zijn of haar club en stad. Soms wel te overdreven trots. Maar goed, een beetje chauvinisme is niet erg.
Ook vergeet ik nooit toen er een grote groep Feyenoorders (mannetje of 200) door de Rielerweg liepen en alles en iedereen uitscholden begin jaren ’90. Op een gegeven ogenblik trokken ik en mijn Surinaamse maatje ook de aandacht en kwamen ze op ons af. Ik stond tegenover een scheldende en tierende Feyenoorder; ‘K…..Turk dit dat.. Iedereen die het tafereel aan het aanschouwen was (grote groepen supporters trokken altijd aandacht, dus veel ramptoeristen op de been) hielden hun adem in, want deze jongens waren geen kleintjes.
Bij café Zondag iets verderop, waar veel Turken kwamen, zagen ze dit ook en bewapenden zichzelf al met biljartkeu’s mocht het zover komen, want die zagen de bui al hangen. Ik zelf ging niet opzij, ondanks dat ik respect en een zwak had voor Feyenoord, zei ik tegen de meest driftige Feyenoorder, ‘als je een man bent, gaan wij 1 tegen 1 knokken in het straatje verderop’. ‘Met je 200 man kan ik ook stoer doen kameraad’. Verder zei ik ook dat ik Feyenoord een mooie club vond maar als het echt moest, kom maar op dan.
Toen gebeurde er iets moois, één van de oudere gasten trok die driftige Rotterdammer weg en gaf mij een hand en zei dat Kowet ook een mooie club was en dat hij respect voor mij had dat ik niet was weggelopen en de confrontatie aandurfde. De grote groep Feyenoorders liet ons verder met rust en toonde respect en vervolgden daarna zingend hunnie weg naar het stadion. Vanaf die dag is mijn respect alleen maar groter geworden voor Feyenoord, ze hadden mij makkelijk een pak slaag kunnen geven maar dat deden ze niet. Dit tekende hun.
Niet voor niets hebben deze 2 prachtige volksclubs één van de fanatiekste supportersschare inclusief één van de mooiste stadions van Nederland. Altijd fanatisme, passie en toewijding op de tribunes. Trouw en loyaal tot op het bot. De Adelaarshorst en de Kuip, twee ‘nóg’ echte pareltjes in een voetballandschap met allerlei ‘blokkendozen stadions’ van dertien in een dozijn.
Donderdagavond mogen deze clubs weer eens tegen elkaar. Feyenoorders, bij deze; van harte gefeliciteerd met het behalen van de beker, en ik hoop verder dat jullie nog steeds in een jubelende feeststemming verkeren zodat de 3 punten mooi in Deventer blijven. Die hebben wij namelijk hard nodig om play-offs voor Europees voetbal veilig te stellen. Sinds jaren eindelijk weer eens een kers op de taart door middel van een goed voetbalseizoen.
In de laatste 11 officiële thuiswedstrijden tegen Feyenoord gaat het bijna gelijk op. Kowet won 3 keer een pot, Feyenoord won er 4 en ook werd er 4 keer gelijk gespeeld. We zijn dus zeker niet kansloos, maar moeten wel in een bloedvorm verkeren en Feyenoord moet een wat mindere dag hebben, dan hebben wij een goede kans tegen de grote broer uit Rotterdam. Fabrieksarbeiders versus de havenarbeiders. De cultuur is bijna hetzelfde. Vroeger deels mijn seizoenkaart aan te danken gehad🙌🏻Hugs en kusjes uit Deventer!
Mooi man, nu al zin in.
